Γράφει ο Αιμίλιος Περδικάρης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 4/4
Οι «επόμενες δύο κρίσιμες εβδομάδες» θυμίζουν κάτι από τα… κρίσιμα Eurogroupτου 2015. Με ποια διαφορά; Ότι τότε ήμασταν οικονομικά πολιορκημένοι, ενώ τώρα είμαστε έγκλειστοι στα σπίτια μας για ν’ αποφύγουμε τον κορωνοϊό. Ο οποίος, όμως, δείχνει τα δόντια του, όπως ακριβώς είχαν προειδοποιήσει οι ειδικοί για τον Απρίλιο. Τα καταγεγραμμένα κρούσματα ξεπέρασαν τα 1.000 και οι νεκροί τους 50, με τη συνωμοσιολογία να δίνει και να παίρνει για τους αριθμούς, αλλά να μην έχει λογική.
Λογική έχει αυτό που λέει η κυβέρνηση, έχοντας συμβουλευτεί τους ειδικούς: όσο πιο αυστηρή είναι η τήρηση των περιοριστικών μέτρων – όσο σκληρά πράγματι κι αν είναι αυτά – τόσο πιο γρήγορα θα απαλλαγούμε από τον ιό και θα μπορέσουμε να επανεκκινήσουμε τη ζωή μας. Η αλήθεια είναι πως η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών πειθαρχεί σ’ αυτά τα μέτρα, αλλά ειδικοί και κυβέρνηση φοβούνται πως έστω και λίγα 
περιστατικά απειθαρχίας μπορούν να γκρεμίσουν ό,τι χτίστηκε έως τώρα. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο η αυστηροποίηση των περιορισμών θεωρείται δεδομένη. «Δεν είμαστε στην αρχή του τέλους, αλλά στο τέλος της αρχής», είπε στη Βουλή την Πέμπτη ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
Οι λόγοι γι’ αυτό είναι δύο. Ο πρώτος έχει να κάνει με τα λίγα αυτά περιστατικά κατάχρησης των αδειών μετακίνησης. Και ο δεύτερος με την παραδοσιακή έξοδο προς την επαρχία για τον εορτασμό του Πάσχα. Έτσι, οι περιορισμοί στις μετακινήσεις γίνονται πιο αυστηροί και το Πάσχα θα εορταστεί… σπίτι. Ούτε καν στις αυλές, με το αρνί στο φούρνο αντί στη σούβλα και τις εκκλησίες – εκτός απροόπτου – να λειτουργούν τη Μεγάλη Εβδομάδα κεκλεισμένων των θυρών.
Την ίδια στιγμή, με μια θαρραλέα πρωτοβουλία του πρωθυπουργού, δημιουργήθηκε ένα κύμα συνεισφοράς του 50% των αποδοχών υπουργών και βουλευτών στο ταμείο για την ενίσχυση της δημόσιας υγείας. Κύμα το οποίο ακολούθησαν αυτοδιοικητικοί, διοικητές ΔΕΚΟ και Οργανισμών, λοιποί αιρετοί και άλλοι. Μηνύματα αν μη τι άλλο θετικά στη μεγάλη αυτή μάχη που δείχνει να έχει ακόμη δρόμο, αλλά όλοι ελπίζουμε και αποτέλεσμα.
