Μπορεί ο καταιγισμός φωτογραφιών στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να δίνει την εντύπωση, ότι όλος ο κόσμος ταξιδεύει. Ίσως πάλι απλώς λόγω της εύκολης οπτικής πρόσβασης σε διάφορα μέρη ανά τον κόσμο, που προσφέρει το διαδίκτυο, αυξήθηκαν οι «ταξιδιώτες της πολυθρόνας». Τίποτα όμως δεν πρόκειται να συγκριθεί με τα δυνατά συναισθήματα και τις όμορφες εμπειρίες, που προσφέρει ένα πραγματικό ταξίδι, ακόμη κι αν πρόκειται για κάποιον κοντινό προορισμό, όπως η Άνδρος. Ίσως γιατί το συγκεκριμένο νησί υπήρξε η γενέτειρα του μεγάλου Έλληνα σουρρεαλιστή Ανδρέα Εμπειρίκου, ο ταξιδιώτης που ακολουθεί το δρομολόγιο Ραφήνα Άνδρος ξεκινά με μια προδιάθεση, ζει το ταξίδι από τη στιγμή που θα επιβιβαστεί στο πλοίο ως και τη στιγμή της επιστροφής.
Τα ταξίδια κρύβουν ποίηση
Υπάρχει κάτι το ποιητικό στα ταξίδια. Έχουν εμπνεύσει ζωγράφους, ποιητές, λογοτέχνες, ενώ οι υπόλοιποι κοινοί θνητοί για διαφορετικά κίνητρα καθένας, αδημονούν να τα ζήσουν. Και η διάκριση σε τουρίστα και ταξιδιώτη είναι σαφής:
Ενώ ο τυπικός τουρίστας βιάζεται να επιστρέψει στο σπίτι του μετά από λίγες εβδομάδες ή μήνες, ο ταξιδιώτης που δεν ανήκει περισσότερο στο ένα μέρος απ’ ότι στο επόμενο, κινείται αργά, ανά τα χρόνια, από το ένα σημείο της γης στο άλλο. Αλήθεια, θα το έβρισκε πολύ δύσκολο να πει, ανάμεσα στα διάφορα μέρη που έχει ζήσει, σε ποιο ακριβώς αισθάνθηκε, σαν στο σπίτι του.
Paul Bowles- Τσάι στη Σαχάρα
Ένα ταξίδι μπορεί καταρχήν μας χαλαρώνει, μπορεί να μας διδάξει. Μερικές διαφωτιστικές εμπειρίες, ένα ρέμβασμα της θάλασσας μπορεί να αδειάσει το μυαλό μας, αποτινάσσοντας από πάνω μας τα βάρη της καθημερινότητας. Το ατένισμα των αγέρωχων ορεινών όγκων μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης και δύναμης, εκείνης της κινητήριας δύναμης που χρειαζόμαστε, όταν βρισκόμαστε μπροστά σε μεγάλα διλήμματα. Ένα ταξίδι έχει τη δυνατότητα να μας μεταμορφώσει ακόμη και στην περίπτωση που κάποιος επιλέγει να μένει σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα και να μην κάνει τίποτα άλλο όλη την ημέρα, παρά μόνο να δέχεται το ευεργετικό φως το ήλιου καθώς το αλμυρό νερό ξεπλένει τα βάρη του. Κι αυτή η τόσο απλοϊκή εμπειρία μπορεί να είναι αναζωογονητική για κάποιον. Ιδίως για εκείνον που θα επιλέξει το δρομολόγιο Ραφήνα Πάρος και δεδομένου, ότι το νησί έχει πάρα πολλές παραλίες με ιδανικά νερά για μπάνιο, δεν μπορεί να αδικήσει κανείς εκείνον που θα αποφασίσει απλώς να απολαύσει στιγμές ξεγνοιασιάς δίπλα στο κύμα.
Το ταξίδι Ραφήνα Μύκονος ως βίωμα
Σε άλλους τέτοιου είδους ταξίδια μοιάζουν πεζά, κενά νοήματος και περιεχομένου, ο ταξιδιώτης όμως, εκείνος που βιώνει το ταξίδι του ως εμπειρία, γνωρίζει ότι δεν υπάρχει το παραμικρό νόημα στο να αναλύουμε και να κριτικάρουμε τις ανάγκες των άλλων. Όσο επιφανειακή κι αν μοιάζει μια νοοτροπία, ένας τρόπος ζωής, καθένας έχει τα προσωπικά κίνητρα για τις επιλογές του. Στον ταξιδιώτη όλα αυτά είναι απόλυτα κατανοητά. Το ταξίδι είναι πρώτα απ’ όλα εμπειρία πνευματική, από εκείνες που σε μεταμορφώνουν ως άνθρωπο. Αλλάζει το πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπει κανείς τον κόσμο, τον διπλανό του.
Τέτοιες εμπειρίες μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, που θα επιλέξει να δει, να παρατηρήσει, να ζήσει συνειδητοποιημένα τη Μύκονο. Ο τουρίστας το μόνο που βλέπει στο νησί είναι νυχτερινή ζωή, διασημότητες και υψηλή γαστρονομία. Ο ταξιδιώτης, που θα ακολουθήσει το δρομολόγιο Ραφήνα Μύκονος θα δει δύο κόσμους. Εκείνον με την ξέφρενη ζωή και εκείνον, που περνά όλη του τη ζωή εκεί. Θα δει την ομορφιά των ανεκμετάλλευτων σημείων του νησιού και πως η υπερβολική, υπεράριθμη ανθρώπινη παρουσία αλλάζει το τοπίο. Θα επισκεφθεί το μέρος και σε περίοδο εκτός σεζόν, θα νιώσει την ενέργεια όσων ήταν εκεί το καλοκαίρι, αλλά θα επιδιώξει να αισθανθεί την καθαρή ενέργεια των τοπίων του νησιού απουσία κόσμου, παρουσία μόνο θάλασσας και αέρα.
Γνωριμία με τον άνθρωπο στο ταξίδι Ραφήνα Τήνος
Η μεγαλύτερη πρόκληση παρόλα αυτά για τον άνθρωπο είναι να συνυπάρξει με τον συνάνθρωπο. Για να το καταφέρει αυτό χρειάζεται να μείνει μόνος, ώστε να γνωρίσει τον εαυτό του. Αυτό είναι κάτι που ένας ταξιδιώτης το κάνει συχνά. Γι’ αυτό και πιο εύκολα από τους υπόλοιπους είναι σε θέση να κάνει το επόμενο βήμα: Να γνωρίσει τους άλλους ανθρώπους. Η γαστρονομία είναι ένας τέτοιος τρόπος. Δεν είναι απλώς η κατανάλωση τροφής για την ικανοποίηση της πείνας. Το φαγητό είναι μόνο μια μικρή ανάπαυλα ενδυνάμωσης για να συνεχίσει η μέρα. Οι άνθρωποι δοκιμάζουν τις γεύσεις ενός τόπου, γιατί θέλουν να μάθουν τι έτρωγαν αυτοί οι άνθρωποι; Γιατί επέλεγαν αυτές τις τροφές; Τι δείχνει η παραδοσιακή διατροφή ενός μέρους για το κλίμα, τις οικονομικές δραστηριότητες, που αναπτύχθηκαν εκεί, την ευμάρεια του τόπου και τη νοοτροπία των κατοίκων του; Ναι, όλα αυτά μπορεί να πληροφορηθεί ο ταξιδιώτης, που θα πάρει το δρομολόγιο Ραφήνα Τήνος, ακολουθώντας τα γαστρονομικά μονοπάτια της Τήνου.
Στο τέλος κάθε τέτοιας εμπειρίας χρειάζεται η απομόνωση ξανά, ώστε ο ταξιδιώτης να μπορέσει να αφομοιώσει όσα έζησε. Να επεξεργαστεί τις σκέψεις του, να διυλίσει τις νέες εμπειρίες που συνέλεξε και να δει πως μπορούν να τον μετατρέψουν σε αυτό τον άλλο άνθρωπο, που θα ήθελε να είναι. Αυτού του είδους οι συλλογισμοί ενισχύονται, όταν κανείς βρίσκεται κοντά στη φύση και στα στοιχεία αυτής, όπως οι βραχώδεις και απόκρυμνοι σχηματισμοί της Σαντορίνης, που διαμορφώθηκαν από την έκρηξη του ηφαιστείου. Μια ιστορία χιλιάδων ετών συμπλέει με το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου. Κι αν αυτό ακριβώς δεν είναι το νόημα, πιο θα μπορούσε να είναι;
Τα νησιά είναι η μεγαλύτερη απόδειξη αντοχής και διάρκειας στον χρόνο. Μεγάλοι όγκοι, που αφήνουν τη θάλασσα, αυτό το ρευστό στοιχείο να τους διαπλάθει. Ιδανική πηγή έμπνευσης, αναστοχασμού και συλλογισμού. Δεν είναι απαραίτητη η απουσία των ανθρώπων στο πλαίσιο αυτής της απομόνωσης. Ο συγκεντρωμένος στον στόχο του άνθρωπος μπορεί να είναι μόνος ακόμη και ανάμεσα σε χιλιάδες. Αυτό επιδιώκει κι εκείνος που φεύγοντας από την Τήνο, θα πάρει το δρομολόγιο tinos santorini. Εφόσον γέμισε τις πνευματικές και ψυχικές αποσκευές του με γνώση που δεν είχε, κράτησε τα χρήσιμα, πέταξε τα περιττά και ξεκινά για νέες αποκαλύψεις, νέες μεταμορφωτικές εμπειρίες… με την ιδιότητα πάντα του ταξιδιώτη.
