Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 15/10/2022
Kι ενώ η ένταση από την πλευρά της Άγκυρας συνεχίζεται, η κοινή παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη και του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη Σύνοδο της ΕΕ στην Πράγα δεν έφερε το τετ-α-τετ που θα μπορούσε, ενδεχομένως, να λειτουργήσει εκτονωτικά. Αντιθέτως, η κοινή παρουσία αυτή και η εμμονή του Τούρκου προέδρου σε προκλητικούς ισχυρισμούς κατά της Ελλάδας έφερε την αναμέτρηση των δύο ηγετών στο επίσημο δείπνο, με τον Έλληνα πρωθυπουργό να καλεί τον Τούρκο πρόεδρο να συμπεριφερθεί λογικά, όπως οι ομόλογοί του. Μάταια όμως…
Το χάσμα ανάμεσα στις δύο πλευρές δεν είναι έτσι απλώς διαπιστωμένο, αλλά επιπλέον μεγαλώνει καθημερινά με τις διαρκείς προκλητικές δηλώσεις εξ ανατολών. Με το ερώτημα να παραμένει: πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η επικίνδυνη κλιμάκωση; Μολονότι η ελληνική πλευρά δεν δείχνει διατεθειμένη να υψώσει τους τόνους και ν’ ακολουθήσει την τουρκική σ’ αυτό το περίεργο γαϊτανάκι, δηλώνει -και σωστά- έτοιμη για όλα τα ενδεχόμενα. Και τα σενάρια είναι πολλά: από ένα επεισόδιο στον Έβρο ή μια μεταναστευτική κρίση αντίστοιχη με αυτή του Μαρτίου του 2020 έως το Αιγαίο και τα νησιά ή ακόμη και την Κύπρο. Η ετοιμότητα άλλωστε δεν έβλαψε ποτέ κανέναν…
Την ίδια στιγμή, η Τουρκία λαμβάνει διαρκώς μηνύματα και από την πλευρά της Ευρώπης και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού ότι θα πρέπει να σέβεται την κυριαρχία της Ελλάδας και ειδικά σε ό,τι αφορά την ΕΕ ότι η υποχρέωση αυτή εξακολουθεί να συνδέεται με την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας. Ο Ερντογάν ωστόσο, από τη δική του πλευρά, δεν δείχνει να πτοείται ιδιαίτερα, εκτοξεύοντας νουθεσίες ακόμη και προς την Ουάσιγκτον, επιβεβαιώνοντας τις εκτιμήσεις ότι επιφυλάσσει για τον εαυτό του και τη χώρα του ένα ρόλο που υπερβαίνει κατά πολύ το ούτως ή άλλως… μεγάλο μπόι του. Ζητούμενο έτσι στο δικό μας εσωτερικό παραμένει μια κοινή γραμμή, η οποία γενικώς υπάρχει μεν, αλλά σε ειδικότερα θέματα κάπου… χάνεται στον συντονισμό για μικροκομματικά οφέλη, προκαλώντας αχρείαστες εσωτερικές συγκρούσεις.
