Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 5/11/2022
Mε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να επιχειρεί για μια ακόμη φορά να λειτουργήσει ως μεσολαβητής ανάμεσα στο Κίεβο και τη Μόσχα -με αφορμή τώρα τη συμφωνία για την εξαγωγή σιτηρών- και να πάρει πάνω του όλο το «χαρτί», η Τουρκία εξακολουθεί να βάλλει κατά της Ελλάδας για κάθε λόγο κι αφορμή. Ακόμη και για τα όσα τραγικά συμβαίνουν στο Αιγαίο, όπως το ναυάγιο στο οποίο περισσότεροι από 20 μετανάστες έχασαν τη ζωή τους, με την Άγκυρα να κατηγορεί την Ελλάδα και να μην αναλαμβάνει φυσικά την ευθύνη που της αναλογεί από τη συμφωνία που έχει υπογράψει με την Ε.Ε. και προβλέπει τον έλεγχο των μεταναστευτικών ροών.
Το ζήτημα ωστόσο δεν εξαντλείται στις μεταναστευτικές ροές, για τις οποίες η Τουρκία έχει αποδείξει άλλωστε το τελευταίο διάστημα ότι τις χρησιμοποιεί ως όπλο για να πιέσει την Ελλάδα και κατ’ επέκταση την Ευρώπη – αρχής γενομένης από τα δραματικά γεγονότα στον Έβρο το Μάρτιο του 2020. Η τακτική της Άγκυρας παραμένει η ίδια: βάζει στο τραπέζι όλα τα θέματα που (θεωρεί ότι) είναι ανοιχτά, παρουσιάζοντας την Ελλάδα, τάχα, να παρανομεί και να προκαλεί και εξακολουθεί να απειλεί με το περίφημο casus belli στο ενδεχόμενο αύξησης των ελληνικών χωρικών υδάτων.
Αντίστοιχα, σταθερή και σθεναρή παραμένει η αντίδραση της ελληνικής πλευράς, η οποία δεν επιζητεί απλώς την καταδίκη των προκλήσεων και των παράνομων συμπεριφορών της τουρκικής πλευράς, αλλά επιπλέον αναδεικνύει τον ρόλο της ως πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, καθώς και ως ενεργειακού κόμβου μετά τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις τελευταίες εξελίξεις. Αυτό τόνισε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Σύνοδο της λεγόμενης «Διαδικασίας του Βερολίνου» για τα δυτικά Βαλκάνια την Πέμπτη, με τα μηνύματα προς την Άγκυρα τόσο από τις Βρυξέλλες όσο και από την Ουάσιγκτον να κινούνται πράγματι προς την κατεύθυνση της εκτόνωσης της έντασης και της μη αμφισβήτησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
