Κοντοζυγώνει Ιούλιος και ο καιρός τις τελευταίες ημέρες μόνο καλοκαιρινός δεν είναι, όμως το πολιτικό θερμόμετρο -όπως προστάζει το γνωστό δημοσιογραφικό κλισέ- βρίσκεται στα ύψη.
Αφορμή η ανεξαρτητοποίηση του Γιώργου Λαζαρίδη από τους ΑΝΕΛ μετά τον Δημήτρη Καμμένο και τα σενάρια αποστασίας και αποσταθεροποίησης που εξακολουθεί να βλέπει η κυβέρνηση πίσω από τους 152 βουλευτές με τους οποίους απέμεινε. Με τον Αλέξη Τσίπρα να δηλώνει πάντως από το Λονδίνο «πολύ σκληρός για να πεθάνει», ενώ ο Πάνος Καμμένος ζήτησε την παρέμβαση εισαγγελέα για «απόπειρα ανατροπής του πολιτεύματος».
Η κυβέρνηση μιλά έτσι για «συντονισμένο σχέδιο», κατηγορώντας παράλληλα τον Κυριάκο Μητσοτάκη πως «επιχειρεί ένα νέο 1965, μια νέα αποστασία». Εμπλέκουν μάλιστα και επιχειρηματικά συμφέροντα, τα οποία υποστηρίζουν ότι δρουν για λογαριασμό της ΝΔ και του προέδρου της. Στην κυβέρνηση προσπαθούν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους και δηλώνουν αισιόδοξοι ότι υπάρχουν εφεδρείες, οι οποίες θα αποτρέψουν την πτώση της, ακόμη κι αν αποχωρήσουν κι άλλοι βουλευτές των ΑΝΕΛ – όπως έντονα συζητείται.
Ο Σπύρος Δανέλλης π.χ. είναι ένας από αυτούς, καθώς δηλώνει ανοιχτά ότι πρέπει να στηριχθεί η κυβέρνηση, εφόσον οι ΑΝΕΛ φύγουν από αυτήν. Στο Μαξίμου μιλούν μάλιστα ακόμη και για πλειοψηφία… 160 βουλευτών, υποστηρίζοντας ότι το Σκοπιανό και η συμφωνία των Πρεσπών αναδιατάσσουν το πολιτικό σκηνικό.
Κι όμως, τίποτε απ’ όλα αυτά δεν προμήνυε η φιέστα του Ζαππείου που προηγήθηκε και στην οποία ο Αλέξης Τσίπρας φόρεσε τελικώς τη γραβάτα, θέλοντας να εκπληρώσει το στοίχημα που είχε βάλει για το χρέος – έστω κι αν την πέταξε στην… πρώτη μισή ώρα, προτιμώντας, όπως είπε, τη «στολή εργασίας».
Διότι η κυβέρνηση έσπευσε να πανηγυρίσει για την απόφαση του Eurogroup, με την οποία έκλεισε οριστικά η τέταρτη αξιολόγηση, δρομολογήθηκε η διευθέτηση του χρέους και ορίστηκε το πλαίσιο της μεταμνημονιακής εποπτείας – που μόνο ευχάριστο, πάντως, δεν είναι, αλλά μοιάζει με… αναγκαίο κακό, προκειμένου στις 20 Αυγούστου η χώρα να βγει τυπικά από τα μνημόνια.
