«Ανοίγει η ψαλίδα» μεταξύ δημόσιου – ιδιωτικού τομέα σε ό,τι αφορά το κόστος των εξετάσεων. Το κοστολόγιο των ιδιωτικών διαγνωστικών κέντρων περιλαμβάνει τιμές ως και 12 φορές υψηλότερες από το Δημόσιο. Από την άλλη πλευρά, όμως, στο ΕΣΥ, οι λίστες αναμονής για απλές εξετάσεις υπερβαίνουν και τον ένα μήνα!
Στον ιδιωτικό τομέα, απλές αιματολογικές εξετάσεις όπως η γενική αίματος, η μέτρηση χοληστερίνης ή ο υπολογισμός του σιδήρου στο αίμα κοστίζουν πανάκριβα σε σχέση με το Δημόσιο.
Τεράστια διαφορά
Οι «τυπικές» σειρά εξετάσεων που συνιστούν οι περισσότεροι παθολόγοι – γενική αίματος, βιοχημικές αναλύσεις, γενική ούρων και ορμόνες του θυρεοειδούς- μπορούν αθροιστικά να υπερβούν τα 800 ευρώ, ενώ στο Δημόσιο το κόστος δεν υπερβαίνει τα 200 ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, τα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα καθίστανται πολλές φορές «υποχρεωτικά», αφού η αναμονή ακόμη και για τις πιο απλές εξετάσεις στα δημόσια νοσοκομεία είναι πολύ μεγάλη και υπερβαίνει συχνά τον ένα μήνα, ενώ οι λίστες αναμονής για πιο εξειδικευμένες εξετάσεις σε διάφορα νοσοκομεία του ΕΣΥ μπορεί να ξεπεράσουν και τους τρεις ή τέσσερις μήνες.
Αντιθέτως, στα ιδιωτικά κέντρα, τα ραντεβού κλείνονται αυθημερόν ή το πολύ σε μερικές μέρες και τα αποτελέσματα βγαίνουν εξίσου γρήγορα…
Υπό την πίεση του χρόνου, πολύ συχνά οι ασφαλισμένοι επιλέγουν να πληρώνουν από την τσέπη τους, συχνά μάλιστα χωρίς να υποβάλουν τα παραστατικά στα Ταμεία τους, για να εισπράξουν τουλάχιστον το προβλεπόμενο από το δημόσιο τιμολόγιο ποσό.
Υπέρογκες δαπάνες
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, οι Έλληνες πραγματοποιούν κάθε χρόνο 80 εκατομμύρια επισκέψεις ή και εξετάσεις σε γιατρούς, οδοντιάτρους και διάφορους άλλους φορείς εξωνοσοκομειακής περίθαλψης. Ο ετήσιος τζίρος των ιδιωτών στον τομέα αυτό υπερβαίνει τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ. Ελάχιστα είναι και τα ποσά που δικαιολογούν τα ασφαλιστικά ταμεία για πάρα πολλές διαγνωστικές εξετάσεις. Πολλές από τις τιμές έχουν «παγώσει», από το 1991.
Ακόμη, υπάρχουν και πολλές εξετάσεις που δεν καλύπτονται καθόλου από τα Ταμεία, γιατί εντάχθηκαν στην προληπτική ιατρική μετά το 1991 και δεν υπάρχει δημόσιο τιμολόγιο γι’ αυτές. Η ψηφιακή μαστογραφία είναι πλέον απαραίτητη για όλες τις γυναίκες άνω των 40. Κοστίζει περίπου 120 ευρώ αλλά δεν καλύπτεται από τα Ταμεία.
Η αξονική στεφανιογραφία γίνεται μόνο σε ιδιωτικά κέντρα και κοστίζει από 450 έως 500 ευρώ, χωρίς να καλύπτεται από τα δημόσια ταμεία.
Μονόδρομος…
Μηδενική είναι η κάλυψη και για μια σειρά από σύγχρονα γενετικά τεστ που είναι απαραίτητα για τη διάγνωση πολλών σοβαρών παθήσεων. Όλο αυτό το κενό στη δημόσια δαπάνη για την υγεία ωθεί αναγκαστικά σχεδόν τους ασθενείς κατά εκατοντάδες στα ιδιωτικά διαγνωστικά κέντρα, αφού δεν υπάρχει κανένας άλλος τρόπος κάλυψης του κρίσιμου κενού που δημιουργείται.
