Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και κοινωνικοί φορείς επισημαίνουν, κατ’ αρχήν, ότι δεν προηγήθηκε διάλογος για ένα τόσο σοβαρό θέμα. Αντίθετα, όπως λένε, καλούνται να καταθέσουν παρατηρήσεις επί ενός διαμορφωμένου κειμένου. Το ΚΚΕ εμφανίζεται ριζικά αντίθετο στην ψήφο της διασποράς, με το επιχείρημα ότι δεν μπορούν οι εξωχώριοι να παρεμβαίνουν στην πολιτική βούληση των «εγχωρίων» και να καθορίζουν τις τύχες τους. Το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ συμφωνούν με τη φιλοσοφία της ψήφου από το εξωτερικό αλλά υπό προϋποθέσεις. Πρώτον, να ξεκαθαρισθεί ποιοι έχουν δικαίωμα ψήφου.
Κατά την άποψή τους, το δικαίωμα πρέπει να περιορισθεί στους απόδημους (που απουσιάζουν από τη χώρα για συγκεκριμένο διάστημα) και όχι συλλήβδην στους ομογενείς που έχουν ξεκοπεί από τα ελληνικά δρώμενα. Δεύτερον, να υπάρξει πρόβλεψη για το πού θα κατευθύνεται η ψήφος της διασποράς. Η κυβερνητική θέση για ψήφο στις εκλογικές περιφέρειες που είναι εγγεγραμμένοι οι δικαιούχοι βρίσκει αντίθετους τους πάντες. Αφενός, επειδή οι περιοχές που είχαν μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα στο παρελθόν θα βρεθούν με χιλιάδες νέους ψηφοφόρους που θα οδηγήσουν σε ανακατανομή των εδρών. Αφετέρου, διότι για πρακτικούς και οικονομικούς λόγους οι υποψήφιοι βουλευτές δεν θα μπορούν να οργώνουν τον πλανήτη, οπότε η τύχη τους θα εξαρτηθεί από τις πανίσχυρες αρχιεπισκοπές, τα λόμπι και τους ομογενειακούς συλλόγους. Τ
ο ΠΑΣΟΚ προτείνει, καταρχήν, να προσμετράται η ψήφος του εξωτερικού μόνο στη διαμόρφωση των κομματικών ποσοστών (να βγάζει δηλαδή κυβέρνηση αλλά όχι βουλευτές), ενώ εκπρόσωποι των αποδήμων προκρίνουν το ιταλικό σύστημα. Ζητούν δηλαδή να δημιουργηθούν ξεχωριστές εκλογικές περιφέρειες (μονοεδρικές ή διεδρικές), τις οποίες θα διεκδικούν απόδημοι υποψήφιοι.
