Για το 2010 αναβλήθηκαν οι «δύσκολες» αποφάσεις από τους ηγέτες των χωρών που συμμετείχαν στη Διάσκεψη της Κοπεγχάγης για την κλιματική αλλαγή, που οδήγησε σε συμφωνία μη δεσμευτικού χαρακτήρα.
Ως «σημαντικό βήμα αλλά όχι αρκετό», χαρακτήρισε τη συμφωνία ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος πρότεινε το τελικό κείμενο σε συνεργασία με την Κίνα, τη Βραζιλία, την Ινδία και η Νότια Αφρική.
Μάλιστα, ο ίδιος σημείωσε ότι είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που υπήρξε συμφωνία από όλες τις μεγάλες οικονομίες για δράση κατά της κλιματικής αλλαγής.
Στο κείμενο δεν υπάρχουν αριθμητικοί στόχοι για τη μείωση των εκπομπών άνθρακα, ωστόσο, όλες οι χώρες δεσμεύονται να τα παρουσιάσουν εντός του 2010.
Επίσης, δεν γίνεται αναφορά στην «επαλήθευση» των εκπομπών, κυρίως λόγω των αντιρρήσεων της Κίνας, η οποία αρνείται να τεθεί υπό διεθνή παρακολούθηση. Στο θέμα της διαφάνειας υπάρχει πάντως συμφωνία για ένα «διεθνές σύστημα ανάλυσης», το οποίο δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί.
Η Συμφωνία υιοθετήθηκε και από την Ολομέλεια της Συνόδου, όπου, ωστόσο εκφράστηκαν αντιρρήσεις από τη μεριά 5 εκ των 193 χωρών: της Κούβας, της Βενεζουέλας, της Βολιβίας, του Σουδάν και της Νικαράγουας.
Το κλείσιμο των ερασιών της Διάσκεψης βρήκε τα μέλη της να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην επόμενη Διάσκεψη του ΟΗΕ για το κλίμα, που θα γίνει τον Νοέμριο του 2010, στο Μεξικό.
«Η Κοπεγχάγη υπήρξε μια αξιοθρήνητη αποτυχία. Δεν αποδόθηκε δικαιοσύνη» ήταν το σχόλιο του επικεφαλής της περιβαλλοντικής οργάνωσης Φίλοι της Γης.
Η Greenpeace και η WWF υπήρξαν εξίσου επικριτικές για τη Διάσκεψη, που προσέλκτυε διεθνές ενδιαφέρον εδώ και πάνω από ένα χρόνο.
Τα κομβικά σημεία της συμφωνίας
Στους μακροπρόθεσμους στόχους συγκαταλέγονται οι εξής:
• Βαθιές περικοπές στις παγκόσμιες εκπομπές με προοπτική να μειωθούν οι παγκόσμιες εκπομπές, ώστε να περιοριστεί η αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κάτω από τους 2 βαθμούς Κελσίου».
• Νομικά δεσμευτική συμφωνία.
• Χρηματοδότηση των αναπτυσσόμενων χωρών.
Συγκεκριμένα γι’ αυτό τον στόχο, τον κείμενο της Συμφωνίας αναφέρει τα εξής: «Οι ανεπτυγμένες χώρες θα παράσχουν επαρκείς, προβλέψιμους και σταθερούς οικονομικούς πόρους και τεχνολογία, προκειμένου να υποστηρίξουν την εφαρμογή προσαρμοσμένης δράσης στις αναπτυσσόμενες χώρες».
• Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται σε μικρά νησιωτικά κράτη και χώρες της Αφρικής. Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι «οι ανεπτυγμένες χώρες θέτουν έναν στόχο κινητοποίησης τα 100 δισ. δολάρια το χρόνο έως το 2020 προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι ανάγκες των αναπτυσσομένων χωρών.
Τα κεφάλαια θα προέλθουν από ένα εύρος πηγών, ιδιωτικών και δημόσιων, διμερών και πολυμερών».
