Μερικά πράγματα φαίνεται πως δεν αλλάζουν με τίποτε στο ΠΑΣΟΚ, όσα χρόνια κι αν περάσουν, όσες μεταλλάξεις κι αν υποστεί το Κίνημα. Από την εκτίμηση και προσπάθεια του αείμνηστου Ανδρέα Παπανδρέου και του στενού επιτελείου του, τότε, ότι «πρέπει να δημιουργήσουμε νέα επιχειρηματικά τζάκια», το μακρινό 1982 -εκτίμηση που οδήγησε μεταξύ άλλων στη μεγέθυνση επιχειρηματιών, όπως ο Σωκράτης Κόκκαλης της Intacom, ο Θανάσης Αθανασούλης της Altec κ.ά., αλλά και σε… τερατογενέσεις όπως η ευθεία «πριμοδότηση» του Γιώργου Κοσκωτά και του συνεπώνυμου σκανδάλου- μέχρι τις «πρωτοβουλίες» των «εκσυγχρονιστών» του Κώστα Σημίτη, που «άνοιξαν» το παιχνίδι, για τη μεγέθυνση του ομίλου Μπόμπολα, του ομίλου Μυτιληναίου κ.λπ., αλλά και «έκαναν» μεγαλοτραπεζίτη το ιδρυτικό μέλος του Κινήματος και πρόεδρο (τότε) της Τ.Ο. ΠΑΣΟΚ Αμπελοκήπων, Μιχάλη Σάλλα, η φιλοσοφία παραμένει σε γενικές γραμμές η ίδια: «Να φτιάξουμε τα δικά μας τζάκια»…
Συγχωνεύσεις τραπεζών είχαν «σπρωχτεί» και επί κυβερνήσεως Σημίτη, με προεξάρχουσα τη συγχώνευση Εθνικής Τράπεζας – AlphaBank, την οποία επιδιώξε ο τότε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας, αείμνηστος Θόδωρος Καρατζάς, αλλά η συγκεκριμένη, που πραγματικά θα άλλαζε τον χάρτη στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, δεν είχε τελεσφορήσει.
Τώρα, μετά τον βαθύ λήθαργο της κυβέρνησης Καραμανλή, το θέμα των συγχωνεύσεων των εγχώριων τραπεζών -και σωστά, καθώς είναι ιδιαίτερα αδύναμες στο διεθνοποιημένο και ευρωπαϊκό περιβάλλον- επανέρχεται εμφατικά στο προσκήνιο -και όχι μόνο λόγω της κρίσης στην ελληνική οικονομία ή των «επιταγών» του Μνημονίου.
Ο πρόεδρος της Τράπεζας (προϊόν πολλαπλών συνενώσεων μικρών τραπεζών, στην οποία είναι μέτοχοι κορυφαία επιχειρηματικά τζάκια, προεξάρχοντος του ομίλου Βαρδινογιάννη) Πειραιώς, Μιχάλης Σάλλας, αιφνιδίασε την αγορά και άνοιξε το «παιχνίδι» και τη συζήτηση για το νέο κύκλο των -αναπόφευκτων- συγχωνεύσεων των ελληνικών τραπεζών, με τη «διπλή» πρόταση για την εξαγορά του 33% του «φιλέτου» Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο και του 77% του «κατιμά» ΑΤΕbank, έναντι 701 εκατ. ευρώ μετρητά…
Παρεμπιπτόντως, η Τράπεζα Πειραιώς έχει δανειστεί στη διατραπεζική αγορά 350 εκατ. ευρώ από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που καθίστανται ληξιπρόθεσμα στο τέλος του Ιουλίου, ενώ έχει δανειστεί από την «προβληματική» ΑΤΕ -πάντα στη διατραπεζική αγορά- περισσότερα από 200 εκατ. ευρώ. Βεβαίως, το μοτό που είθισται να «κυριαρχεί» στην επικαιρότητα είναι ότι το «κακό χρεοκοπημένο κράτος στεγνώνει την αγορά», ενώ ουδείς λόγος γίνεται για τα «ενδοτραπεζικά δάνεια» και για την «εξυπηρέτηση των εχουσών προβλήματα ρευστότητας τραπεζών, που επίσης δημιουργούν καθεστώς ασφυξίας στην αγορά – σαφώς το ζητούμενο είναι η πλήρης απαξίωση του «κακού κράτους» στα μάτια του πολίτη και όχι των τραπεζών και των μετόχων τους, που δεν συζητούν καν αύξηση μετοχικού κεφαλαίου για να στηρίξουν τις ιδιωτικές τράπεζές τους. Η πρόταση Σάλλα προκάλεσε πρόσκαιρο ενθουσιασμό, αλλά και πολλές αντιδράσεις -κάποιοι εκτίμησαν ότι ουσιαστικά κρατικοποιείται η Πειραιώς και δεν ιδιωτικοποιούνται ATEBank και Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο-, ενώ έπαιξαν και πολλά ακόμη σενάρια συγχωνεύσεων. Αυτό που δεν «έπαιξε» ως βασικό -κι εδώ όντως τίθενται ερωτηματικά για τις επιδιώξεις της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ- είναι η πολλαπλή συγχώνευση των δημοσίων τραπεζικών ιδρυμάτων που έχουν απομείνει, κάτι άλλωστε που αποτελούσε και προεκλογική εξαγγελία του Κινήματος. Και κάπως έτσι κάποιοι «κακοί» άρχισαν να σχολιάζουν ότι «το ΠΑΣΟΚ ετοιμάζει το δικό του Βατοπέδι»…
Μαρία Ζαρίφη
