Η πρόεδρος της Δημοκρατικής Συμμαχίας Ντόρα Μπακογιάννη, σε συνέντευξη Τύπου, που διοργανώθηκε πριν από λίγες μέρες, παρουσίασε την πρόταση του κινήματος για την οικονομία και την έξοδο από την οικονομική κρίση.
Η Ντόρα Μπακογιάννη παρουσιάζοντας την οικονομική πρόταση της Δημοκρατικής Συμμαχίας είπε ότι: «Παρουσιάζουμε σήμερα 38 προτάσεις για ένα νέο οικονομικό μοντέλο, που πιστεύουμε ότι μπορεί, να βγάλει την χώρα από την κρίση και να την βάλλει σε τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης, διορθώνοντας ταυτόχρονα διογκούμενες κοινωνικές αδικίες. Οι προτάσεις αυτές καλύπτουν 4 πυλώνες για τη νέα οικονομική πολιτική και αναφέρονται σε παρεμβάσεις και δράσεις:
● Για τη μείωση των ελλειμμάτων μέσα από τον περιορισμό των δαπανών του σπάταλου ευρύτερου δημόσιου τομέα.
● Για την προώθηση αποτελεσματικών διαρθρωτικών αλλαγών για την ενίσχυση του ανταγωνισμού.
● Για τη μείωση της φορολογίας και την πάταξη της φοροδιαφυγής.
● για τη μείωση της ανεργίας με στόχο να υπάρξουν δουλειές, ευκαιρίες, προοπτική, καταξίωση για τους νέους ανθρώπους.
Η Δημοκρατική Συμμαχία πιστεύει ότι καμιά κρίση δεν θα ξεπεράσουμε, αν προηγουμένως δεν μειώσουμε δραστικά τα ελλείμματα και τις δαπάνες που τα δημιουργούν.
Αυτή είναι η αλήθεια που δεν τολμά το πολιτικό σύστημα να πει ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό. Για την αναδιάρθρωσή του, όμως, δεν αρκεί η αναποτελεσματική και επικίνδυνη λογική της «οριζόντιας συρρίκνωσης χωρίς διακρίσεις», την οποία εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση. Απαιτείται περικοπή του μεγέθους του που οφείλει να εστιαστεί, κατ’ αρχήν, στις τεράστιες πηγές κακοδιαχείρισης, ρουσφετολογίας και διαφθοράς».
Η εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη για της οικονομικές προτάσεις της Δημοκρατικής Συμμαχίας έχει ως εξής:
Η κρίση που βιώνει σήμερα η ελληνική κοινωνία σηματοδοτεί την πτώση ενός σαθρού αναπτυξιακού οικοδομήματος, που στηρίχθηκε σε «πήλινα» πόδια. Δεν μπορεί και δεν πρέπει να σημάνει το τέλος της κοινωνικής συνοχής και της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Η ευθύνη μας είναι να προσπαθήσουμε ώστε η αναγκαία μετάβαση να ξεκινήσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα, και να δημιουργήσει όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα, νέους δρόμους διατηρήσιμης ανάπτυξης, με περισσότερες ευκαιρίες δημιουργικής ζωής και με περισσότερες επιλογές ευημερίας, για όλους.
Η σημερινή θέση της χώρας
Η Ελλάδα έφτασε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας εξαιτίας των οικονομικών πολιτικών που ακολουθήθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια. Κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, υπερκατανάλωση στηριγμένη στα δανεικά, πελατειακές σχέσεις και προνόμια που δημιούργησαν αγκυλώσεις και ακαμψίες στην οικονομία και την κοινωνία.
Οι μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες πολλά χρόνια νωρίτερα στην Ελλάδα, αναβάλλονταν συνεχώς στην Ελλάδα, γιατί οι πολιτικές ηγεσίες δεν άντεχαν το πολιτικό κόστος. Έτσι βρεθήκαμε με ένα μη παραγωγικό δημόσιο τομέα, ένα μη βιώσιμο συνταξιοδοτικό σύστημα, ένα άνισο και αναποτελεσματικό σύστημα συλλογής φόρων, και ένα περιοριστικό και αναποτελεσματικό ρυθμιστικό πλαίσιο στην οικονομία, η ανταγωνιστικότητα της οποίας είναι χαμηλή και μειώνεται συνεχώς.
Το αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής ήταν η Ελλάδα να οδηγηθεί:
● Στην 88η θέση της παγκόσμιας κατάταξης χωρών, αναφορικά με το βαθμό επιχειρηματικής και οικονομικής ελευθερίας του Heritage Foundation.
● Στην 109 θέση σε ό,τι αφορά την ευχέρεια της επιχειρηματικής δράσης (ease of doing business), όπως μετράται από την Παγκόσμια Τράπεζα (κάτω από χώρες όπως η Ρουάντα και η Μπουργκίνα Φάσο).
● Στην 78η θέση στο δείκτη της Διεθνούς Διαφάνειας για την αντιλαμβανόμενη διαφθορά (μαζί με χώρες όπως η Κολομβία και το Λεσόθο).
● Στην 154η θέση, στην διεθνή κατάταξη της Παγκόσμιας Τράπεζας σε ό, τι αφορά την προστασία των επενδύσεων.
Η πορεία αυτή εξηγείται από την διαρκή επέκταση του κράτους και την αύξηση της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία. Οι δαπάνες του κράτους μεγάλωσαν μέσα σε 10 χρόνια σε πραγματικές τιμές κατά 52.8%. Οι πρωτογενείς δαπάνες της Γενικής Κυβέρνησης από 56,4 δισεκατομμύρια Ευρώ το 2000 αυξήθηκαν το 2009 στα 86,2 δισεκατομμύρια Ευρώ σε τιμές του 2000.
Η τεράστια αύξηση των δαπανών του κράτους είναι η βασική αιτίας της οικονομικής μας αποτυχίας. Γι΄ αυτό πιστεύουμε ότι η μείωση του κράτους είναι το κλειδί όχι μόνο για τη μείωση των ελλειμμάτων αλλά και για να απελευθερωθεί ο ιδιωτικός τομέας και να πυροδοτηθεί και πάλι η ανάπτυξη.
Δυστυχώς η κυβέρνηση είναι δέσμια της κρατικιστικής αντίληψης του ΠΑΣΟΚ. Επιλέγει τη δημοσιονομική προσαρμογή αυξάνοντας τους φόρους, αντί να επιδιώξει τη μείωση των δαπανών του κράτους.
Οι συνολικές δαπάνες του κράτους από 53,2% του ΑΕΠ που ήταν το 2009 μειώθηκαν το 2010 στο 50,0% του ΑΕΠ και προβλέπεται να κινηθούν το 2011 στο 50,6% . Αντιθέτως, τα έσοδα από 37,8% του ΑΕΠ το 2009 αυξήθηκαν στο 40,4% του ΑΕΠ το 2010 και εκτιμάται ότι θα κινηθούν στο 43,1% το 2011.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση κάνει τα ελάχιστα για να μειώσει το κράτος. Πιέζει ασφυκτικά τον ιδιωτικό τομέα από τον οποίο μόνο μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, αυξάνοντας τα συνολικά έσοδα κατά 5,3 μονάδες του ΑΕΠ, ενώ μείωσε τα δαπάνες μόλις κατά 2,6 μονάδες του ΑΕΠ. (Το 2011 μάλιστα τις αύξησε κατά 0.5% του ΑΕΠ).
Νέα Οικονομική Πολιτική
Στόχος της πρότασης της Δημοκρατικής Συμμαχίας είναι η συγκρότηση μιας Νέας Οικονομικής Πολιτικής που θα καθιστά τον ιδιωτικό τομέα κινητήριο δύναμη για την ανάπτυξη.
Παρουσιάζουμε σήμερα 38 προτάσεις της Δημοκρατικής Συμμαχίας για ένα νέο οικονομικό μοντέλο, που πιστεύουμε μπορεί, να βγάλει την χώρα από την κρίση και να την βάλλει σε τροχιά διατηρήσιμης ανάπτυξης, διορθώνοντας ταυτόχρονα διογκούμενες κοινωνικές αδικίες.
Οι προτάσεις αυτές καλύπτουν 4 πυλώνες για τη νέα οικονομική πολιτική και αναφέρονται σε παρεμβάσεις και δράσεις:
● Για τη μείωση των ελλειμμάτων μέσα από τον περιορισμό των δαπανών του σπάταλου ευρύτερου δημόσιου τομέα.
● Για την προώθηση αποτελεσματικών διαρθρωτικών αλλαγών για την ενίσχυση του ανταγωνισμού.
● Για τη μείωση της φορολογίας και την πάταξη της φοροδιαφυγής.
● Για τη μείωση της ανεργίας με στόχο να υπάρξουν δουλειές, ευκαιρίες, προοπτική, καταξίωση για τους νέους ανθρώπους.
Η Δημοκρατική Συμμαχία πιστεύει ότι καμιά κρίση δεν θα ξεπεράσουμε, αν προηγουμένως δεν μειώσουμε δραστικά τα ελλείμματα και τις δαπάνες που τα δημιουργούν.
● Αυτή είναι η αλήθεια που δεν τολμά το πολιτικό σύστημα να πει ξεκάθαρα στον ελληνικό λαό. Για την αναδιάρθρωσή του, όμως, δεν αρκεί η αναποτελεσματική και επικίνδυνη λογική της «οριζόντιας συρρίκνωσης χωρίς διακρίσεις», την οποία εφαρμόζει σήμερα η κυβέρνηση. Απαιτείται περικοπή του μεγέθους του που οφείλει να εστιαστεί, κατ’ αρχήν, στις τεράστιες πηγές κακοδιαχείρισης, ρουσφετολογίας και διαφθοράς.
Γι’ αυτό η Δημοκρατική Συμμαχία προτείνει:
1. Νομοθετική και, αργότερα, συνταγματική κατοχύρωση των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών.
2. Υποχρεωτική δημιουργία πλεονασμάτων στις καλές περιόδους.
3. Πρόσθετος δανεισμός μόνο με πλειοψηφία 180 βουλευτών.
4. Μέσα στην επόμενη δεκαετία το δημόσιο να λειτουργεί με τα 2/3 του σημερινού ανθρώπινου δυναμικού του και αυτό προϋποθέτει πλήρες πάγωμα των προσλήψεων για την επόμενη τουλάχιστον πενταετία.
5. Δραστική περικοπή των καταναλωτικών δαπανών του Δημοσίου. Όλες οι μη επενδυτικές καταναλωτικές δαπάνες του Δημοσίου θα επανεξεταστούν, με στόχο τη μείωσή τους. Προτεραιότητα στη μείωση θα έχουν -και για λόγους συμβολικούς-, οι κάθε είδους κομματικές και πολιτικές δαπάνες (χρηματοδότηση κομμάτων, φοιτητικών παρατάξεων, Βουλή των Ελλήνων, κάθε είδους διορισμοί μετακλητών υπαλλήλων, ΕΡΤ κ.λπ.), και οι δαπάνες του Δημοσίου και των ασφαλιστικών ταμείων για φάρμακα, ιατρικά υλικά και ιατρικές εξετάσεις όπου παρατηρούνται είτε εξωφρενικές τιμές ή/και υπερκατανάλωση και υπάρχει δυνατότητα περικοπών τριών τουλάχιστον δισεκατομμυρίων ευρώ.
6. Επανεξέταση από μηδενική βάση συντεχνιακών και ρουσφετολογικών ρυθμίσεων -κυρίως μισθολογικών και συνταξιοδοτικών- που αφορούν ισχυρές πολιτικά συντεχνιακές ομάδες και κατηγορίες, δεν ανταποκρίνονται σε κανένα ορθολογικό κριτήριο δημοσίου συμφέροντος, αλλά αντανακλούν τους συσχετισμούς πολιτικής ισχύος και την υποχωρητικότητα του ελληνικού πολιτικού συστήματος στους πολιτικά ισχυρούς.
Οι μαγικές φόρμουλες για την πολυπόθητη ανάπτυξη αγνοούν μια κρίσιμη λεπτομέρεια. Για να υπάρξει ανάπτυξη, πρέπει κάποιος να βάλει χρήματα. Και κανείς δεν πρόκειται να ρισκάρει τα χρήματά του, σε μια χώρα που κινδυνεύει με χρεοκοπία. Όσο δεν συμμαζεύουμε τα ελλείμματα και δεν περικόπτουμε τις δαπάνες δεν πρόκειται να βγούμε από τον φαύλο κύκλο
