Για τα επιπλέον κεφάλαια που θα χρειαστούν οι τράπεζες, πρώτη προτεραιότητα είναι να αντληθούν από τους σημερινούς μετόχους ή νέους ενδιαφερόμενους επενδυτές. Ανακεφαλαιοποιήσεις που γίνονται αναγκαίες λόγω ευρωπαϊκών αποφάσεων, όπως το PSI και δεν μπορέσουν να καλυφθούν με ιδιωτικά κεφάλαια, θα πρέπει να καλύπτονται κατευθείαν από ευρωπαϊκούς οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα ή το EFSF, με αντίστοιχη ανάληψη και του μεταβατικού ελέγχου κάθε τράπεζας.
Αν τελικά η στάση της τρόικας επιβάλει να δανειστούμε και να διαθέσουμε δημόσιο χρήμα για διάσωση τραπεζών, θα πρέπει να τεθούν αυστηροί όροι: Το μερίδιο των σημερινών μετόχων χρειάζεται να αποτιμηθεί με βάση την αξία κάθε τράπεζας χωρίς την παραμικρή κρατική ενίσχυση, ενώ οι μετοχές που θα προέλθουν από το δημόσιο χρήμα ευνόητο είναι να έχουν πλήρη δικαιώματα ψήφου και ελέγχου των διοικήσεων στο μεταβατικό διάστημα. Ο έλεγχος όμως αυτός θα πρέπει να έχει χαρακτήρα δημόσιο (π.χ. μέσω της Τράπεζας της Ελλάδος) και όχι κυβερνητικό ή κομματικό.
4. Η δραστική συμπίεση του κατώτατου μισθού πολύ κάτω από το ελάχιστο κόστος ζωής αποτελεί απαράδεκτη επίθεση στα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας, όπως οι νέοι, οι άνεργοι και οι πλέον χαμηλόμισθοι. Το μέτρο ενθαρρύνει περισσότερο τις επιχειρήσεις να αδιαφορήσουν για βελτιώσεις στην οργάνωση της εργασίας και την αποδοτικότερη χρήση των φυσικών και άλλων παραγωγικών πόρων και να εστιάσουν αποκλειστικά στην υποτίμηση της εργασίας. Η βίαιη παρέμβαση σε συλλογικές και εν γένει εργασιακές συμβάσεις παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα και τη Συνθήκη Λειτουργίας της Ε.Ε. Ήδη από το 2011 το μερίδιο των μισθών στο ΑΕΠ έχει πέσει κάτω από το 60% του ΑΕΠ, ενώ σε μεγάλα τμήματα της κοινωνίας εξελίσσονται ήδη καταστάσεις ανέχειας ανάλογες με αυτές της Ανατολικής Ευρώπης.
Η συμπίεση του κατώτατου μισθού θα δημιουργήσει πρόσθετο ετήσιο δημοσιονομικό έλλειμμα πάνω από 1 δισ. που προβλέπεται να καλυφθεί με επιπλέον μέτρα και θα δημιουργήσει, αντί για επενδύσεις και θέσεις εργασίας, επιπρόσθετη ύφεση. Η αναφορά στους χαμηλότερους κατώτατους μισθούς χωρών όπως η Ισπανία ή η Πορτογαλία, αποσιωπά ότι αυτό δεν έχει βοηθήσει να υπάρξουν εκεί χαμηλότερα ποσοστά ανεργίας. Το ενδεχόμενο η μείωση των κατώτατων μισθών να μην προσφέρει τελικά τίποτα στην οικονομία και την απασχόληση, προεξοφλείται ρητά από την ίδια την ανακοίνωση των μέτρων που αναφέρει ρητά ότι «σε περίπτωση που αυτά δε λειτουργήσουν θα πρέπει να υπάρξουν πρόσθετα μέτρα».
Η υποκρισία και η αναλγησία του πολιτικού συστήματος αποτυπώνεται καθαρά στη δημόσια αντιδικία Βενιζέλου-Σαμαρά για το ποιος από τους δύο «διέσωσε» τελικά το 13ο και 14ο μισθό σε βάρος των κατώτατων αποδοχών των εργαζομένων. Πέρα από το ότι τίποτα δεν έχει οριστικά διασωθεί και το ότι οι νέες άμεσες και έμμεσες απώλειες των εργαζομένων φθάνουν ήδη σε ετήσια βάση τους τρεις και πλέον μηνιαίους μισθούς, η ρητορική αυτή του πολιτικού συστήματος δηλώνει με ανατριχιαστικό τρόπο έναν ακήρυχτο πόλεμο κατά των ανέργων και των νέων εργαζομένων. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο κατώτατος μισθός μειώνεται ακαριαία κατά 22-32%, πολύ περισσότερο από τον επίσημο στόχο για μείωση του μοναδιαίου εργασιακού κόστους κατά 15%, ενώ οι χαμηλόμισθοι συνολικά με το πάγωμα των αμοιβών, των ωριμάνσεων και τις παρενέργειες της μείωσης του χρόνου της μετενέργειας θα μετρούν για μια τετραετία τουλάχιστον επιπλέον και απροσδιόριστες αυτή τη στιγμή απώλειες.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι θεωρούμε αδιανόητη κάθε «εσωτερική υποτίμηση» που προσπαθεί να συνδυάσει μισθούς Βουλγαρίας με κόστος ζωής σε βασικά προϊόντα υψηλότερο και από αυτό της Γερμανίας. Αποδεκτές και σε πρώτη προτεραιότητα παρεμβάσεις στο μισθολογικό κόστος είναι η μείωση στη φορολογία της εργασίας και η δημιουργία αποτελεσματικού κοινωνικού κράτους που θα περιορίζει το κόστος ζωής. Σε περίοδο ειδικά βαθέματος της κρίσης αποδεκτή παρέμβαση στις συλλογικές συμβάσεις, θα ήταν μόνο το κλείσιμο της ψαλίδας ανάμεσα στον κατώτατο και τον ανώτερο προβλεπόμενο μισθό. Θεωρούμε τέλος εξαιρετικά σημαντική την επιβολή της εργασιακής νομιμότητας που σε μεγάλο μέρος του ιδιωτικού τομέα παραμένει δυστυχώς κενό γράμμα και διαιωνίζει το καθεστώς της μαύρης εργασίας.
5. Τα ασφαλιστικά ταμεία δέχονται πολλαπλό πλήγμα μέσω της συμμετοχής τους στο κούρεμα, της μείωσης των εργοδοτικών εισφορών και της απαγόρευσης να αναπληρωθούν με άλλους δημόσιους πόρους οι απώλειες στα έσοδά τους. Πέρα από τις νέες οριζόντιες περικοπές στις κύριες και επικουρικές συντάξεις, προβλέπονται ρητά ακόμη βαθύτερες περικοπές αν δεν αποδώσουν οι προσπάθειες καταπολέμησης της εισφοροδιαφυγής. Χαρακτηριστικό είναι ότι, για μια ακόμη φορά, στο απυρόβλητο μένουν τα συνταξιοδοτικά προνόμια των βουλευτών και των υπόλοιπων πολιτικών προσώπων.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητάμε την εξαίρεση των ασφαλιστικών ταμείων από το κούρεμα και καταθέτουμε προτάσεις αναπλήρωσης των εσόδων που θα χάνονταν από ενδεχόμενη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών. Μια τέτοια μείωση θα έπρεπε να αφορά τόσο τις εργοδοτικές εισφορές όσο και τις κρατήσεις των εργαζομένων. Αποθεματικά ασφαλιστικών ταμείων που ενοποιούνται, θα πρέπει να προβλέπονται σε χωριστούς λογαριασμούς ως χωριστές συλλογικές περιουσίες κάθε κλάδου ασφαλισμένων. Οι κοινωνικές παροχές στους τομείς της Εργατικής Κατοικίας και των κοινωνικών διακοπών θα πρέπει να διατηρηθούν ανεξάρτητα από την προβλεπόμενη κατάργηση των σχετικών οργανισμών. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε οριζόντια περικοπή συντάξεων, ενώ για άλλη μια φορά δεν εξετάζονται ρυθμίσεις που θα έκλειναν την ψαλίδα ανάμεσα στις χαμηλότερες και τις υψηλότερες συντάξεις.
