Αθήνα, 30 Απριλίου 2015
Κύριε Πρωθυπουργέ,
Ειλικρινώς λυπάμαι, γιατί αναγκάζομαι ν’ απευθυνθώ δημοσίως σε σας,ύστερα από δύο και πλέον μηνών αναμονή ουσιαστικής ανταπόκρισης στις προτάσεις που υπέβαλα στην κυβέρνηση, διά του υπουργού Οικονομικών, με τις, από 22/2και 25/3 τρ. έτους, ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ- ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΕΣ επιστολές μου. Παραλήπτης των είστε ο ίδιος και αρμόδιοι υπουργοί – συνεργάτες σας.Οι εν λόγω προτάσεις μου, ειδικές και τεκμηριωμένες, αποσκοπούν στην αντιμετώπιση δύο παγκοσμίως γνωστών πληγών της χώρας μας. Πρόκειται για τη μεγάλη φοροδιαφυγή και την πολιτική διαφθορά.
Όσο δεν κλείνουν, θα συνεχίζεται ο διασυρμός της και η αναξιοπιστία των κυβερνήσεών της, ανεξαρτήτως ατομικών προσπαθειών ή ευθυνών καθεμιάς.
1.ΦΟΡΟΔΙΑΦΥΓΗ ΜΕΓΑΛΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ
Δυστυχώς, τα «μέτρα» που εξαγγέλλει η κυβέρνηση για τις καταθέσεις Ελλήνων στο εξωτερικό, αποτελούν φενάκη για τους έντιμους φορολογούμενους, που θα κληθούν και πάλι να ανταποκριθούν σε αυξημένες επιβαρύνσεις- με ήδη μειωμένη ή ανύπαρκτη την φοροδοτική ικανότητά τους.Επαναλαμβάνουντα αντίστοιχα μέτρα των κυβερνήσεων Κ. Καραμανλή και Γ. Παπανδρέου (νόμοι 3529/2004, 3336/2005, 3529/2010, 3943/2011), εν γνώσει του γεγονότος ότι υπήρξε «άνθρακες ο θησαυρός» που θα εισέρρεε, υποτίθεται τότε, στα δημόσια ταμεία.Πολλώδεμάλλον όταν, αντί 3% ή 5% και 8%,για την περίπτωση μη επανεισαγωγής τους τότε, τώρα προτείνεται η καταβολή 15-20% επί των νομιμοποιούμενων αδήλωτων καταθέσεων. Προφανώς, ως επί το πλείστον,δεν πρόκειται για μη δηλωθέντα, νόμιμα εισοδήματα, αλλάγια παρανόμως αποκτηθέντα και προϊόντα «ξεπλύματος», δηλαδή κακουργήματα που, η εξαγγελλόμενη «αμνηστία», δεν μπορεί να «ξεπλύνει»…
Ελπίζω ότι, η σημερινή κυβέρνηση, δεν έχει λόγους να μην τολμά ή να μην επιθυμεί, σαν την απελθούσα, όπως θα καταδειχθεί στη συνέχεια, να ανακόψει, τουλάχιστον, τη συνεχιζόμενη εκροή δεκάδων δις € από το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα,επιβάλλοντας, έστω και αργά, αποτελεσματικά μέτρα εις βάρος των λωποδυτών ή μη,οι οποίοι όταν η πατρίδα τους αιμορραγεί, στερούν από αυτήν την ελπίδα επιβίωσης.
Η δική μου τεκμηριωμένη πρόταση, προϊόν όχι μόνο της προσωπικής νομικής και πολιτικής μου εμπειρίας, αλλά και συνεργασίας εξειδικευμένων επιστημόνων και δικαστών, την οποία υπέβαλα και στην κυβέρνηση Σαμαρά, άνευ αποτελέσματος,είναι απλή. Να νομοθετηθεί τεκμήριο (όπως τα γνωστά τεκμήρια διαβίωσης),σύμφωνα με το οποίο θεωρείται ότι δεν έχουν δηλωθεί στις αρμόδιες φορολογικές αρχές τα ποσά άνω των 200.000€ που έχουν μεταφερθεί στο εξωτερικό κατά τη διάρκεια της κρίσης.
Πρόκειται για 85.000 περιπτώσεις,κατά την ενημέρωση της Βουλής από τον υπουργό κατά της διαφθοράς κ. Π. Νικολούδη.Εντός σύντομης προθεσμίας, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να καταρρίψουν το τεκμήριο αυτό, προσκομίζοντας στην Αρχή τις αντίστοιχες φορολογικές τους δηλώσεις. Σε ποσά, που δεν έχουν δηλωθεί,επιβάλλεται ειδικός φόρος 30-40%. Ο φόρος αυτός μπορεί να περιοριστεί μόνο στην περίπτωση που δεν συνδέονται με κακουργηματικές πράξεις και εφόσον προηγηθεί επανεισαγωγή, κατάθεση ή επένδυσήτους στην Ελλάδα, για μια τουλάχιστον 5ετία. Πράξεις επιβολής του φόρου αυτού και επί των πράξεων αυτών αμετάκλητες αποφάσεις διοικητικών εφετείων και του ΣτΕ επί προσφυγών που θα ασκούνται από τους ενδιαφερόμενους και θα εκδικάζονται σε ειδικές σύντομες προθεσμίες ως νόμωπροτετιμημένες, θα εκτελούνται ακωλύτως και με όλα τα μέσα αναγκαστικής εκτέλεσης, είτε στην Ελλάδα, είτε στο εξωτερικό.Τουλάχιστον, σε χώρες δεσμευμένες, ήδη, με διεθνείς συμβάσεις – όπως οι χώρες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ – για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, του «ξεπλύματος», της «τρομοκρατίας» κ.λ.π., δεν υπάρχει πρόβλημα για την εκτέλεση τέτοιων αποφάσεων.
Αποτελεί πρόκληση στη νοημοσύνη του μέσου Έλληνα, η αναζήτηση στο εξωτερικό, π.χ. στην Ελβετία, μέσω ατέρμονων «διαπραγματεύσεων» και χρονοβόρων διαδικασιών, στοιχείων για τέτοιους λογαριασμούς. Τι ακολουθεί και εκεί και εδώ, το γνωρίζουμε. «Ούτε σε 150 χρόνια δεν τελειώνουμε με τέτοιες διαδικασίες» μου είπε ο μέχρι πρότινος Γ.Γ. του ΣΔΟΕ. Η κυβέρνηση Σαμαρά, ως «Αρσακειάς», δεν απήντησε στην προηγούμενη ΙΔ΄ περίοδο της Βουλής στην πρότασή μου αυτή. Λογικώς, αφού ο καλούμενος, επί τρεις μήνες συνεχώς, στη Βουλή, τότε υπουργός Οικονομικών,κ. Χαρδούβελης, ήταν και εκείνος, όπως ο κ. Νικολούδης αποκάλυψε και ο ίδιος ομολόγησε, μία από τις 85.000 περιπτώσεις μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό. Και μάλιστα όταν, ως σύμβουλος της κυβέρνησης Παπαδήμου, όφειλε να εισηγηθεί μέτρα ανακοπής της εκροής 100 περίπου δις €, κατά την περίοδο των καταστροφικών εκλογών του Μαΐου και του Ιουνίου 2012, που ανέκοψαν επί ένα έτος την πορεία ανάκαμψης της Οικονομίας. Δεν δικαιούμαι να υιοθετήσω σχετικά δημοσιεύματα -αν και μη διαψευδόμενα- ότι ανάλογες περιπτώσεις, όπως του υπουργού Οικονομικών της προηγούμενης κυβέρνησης, των κυρίων Σαμαρά- Βενιζέλου, εμποδίζουν και τη σημερινή, ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ,να κάνει το καθήκον της. Ούτε βρίσκομαι -ύστερα από 40 χρόνια, λόγω δικής μου απόφασης να μη συμμετάσχω ειδικώς στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου- στη Βουλή, για να υποχρεωθώ να επαναλάβω εκεί, σε δικό σας υπουργό, «δεν ξέρω ποιος σας υπέδειξε ή σας επέβαλε ως υπουργό Οικονομικών», όπως είπα τότε στον κ. Χαρδούβελη. Αν βέβαια συνεχιστεί αυτή η ατολμία,μπορώ από τώρα να πω, ότι ισοδυναμεί με συνενοχή στη μεγάλη φοροδιαφυγή, που δεν βλάπτει απλώς, αλλά γελοιοποιεί παγκοσμίως την Ελλάδα.
