Η συνάντηση Τσίπρα – Γιουνκέρ στις Βρυξέλλες μπορεί να μην είχε ουσιαστικό αποτέλεσμα και να διέψευσε τις αρχικές προσδοκίες για «κάθαρση» στο ελληνικό δράμα, ωστόσο αποκάλυψε αυτό που εδώ και αρκετό καιρό κυκλοφορούσε ως φήμη: ότι οι δανειστές κυριολεκτικά θέλουν να μας… πάρουν τα μέτρα.
Κατάργηση του ΕΚΑΣ, νέα οριζόντια περικοπή στις συντάξεις, απελευθέρωση απολύσεων, διατήρηση του ΕΝΦΙΑ, αύξηση της έκτακτης εισφοράς, μετάταξη του ηλεκτρικού ρεύματος και της εστίασης στον υψηλό συντελεστή ΦΠΑ, είναι μερικά μόνο από τα μέτρα που απαιτούν οι εταίροι, ανεβάζοντας το λογαριασμό και ταυτόχρονα τον πυρετό στην κυβέρνηση.
Ακόμη και ο ίδιος ο πρωθυπουργός έχει αντιληφθεί ότι αυτά τα μέτρα δεν μπορούν να σταθούν μέσα στη Βουλή και έτσι έχουμε περάσει από το «χαρτί» του δημοψηφίσματος στη φάση των εκλογών. Αρκετά κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ δηλώνουν ανοιχτά ότι επιθυμούν κάλπες και ψελλίζουν ότι το περιβόητο e-mail Χαρδούβελη που κατακεραύνωσαν πριν τις κάλπες του Ιανουαρίου ήταν… καλύτερο από τη λίστα μέτρων που προτείνουν τώρα οι εταίροι.
Τίποτε λοιπόν δεν έχει κριθεί ακόμη οριστικά, είτε θετικά είτε αρνητικά. Ωστόσο, ο χρόνος πιέζει πλέον πιο ασφυκτικά από ποτέ. Έως το τέλος Ιουνίου θα πρέπει η κατάσταση να έχει ξεκαθαρίσει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, αφού ούτως ή άλλως τότε ολοκληρώνεται η τετράμηνη παράταση που είχε δοθεί στο ελληνικό πρόγραμμα στήριξης το Φεβρουάριο. Αλήθεια είναι ότι κινείται προς το συμφέρον και των δύο πλευρών μια νέα συμφωνία. Αλήθεια είναι, όμως, επίσης ότι με τις συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί αυτή τη στιγμή και με τις απαιτήσεις που έχει κάθε πλευρά από την άλλη, μοιάζει ιδιαίτερα δύσκολο να βρεθεί κοινός τόπος.
Οπότε; Στο προσκήνιο επανέρχονται σενάρια που θέλουν τους εταίρους να δίνουν μία νέα, προσωρινή παράταση του υπάρχοντος προγράμματος στην Ελλάδα, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι άμεσες χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας. Ωστόσο, αυτό δεν θα γίνει χωρίς ανταλλάγματα. Θα απαιτήσουν άμεσες παρεμβάσεις και μεταρρυθμίσεις –δηλαδή μέτρα– και σ’ αυτήν την περίπτωση. Συνεπώς κρίσιμο για την επίτευξη συμφωνίας θα είναι ξανά το περιεχόμενό τους, αφού κυβέρνηση και πρωθυπουργός δηλώνουν ότι δεν υποχωρούν από τις θέσεις που έχει παρουσιάσει η Αθήνα.
Η ουσία είναι ότι τίποτε δεν έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν. Ο «αργός θάνατος» συνεχίζεται, όπως και το «μαρτύριο της δόσης», με προσωρινές παρατάσεις του προγράμματος στήριξης και διαρκώς νέες, σκληρότερες απαιτήσεις από τους εταίρους. Και την κυβέρνηση να διαφωνεί, να αντιστέκεται, αλλά στο τέλος να υποκύπτει. Θα επαναληφθεί η ιστορία; Και υπό ποιους όρους;
