Οι γραμμές αυτές γράφονται ανήμερα του «δημοψηφίσματος», επομένως δεν έχουν διόλου υπόψη τους όσα έγιναν την εβδομάδα που ακολούθησε. Στόχο έχουν να καταδείξουν τα γεγονότα που μας οδήγησαν σ’ένα πρωτοφανές εθνικό αδιέξοδο. Τα υπόλοιπα θα τα κρίνει η Ιστορία…
Εν τάχει θυμίζουμε ότι οι βασικές αιτίες της μετατροπής της χώρας σε «αποικία χρέους» (Σταύρος Λυγερός) ήταν η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ χωρίς προστατευτικές διαδικασίες, ο αλόγιστος δανεισμός από τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν και κυρίως η απώλεια του εθνικού νομίσματος, χωρίς να υπάρχουν ούτε καν οι βασικές προϋποθέσεις…
Έτσι, η Ελλάδα μετατράπηκε σε φτωχή επαρχία της γερμανικής Ευρώπης, με σταδιακή καταστροφή κάθε είδους παραγωγικής διαδικασίας, ακόμα και των παραδοσιακών τομέων. Η μόνη οικονομική δραστηριότητα ήταν η οικοδομή και η… κατανάλωση, κατά κανόνα εισαγόμενων προϊόντων…
«Πρώτη φορά Αριστερά»
Το χρέος της χώρας, με τον «ιδιόμορφο» τρόπο που καταγράφηκε από την κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, μεγάλωσε στη διάρκεια της πενταετίας, παρά το περιορισμένο «κούρεμα» που μεσολάβησε. Από όλες τις πλευρές γινόταν παραδεκτό ότι ήταν πρακτικά αδύνατο να εξυπηρετηθεί, ακόμα κι αν τα μνημονιακά μέτρα έφερναν ανάπτυξη, αντί για την καταστροφική ύφεση που βιώσαμε. Κι όμως, τα ιερατεία του Βερολίνου, των Βρυξελών της Φρανκφούρτης και της Ν. Υόρκης (ΔΝΤ) έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν και πίεζαν, διαρκώς για νέα μέτρα. Με την ευκαιρία της προεδρικής εκλογής, ο Αλέξης Τσίπρας και η γνωστή πια παρέα του έκαναν το «ρεσάλτο» για την εξουσία, μοιράζοντας υποσχέσεις για «σκίσιμο των μνημονίων» και αναδιανομή των βαρών. Ήταν έτοιμοι, ο Τσίπρας και η ηγετική ομάδα, να διαχειριστούν την οριακή κατάσταση που άφησε πίσω της η κυβέρνηση Σαμαρά;
«Ξυπόλητοι στ’ αγκάθια»;
Ο μόνος τομέας που δικαιολόγησε την προετοιμασία της νέας πολιτικής ηγεσίας ήταν η ταχύτητα και η οργάνωση της συμφωνίας με τους ΑΝΕΛ, της ορκωμοσίας και της… επικοινωνίας των «νέων εθνών»!
Από την επόμενη μέρα ξεκίνησε ένας μαραθώνιος «διαπραγματεύσεων με τους εταίρους και δανειστές», που οδήγησε στη σημερινή ολική καταστροφή. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα δεχτεί ασφαλώς αρκετά ελαφρυντικά για τον Τσίπρα και την κυβέρνησή του. Η απόλυτη απουσία κυβερνητικής εμπειρίας, η ιδεολογική ασάφεια που ανέκαθεν ταλαιπωρούσε την «ανανεωτική Αριστερά» και η δεδομένη πολυσυλεκτικότητα του ΣΥΡΙΖΑ ήσαν τα βασικά δομικά προβλήματα της νέας κυβέρνησης.
Όμως, πέντε (5) ολόκληροι μήνες, σε εποχές συμπυκνωμένου ιστορικού χρόνου, ήταν μια αιωνιότητα για το τσακισμένο ελληνικό καράβι! Τόσο ο ίδιος ο νέος πρωθυπουργός όσο και τα κεντρικά στελέχη της κυβέρνησής του, απέτυχαν παταγωδώς να ξεπεράσουν την δεδομένη ανθελληνική στάση των αντιπάλων τους (μεταξύ μας, ας αφήσουμε κατά μέρος τις αηδίες περί… «εταίρων»!) και οδήγησαν το σκάφος σε αχαρτογράφητα νερά και κατόπιν στα βράχια του άγνωστου μέλλοντος…
Υπήρχαν «εναλλακτικές»;
Πολύ σύντομα αποδείχτηκε ότι η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν διέθετε εναλλακτικές λύσεις («Plan B»), αλλά ούτε καν ένα σωστό σχέδιο για τη «θετική εκδοχή» του «Plan A». Από τη μια οι καθημερινοί όρκοι «ευρωπαϊκής πίστης» και από την άλλη οι μεγαλοστομίες και τα κενά ουσίας επικοινωνιακά παιχνίδια, σε συνδυασμό με την ασυνεννοησία των αντιπάλων μας και τη δεδομένη αρνητική στάση των πιο ακραίων απ’ αυτούς, δικαιολόγησαν την αμερικανική ανησυχία: «όσο περισσότερο διαρκούν οι διαπραγματεύσεις τόσο πιο εύκολο γίνεται το ατύχημα»!
Ο Τσίπρας δεν μπόρεσε να χρησιμοποιήσει σωστά και πειστικά τα εναλλακτικά του χαρτιά, ιδιαίτερα σε γεωστρατηγικό επίπεδο. «Πάγωσε» τις σχέσεις με την Κίνα, χάρη στον ανεκδιήγητο Δρίτσα, αντί να τις εκτοξεύσει! Δεν μπόρεσε να πείσει τη ρωσική πλευρά για τη σοβαρότητα των προθέσεών του, αφού το μόνο που «παραχώρησε» ήταν ένα… τζούφιο «μνημόνιο» για τον νότιο αγωγό μέσω Τουρκίας! Τέλος, δεν μπόρεσε -την τελευταία έστω στιγμή- να αξιοποιήσει την πρωτοφανή στα χρονικά εκδήλωση συμπαράστασης από την τουρκική πλευρά, σπεύδοντας ο ίδιος στην Άγκυρα για μια θεαματική βελτίωση των διμερών σχέσεων, με επίκεντρο την οικονομία!
Παρά την αρχική αισιοδοξία μας, ο υπουργός εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς δεν κατάφερε να χρησιμοποιήσει τις τεράστιες ευκαιρίες που δίνει η καίρια θέση της χώρας μας και υποτάχθηκε στις παραδοσιακές «ασάφειες» του σκληρού παλαιοκομματικού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, η κυβέρνηση και η χώρα βρίσκονται πλέον –κυριολεκτικά!- στο έλεος των αντιπάλων μας, με το μέλλον να φαντάζει πιο αβέβαιο από ποτέ…
Χρήστος Φωτιάδης
