Σε μείζον πολιτικό ζήτημα αναδείχθηκε η ρύθμιση για τη συμμετοχή πολιτικών σε offshore εταιρείες, προκαλώντας τη σύγκρουση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, αλλά και αναπάντητα ερωτηματικά για μια σειρά από γεγονότα. Όπως, για παράδειγμα: πώς είναι δυνατόν συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι βουλευτές να μην πήραν χαμπάρι την εν λόγω διάταξη στο πολυνομοσχέδιο που ψήφισαν την προηγούμενη Κυριακή και να παράπεσε (τυχαία…) ανάμεσα σε 7.500 σελίδες. Μήπως, όπως λένε κακοπροαίρεται κάποιοι, διότι η διάταξη βόλευε και τους μεν και τους δε; Πολλώ δε μάλλον, γιατί η κυβέρνηση έσπευσε εκ των υστέρων και υπό την αποδοκιμασία των φίλα προσκείμενων σε αυτήν εφημερίδων (όπως η «Αυγή», την οποία βέβαια λίγοι πίστεψαν…) να τροποποιήσει τη ρύθμιση, λίγες μόνον ώρες αφότου είχε δημοσιευτεί το πολυνομοσχέδιο στο ΦΕΚ. Γεγονός που νομικά επιτρέπει στους παραβάτες να έχουν ευνοϊκή μεταχείριση στο μέλλον. Επιπλέον, ακόμη και με τη νέα ρύθμιση, έδωσε δίμηνη προθεσμία για μεταβίβαση των μετοχών, ενώ νομικοί κύκλοι υποστηρίζουν ότι η γενική απαγόρευση που ορίζει για τη συμμετοχή πολιτικών και συγγενών τους σε εταιρείες με έδρα εκτός Ελλάδας δημιουργεί ασυμβατότητες με το Κοινοτικό Δίκαιο και μπελάδες με την Κομισιόν.
Ερωτηματικά προκαλεί, όμως, και η στάση της ΝΔ, η οποία αποχώρησε από τη συζήτηση επί της «διορθωτικής» τροπολογίας στη Βουλή, μολονότι ουσιαστικά την είχε προκαλέσει η ίδια, «σηκώνοντας» το ζήτημα της σκανδαλώδους διάταξης στο πολυνομοσχέδιο και κατηγορώντας την κυβέρνηση για υποκρισία. Οι… κακές γλώσσες στους διαδρόμους της Βουλής λένε ότι η αποχώρηση αυτή ήταν μονόδρομος, δεδομένου ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ θα εμφανιζόταν διχασμένη, με άλλους βουλευτές να ψηφίζουν υπέρ της κυβερνητικής τροπολογίας και άλλους κατά!
Ποια είναι η πραγματικότητα που μένει; Ότι (και) το συγκεκριμένο περιστατικό καταδεικνύει πως το τρωθέν κύρος του Κοινοβουλίου και της πολιτικής εν γένει οφείλεται στις συμπεριφορές των ίδιων των πολιτικών, οι οποίοι σκοράρουν τελικά το ένα γκολ πίσω από το άλλο, αλλά στη… δική τους εστία!
