Ο κύβος ερρίφθη λοιπόν. Οι εξελίξεις που έφερε η ευρωκάλπη ήταν πράγματι ραγδαίες και σίγουρα δύσκολα μπορούσε να φανταστεί πριν από τη μάχη κάποιος από τους πρωταγωνιστές ότι θα φτάναμε σ’ αυτό το σημείο. Ο Αλέξης Τσίπρας αναγκάστηκε να προκηρύξει εκλογές μέσα στο… κατακαλόκαιρο, καθώς η εκκωφαντική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ δεν αφήνει περιθώρια για κάτι διαφορετικό. Ουδέποτε, άλλωστε, έχει καταγραφεί τόσο μεγάλη διαφορά σε Ευρωεκλογές, δημιουργώντας πράγματι ένα ζήτημα αναντιστοιχίας της λαϊκής βούλησης με την κυβέρνηση που βρίσκεται στην εξουσία.
Η επιλογή, ωστόσο, της 7ης Ιουλίου ως της ημέρας των εθνικών εκλογών και όχι της 30ής Ιουνίου – όπως όλοι νομίζαμε αρχικά – κρύβει μπόλικο παρασκήνιο. Η επίσημη αιτιολογία εκ μέρους της κυβέρνησης είναι πως θέλει να εξασφαλίσει την ομαλή ολοκλήρωση των πανελλαδικών εξετάσεων, καθώς στις 2 Ιουλίου ολοκληρώνονται οι εξετάσεις στα λεγόμενα ειδικά μαθήματα. Στην πραγματικότητα, όμως, η κυβέρνηση φαίνεται πως θέλει να έχει τον τελευταίο λόγο στον ορισμό της ηγεσίας της Δικαιοσύνης και συγκεκριμένα της κορυφής του Αρείου Πάγου, καθώς η θητεία των ανώτατων δικαστικών λειτουργών λήγει ακριβώς στις 30 Ιουνίου.
Η αντιπολίτευση μιλά για πραξικόπημα εκ μέρους της κυβέρνησης και υποστηρίζει πως δεν δικαιούται να λάβει αποφάσεις για πρόσωπα που θα δεσμεύσουν την επόμενη. Με αποτέλεσμα να έχει ξεσπάσει πλέον πολιτική θύελλα και το ζήτημα να τείνει να εξελιχθεί στο κυρίαρχο της προεκλογικής περιόδου, πριν καλά-καλά αυτή αρχίσει. Οι εννέα και πλέον μονάδες που χώρισαν πάντως τη ΝΔ από τον ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωκάλπη είναι βέβαιο ότι συνθέτουν πλέον ένα ριζικά διαφορετικό σκηνικό. Όπως και η τρίτη θέση του Κινήματος Αλλαγής, παρά το γεγονός ότι δεν κατάφερε ν’ αυξήσει τα ποσοστά του, αλλά και η πτώση της Χρυσής Αυγής κι η εμφάνιση νέων παικτών (Βελόπουλος – Βαρουφάκης), όπως και η εξαφάνιση άλλων (Ποτάμι, ΑΝΕΛ, Ένωση Κεντρώων). Η μάχη του Ιουλίου λοιπόν, θα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον – έστω κι αν είναι η πρώτη φορά που θα ψηφίσουμε… κατευθείαν από τις παραλίες.
