Ο Επιμορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος του Δήμου Ηρακλείου αποτελεί έναν από τους μακροβιότερους συλλόγους όχι μόνο του συγκεκριμένου Δήμου αλλά και της Ελλάδας, καθώς φέτος έκλεισε 53 χρόνια ζωής. Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ μίλησε με τον επί 12 συναπτά έτη πρόεδρό του Νίκο Βρυώνη (είναι μέλος του συλλόγου για περίπου 25 χρόνια) για την ιστορία του συλλόγου και τα ίχνη που έχει αφήσει στην τοπική κοινωνία μέσα στον χρόνο.
Ο Επιμορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Ηρακλείου Αττικής ιδρύθηκε το 1956 από μια ομάδα δραστήριων και δημιουργικών φοιτητών. Αφορμή, σύμφωνα με τον πρόεδρο, ήταν η δίψα τους «για πνευματική τροφή, διασκέδαση και πολιτισμό». Σύντομα, ο σύλλογος αγκαλιάστηκε κι αγαπήθηκε από ολόκληρη την κοινωνία κι όχι μόνο τη νεολαία. Ήταν τέτοιος μάλιστα ο αντίκτυπος που είχε στους Ηρακλειώτες, αφού όπως θυμάται ο κ. Βρυώνης, «όποια εκδήλωση διοργάνωνε αποτελούσε αντικείμενο συζήτησης για μεγάλο χρονικό διάστημα ανάμεσα στους δημότες». Αναμφίβολα λοιπόν το ότι έχει κλείσει πάνω από 50 χρόνια συνεχούς λειτουργίας και δράσης, αποτελεί από μόνο του σημαντικό γεγονός και σταθμό στην ιστορία του.
«Αντέξαμε τον… ανταγωνισμό»
Το Ηράκλειο είναι ένα προάστιο που βρίθει συλλόγων. Η δημιουργία τους όμως δεν κατάφερε να μειώσει στο ελάχιστο την αγάπη και τη συμμετοχή του κόσμου στις εκδηλώσεις του Επιμορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου. «Η έλλειψη πείρας, αλλά και δομών στη διοργάνωση εκδηλώσεων από πλευράς των άλλων συλλόγων, μας κάνει να ξεχωρίζουμε και ν’ αντέχουμε στον ανταγωνισμό», αναφέρει ο κ. Βρυώνης και συμπληρώνει: «Γι’ αυτό πιστεύω ότι κρατηθήκαμε τόσα χρόνια κι εξακολουθούμε να κρατάμε».
Το γεγονός ακόμα ότι οι άλλοι σύλλογοι περιορίζονται μόνο σε μια-δυο εκδηλώσεις τον χρόνο, σε αντιδιαστολή με τον Επιμορφωτικό που διοργανώνει το ελάχιστο 15 δραστηριότητες το έτος, συμβάλλει -σύμφωνα με τον κ. Βρυώνη- «στη σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στον σύλλογο και τα μέλη του».
Σίγουρα οι συνθήκες -κοινωνικές, πολιτικές, οικονομικές- κάτω από τις οποίες δημιουργήθηκε ο Σύλλογος διαφέρουν από τις σημερινές. Παρ’ όλα αυτά κατάφερε να νικήσει τον χρόνο και να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις και τις ανάγκες ενός μεγάλου αριθμού κατοίκων, χωρίς να αποκλίνει από τους αρχικούς του στόχους. Ωστόσο, εάν κι ο σύλλογος ιδρύθηκε για να καλύψει τις ανάγκες τής τότε νεολαίας, σήμερα δεν φαίνεται να έχει το ίδιο αντίκρισμα στους νέους.
Οι περισσότεροι φίλοι του συλλόγου είναι άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, κυρίως συνταξιούχοι. «Οι νέοι δεν καταδέχονται πλέον τον σύλλογο, αφού έχουν βρει άλλους τρόπους διασκέδασης», υποστηρίζει ο κ. Βρυώνης.
