Τις ευχαριστίες της στους πολίτες, που την ψήφισαν, απευθύνει με επιστολή της η υποψήφια για το Συμβούλιο της Δημοτικής Κοινότητας Νέας Ερυθραίας με τον Βασίλη Βάρσο και τους ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΕΣ Ελευθερία Ρούσσου – Γεωργίου.
Παράλληλα, σχολιάζει το ύφος των εκλογών του Νοεμβρίου, οι οποίες έδειξαν για άλλη μια φορά, σύμφωνα με την ίδια, τον νεοελληνικό χαρακτήρα των πολιτών. Ακολουθεί αυτούσια η σχετική επιστολή:
«Τα αποτελέσματα των εκλογών, για άλλη μία φορά, ανέδειξαν μεταξύ άλλων, στοιχεία του νεοελληνικού χαρακτήρα. Ένα αυτομαστίγωμα, μία αυτοτιμωρία, μία υποχώρηση τελικά…
Πώς να ερμηνευθεί διαφορετικά η εκλογική συμπεριφορά μας;
Πώς να ερμηνευθεί το… αβυσσαλέο ποσοστό της αποχής, όταν ΑΠΟΧΗ = ΣΙΩΠΗ και “ο σιωπών δοκεί συναινείν”;
Πώς να ερμηνευθεί, όταν αρκετά γνωστά πολιτικά πρόσωπα, σε όλη την Ελλάδα, μαζί με τις ιδέες τους -ευτυχώς υπάρχουν πολλές εξαιρέσεις- επικράτησαν πάλι, στον… φρέσκο, ολοκαίνουργιο “Καλλικράτη”; Και καλούνται για μία ακόμα φορά να καθορίσουν τη μορφή και την ποιότητα της καθημερινής μας ζωής;
Οι εκλογές οπωσδήποτε αποτελούν την πεμπτουσία της δημοκρατίας. Η σημερινή, όμως, δεν έχει σχέση με την αρχαία ελληνική δημοκρατία.
Η οικονομική και η ιδεολογική επιρροή λίγων πάνω σε πολλούς, με γνωστές μεθόδους, πετυχαίνει σε αρκετά μεγάλη έκταση την επιλογή, της υπακοής, της πειθαρχίας, της συμμόρφωσης…!
Οι εκλογές τελείωσαν! Αυλαία! για νικητές και νικημένους!
Γράμματα τέλους! Το έργο, όμως, σαν να έχει βγει από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, σαν να μυρίζει ναφθαλίνη…. Και ο νεαρός “Καλλικράτης”;
Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι,
Μέσα από την καρδιά μου, σας ευχαριστώ πολύ για την εμπιστοσύνη σας, για τη στήριξή σας.
Ήταν μία ψήφος εκτίμησης στο πρόσωπο μου, με μεγάλη αξία.
Ήμουνα σχεδόν απούσα στη διάρκεια της σύντομης προεκλογικής περιόδου. Δεν υποστήριξα με κανένα γνωστό τρόπο (φυλλάδια, διαφημιστικές καταχωρήσεις κ.ά.) την υποψηφιότητά μου.
Θα είμαι, όμως, παρούσα, με αδιάκοπο ενδιαφέρον για τη Νέα Ερυθραία και τη διατήρηση της ταυτότητάς της, με σκοπό να γίνει, όπως πάντα ονειρεύομαι, Πόλη Παράδοσης, Πολιτισμού και Παιδείας.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Δεν ξεχνώ ποτέ. Πολυτεχνείο 1973.
Στους πολλούς, τους σεμνούς αγωνιστές, που δεν εξαργύρωσαν, δεν ξεπούλησαν τους αγώνες…
“Θα ‘ ρχεται η Άνοιξη στον τύμβο της νιότης σας.
Να σκορπά λουλούδια και χαμόγελα.
Θ άρχεται ο Ήλιος βασυλεύοντας
Να τον στεφανώσει με τις πορφύρες του.
Θ άρχεται η Αυγή με τ αργυρά της δάκρυα.
Κι η Πούλια με τ’ ασήμια της.
Κι η Νύχτα θα παίρνει τη φωνή σας
«Εδώ Πολυτεχνείο…»
Και θα την εξακοντίζει στ’ ακρούρανα των Αιώνων…”
Γ. Μολυβιάτης».
