Στα τέσσερα χρόνια «Καλλικράτη» τι κέρδισαν και τι έχασαν οι συνοικίες της Κηφισιάς; Μια από τις πιο ευαίσθητες περιοχές του Δήμου, εκείνη εκατέρωθεν της εθνικής οδού, διεκδικεί να χαρακτηριστεί ξεχωριστή Δημοτική Ενότητα, η 4η του καλλικρατικού Δήμου Κηφισιάς, ως απαιτεί η έκταση, ο πληθυσμός και οι ιδιαιτερότητες των προβλημάτων τους. Ο δραστήριος πρόεδρος του τοπικού Συλλόγου «Ο Κηφισός», Δημήτρης Κυριαζόπουλος, με τη συνέντευξή του στην «Α» διατυπώνει ευθέως το αίτημα των κατοίκων, δια της αποτιμήσεως του αποτελέσματος της νέας Αρχιτεκτονικής της Αυτοδιοίκησης, που μάλλον δεν αποτιμήθηκε ούτε από του εκφραστές του, την πολιτεία, δηλαδή, αλλά ούτε και από τους ίδιους τους δήμους.
Στα τέσσερα σχεδόν χρόνια του καλλικρατικού Δήμου Κηφισιάς, έχουμε σήμερα έναν δήμο αποτελεσματικότερο;
Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να εκθέσω κάποιες απόψεις επί θεμάτων γενικότερου ενδιαφέροντος του Δήμου μας αλλά & της Συνοικίας των ΑΔΑΜΩΝ.
Θα προσπαθήσω να απαντήσω στα ερωτήματα που μου θέτετε μέσα στα περιθώρια, από απόψεως εκτάσεως, που παρέχει μία συνέντευξη. Θα αρχίσω με το θέμα της αποτιμήσεως της οργανώσεως & λειτουργίας του καλλικρατικού Δήμου Κηφισιάς κατά τα πρώτα τέσσερα χρόνια της συγκροτήσεώς του (2011-2014), διευκρινίζοντας ότι η αποτίμηση αυτή δεν σχετίζεται με τον απολογισμό πεπραγμένων της διοικήσεως του Δήμου. Ασφαλώς μία τέτοια αποτίμηση που θα μας έλεγε, εάν αυτό που η Πολιτεία σχεδίασε και έθεσε σε εφαρμογή, λειτούργησε ως είχε προβλεφθεί, ήταν απολύτως επιβεβλημένη, ιδιαίτερα όταν της εφαρμογής της νέας Αρχιτεκτονικής της Αυτοδιοίκησης του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» δεν είχε προηγηθεί ως επεβάλλετο πιλοτική εφαρμογή αλλά ούτε και επαρκής διαβούλευση. Αυτό δεν έγινε ούτε από το Δημοτικό Συμβούλιο αυτεπάγγελτα, ούτε κατόπιν αιτήματος του υπουργείου Εσωτερικών, ούτε έστω με τη μορφή κάποιας ημερίδας. Έτσι δεν έχουμε στη διάθεσή μας ένα κείμενο που θα μας έλεγε σήμερα κατά πόσο βασικοί οργανωτικοί και λειτουργικοί στόχοι που θα συνέβαλαν στην επίτευξη του γενικού στόχου «αποτελεσματικότερος» δήμος απαλλαγμένος των φαινομένων που αναφέρονται οι εκθέσεις του Γενικού Επιθεωρητού Δημόσιας Διοίκησης και όχι μόνον, είχαν επιτευχθεί και σε ποιο βαθμό. Δεν έχουμε δηλαδή μπροστά μας ένα κείμενο συμπερασμάτων, μία μελέτη να μας λέγει, π.χ. εάν έχει επιτευχθεί και σε ποιο βαθμό.
1ον: Η αναβάθμιση του έργου του Δημοτικού Συμβουλίου, ώστε αυτό να επικεντρώσει την προσπάθειά του στα σοβαρά θέματα που ένας καλλικρατικός Δήμος καλείται να αντιμετωπίσει, εκμεταλλευόμενο τη συνδρομή του νέου Οργάνου Διοικήσεως που συγκροτήθηκε γι’ αυτό το σκοπό, της Επιτροπής Ποιότητας Ζωής.
2ον: Η μετάβαση από το δημαρχοκεντρικό σύστημα διακυβερνήσεως του Δήμου σε εκείνο που ο δήμαρχος θα ασκούσε περισσότερο επιτελικό ρόλο με τις δυνατότητες που του προσέδιδε η συγκρότηση ενός ακόμη Συλλογικού Οργάνου Διοικήσεως, του οποίου προήδρευε ο ίδιος, της Εκτελεστικής Επιτροπής.
