Γράφει ο Νίκος Μπαλιδάκης
Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, η Λευκορωσία τίμησε τις επετείους της Εργατικής Πρωτομαγιάς και της Αντιφασιστικής Νίκης. Οι εκδηλώσεις μνήμης αμφοτέρων ήταν λιγότερο μαζικές από άλλες χρονιές, για διαφορετικούς λόγους. Στην περίπτωση της Πρωτομαγιάς, το γεγονός ότι συνέπιπτε με την παραμονή του ορθόδοξου Πάσχα και τις ημέρες αργίας που αυτό συνεπάγεται, οδήγησε πολλούς κατοίκους του Μινσκ στα εξοχικά τους, σε συνδυασμό με τον σχετικά καλό καιρό.
Στην περίπτωση των εορτασμών για την Αντιφασιστική Νίκη, φέτος προτιμήθηκε, αντί της στρατιωτικής παρέλασης, να πραγματοποιηθεί μόνο μία συγκέντρωση στο μνημείο της Άσβεστης Φλόγας, κάτι αντίστοιχο 
με το δικό μας μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη. Στη συγκεκριμένη επιλογή συνέβαλε και η συγκυρία με τον ιό κι έτσι πρυτάνευσε η λογική μιας πιο συντηρητικής προσέγγισης φέτος. Παρ’ όλα αυτά, ο χωρός των εκδηλώσεων γέμισε με άτομα όλων των ηλικιών, που προσήλθαν για να τιμήσουν τους ήρωες πρόγονούς τους και να στείλουν ηχηρό μήνυμα σε ολόκληρο τον κόσμο ότι η Λευκορωσία και οι κάτοικοί της δεν απεμπολούν τη σοβιετική τους κληρονομιά και το ένδοξο αυτής παρελθόν.
Παρών, φυσικά, και κεντρικό πρόσωπο στη συγκεκριμένη εκδήλωση ήταν και ο πρόεδρος της χώρας, Αλεξάντερ Λουκασένκο. Σε μια εμπνευσμένη ομιλία, αφού αναφέρθηκε στο μεγαλείο και τη θυσία των σοβιετικών προγόνων, αλλά και στο πόσο αυτή συνέβαλε στην επικράτηση του Καλού έναντι του Κακού σε ολόκληρό τον κόσμο, τόνισε για όσα τεκταίνονται στην παρούσα φάση στη χώρα και την υιοθέτηση από την αντιπολίτευση συμβόλων και τραγουδιών συνδεδεμένων με τους εγχώριους χίτες και ταγματασφαλίτες, συνεργάτες των Ναζί: «Σήμερα, εγώ κι εσείς αναρωτιόμαστε το ίδιο πράγμα. Θα μπορούσαν οι ήρωες του
πολέμου έστω και να φανταστούν ότι 80 χρόνια μετά τα παιδιά και τα εγγόνια τους θα έπρεπε ν’ αγωνιστούν για να παραμείνει ζωντανή η αλήθεια της Αντιφασιστικής Νίκης; Είναι αδιανόητο το ότι οι επίγονοι των κατακτητών και οι ομοϊδεάτες τους μας εγκαλούν για μιλιταρισμό και ότι δοξολογούμε τον πόλεμο. […] Η λογική τους είναι φανερή. Καθώς ονειρεύονται την παγκόσμια κυριαρχία, εσκεμμένα σπέρνουν εθνική διχόνοια, προκαλούν αιματηρές διαμάχες κι επιχειρούν εκ νέου να μετατρέψουν τη νέα γενιά σε Φαιοχίτωνες».
Το συγκεντρωμένο πλήθος, κρατώντας σημαίες της χώρας, άλλες με σοβιετικά σύμβολα και πορτρέτα των πεσόντων, επευφημούσε συνεχώς τον πρόεδρο, καθιστώντας σαφές στους εγχώριους αμφισβητίες και τους αλλοδαπούς χορηγούς τους ότι η Λευκορωσία ήταν και θα παραμείνει στη σωστή πλευρά της Ιστορίας και ότι σε αυτή δεν έχουν θέση η μισαλλοδοξία, η διχόνοια και ο ιστορικός αναθεωρητισμός.
