Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας, 12/03/2022
Όσοι μας παρακολουθούν τα τελευταία χρόνια, είναι εύκολο να αντιληφθούν τη θέση μας για τον φρικτό πόλεμο στην Ουκρανία.
Ο ψύχραιμος παρατηρητής οφείλει κατ’ αρχήν να βλέπει τις εξελίξεις με τον μικρότερο δυνατό συναισθηματισμό, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, αλλά και με το απαιτούμενο πάθος για την αλήθεια. Δεύτερον, να μην προτάσσει τις επιθυμίες και τις «προτιμήσεις» του, αλλά τα ψυχρά γεγονότα με τις δέουσες εξηγήσεις τους. Τέλος, να μην περιορίζεται στο «δέντρο» της επικαιρότητας, αλλά να βλέπει το «δάσος», και μάλιστα σε βάθος χρόνου, τη μεγάλη εικόνα του αύριο και όχι τη φορτισμένη από εντάσεις σημερινή. Δυστυχώς η πληροφόρησή μας είναι τραγικά μονόπλευρη. Μαθαίνουμε μόνον όσα θέλουν εκείνοι. Και φυσικά σχηματίζουμε μια λάθος εικόνα για τις διεθνείς εξελίξεις και τον ρόλο της κάθε χώρας ή ηγέτη…
Ένα μικρό παράδειγμα: στον πόλεμο του 2008 με τη Γεωργία, ο σημερινός «ήρωας» της ρωσικής αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι (φωτό) καλούσε το Κρεμλίνο να βομβαρδίσει με Κρουζ το γεωργιανό Κοινοβούλιο! Τώρα, αγωνίζεται «από τη φυλακή» (ως εγκληματίας του κοινού Ποινικού Δικαίου) «κατά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία»! Αυτοί είναι οι εκλεκτοί της «δημοκρατικής» Δύσης, ανάμεσά τους και ο Ζελένσκι, που με ενθάρρυνση των ΗΠΑ και ενισχυμένος στρατιωτικά από πολλές χώρες, επιχειρούσε να ανακτήσει στρατιωτικά το μαρτυρικό Ντομπάς από τους αυτονομιστές. Αυτό προμήνυε και το νομοσχέδιο για την ανάκτησή του, χωρίς να γίνουν πράξη οι δεσμεύσεις που ανέλαβε το Κίεβο με τις συμφωνίες του Μινσκ για προωθημένη αυτονομία των ρωσόφωνων μέσω συνταγματικής αναθεώρησης. Μάλιστα, το ίδιο νομοσχέδιο χαρακτήριζε ήδη τότε τη Ρωσία «δύναμη κατοχής» και τους επί 8 χρόνια βομβαρδιζόμενους κατοίκους του Ντομπάς… «τρομοκράτες»!
Θα έχουμε όλο το χρόνο, αγαπητοί αναγνώστες, για να μελετήσουμε τις συνέπειες της ρωσικής εισβολής, που θα είναι τόσο άμεσα όσο και μακροπρόθεσμα σημαντικές. Ζούμε πάλι ιστορικές στιγμές, όσο δυσάρεστες και αν είναι αυτές…
