Κροκοδείλια δάκρυα από Δεξιούς και «Αριστερούς», που επί δεκαετίες ορκίζονται στο όνομα της «παραδεισένιας» Ευρώπης. Η σταδιακή άνοδος της επιρροής των ακροδεξιών, ρατσιστικών, ακόμη και καθαρά φασιστικών πολιτικών δυνάμεων τους ανησύχησε. Λίγο αργά, είναι αλήθεια. Μετά την αυτοκτονία της ΕΣΣΔ, μοναδικό τους μέλημα ήταν η επιστημονική ανάπτυξη του αντικομμουνισμού! Πολλά δισεκατομμύρια ξόδεψαν και ξοδεύουν ακόμα για να πείσουν τους λαούς που έζησαν στον υπαρκτό σοσιαλισμό ότι έζησαν στην κόλαση, χωρίς να το έχουν συνειδητοποιήσει! Κι όταν το παραμύθι ξέφτισε, όταν η νοσταλγία σάρωσε τα ψέματα, φούντωσε για τα καλά η απογοήτευση και ο μηδενισμός! Ο λύκος του φασισμού χάρηκε μέσα στην αναμπουμπούλα της κρίσης!
Από βορρά σε νότο
Καμία περιοχή της Ευρώπης δεν εξαιρέθηκε από την επανάκαμψη της χολέρας. Ούτε ο «Αριστερός» νότος ούτε η «προοδευτική» Σκανδιναβία. Ανίκανοι να αντιδράσουν -όσοι, βέβαια, σκόπευαν να το κάνουν- μετρούσαν αντίστροφα με δέος το χρόνο που έμενε για τις Ευρωεκλογές. Τώρα η κλεψύδρα τελειώνει. Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ προειδοποίησε πολύ νωρίς, όταν ακόμα οι άλλοι δεν καταλάβαιναν πως θα είναι η Ευρώπη χωρίς το αντίπαλο δέος της Σοβιετικής Ένωσης. Φωνάζαμε «εν τη ερήμω» καθώς καμαρώναμε τα υποκείμενα του ελληνικού φασιστικού «μαγαζιού» να στρογγυλοκάθονται στο κοινοβούλιο, αυτό το ίδιο που τα πρότυπά τους τίμησαν με λουκέτο! Τους ανέχτηκε όλο το πολιτικό σύστημα και τώρα η «δημοκρατία» μας παρακολουθεί αβοήθητη τον καθημερινό βιασμό της.
Περιληπτικά…
Χρειαζόμαστε πολλές σελίδες για να αραδιάσουμε τον χάρτη της ακροδεξιάς επέλασης σε όλη την Ευρώπη. Και φυσικά υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές ανάμεσα στους διάφορους εκφραστές της. Ο Σαλβίνι και ο ΄Ορμπαν π.χ. δεν είναι φασίστες, αλλά εθνικιστές της άκρας Δεξιάς. Ας δούμε τουλάχιστον τα βασικότερα κόμματα του «χώρου», λίγες εβδομάδες πριν πάμε στην κάλπη. Αρχίζοντας από το νότο, πέρα απ’ τα δικά μας φασιστοειδή και τα αντίστοιχα της Κύπρου (!), υπάρχουν οι θαυμαστές του Μουσολίνι που ήδη συμμετέχουν στην κυβέρνηση της Ιταλίας.
Στη Γαλλία, ο «Εθνικός Συναγερμός» της Λεπέν ποντάρει στην απογοήτευση του κόσμου από τους πολιτικούς που κυβέρνησαν, τώρα πια ακόμα πιο συγκεκριμένα από την κατάρρευση της δημοτικότητας του Μακρόν. Παρότι ιδρύθηκε μόλις πέντε χρόνια πριν, το 2017 το ακροδεξιό κόμμα Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) εισήλθε στο ομοσπονδιακό κοινοβούλιο για πρώτη φορά και στοχεύει σε υψηλά ποσοστά στην Ευρωβουλή. Το ακροδεξιό κόμμα στη γειτονική Αυστρία γνωρίζει ακόμη μεγαλύτερη επιτυχία από το AfD. Πέρυσι, το Κόμμα Ελευθερίας (FPÖ) – που είχε χάσει για λίγο τις προεδρικές εκλογές – συνεργάστηκε με την κυβέρνηση του συντηρητικού καγκελαρίου Σεμπάστιαν Κουρτς! Στην Πολωνία, το συντηρητικό κόμμα Νόμος και Δικαιοσύνη εξασφάλισε μια ισχυρή νίκη στις εκλογές του 2015 και κυβερνά με αναχρονιστικούς νόμους. Το αντιμεταναστευτικό κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών (SD) εξασφάλισε ποσοστό 18% στις εκλογές του 2018. Υψηλά ποσοστά αναμένει η ακροδεξιά και σε Ολλανδία, Βέλγιο, Φινλανδία, Νορβηγία, Βαλτικά κρατίδια, Τσεχία, Σλοβενία, Βουλγαρία, χωρίς να αποκλείονται και άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις. Προετοιμαστείτε, γιατί ο Μάιος είναι κοντά!
