Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 7/08
Στη δύσκολη γεωμετρία των σχέσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, η χώρα μας (ήδη επί Γιώργου Παπανδρέου…) πόνταρε τα ρέστα της στη σχέση μας με το προβληματικό για την περιοχή κράτος του Ισραήλ.
Με τις δυο τελευταίες κυβερνήσεις (Τσίπρα και Μητσοτάκη), η απόλυτη υποταγή μας στα αμερικανικά συμφέροντα ανέδειξε ακόμη περισσότερο την περίφημη «τριμερή» Ισραήλ, Ελλάδας και Κύπρου. Το κατά πόσο αυτό ωφέλησε το Κυπριακό, το διαπιστώσαμε πριν λίγο, με τις ανακοινώσεις Ερντογάν στα Κατεχόμενα: Διχοτόμηση και εποικισμός της Αμμοχώστου!
Η μόνιμη φαντασίωση της τελευταίας δεκαετίας, περί «στρατηγικής αμυντικής σχέσης με το Ισραήλ», στερείται ρεαλισμού, όπως έδειξε και το συγχαρητήριο τηλεφώνημα (διάρκειας 40 λεπτών!) του Ερντογάν στον νέο πρόεδρο του Ισραήλ Ι. Χέρτζογκ. Οι δυο ηγέτες «συμφώνησαν ότι οι σχέσεις τους είναι σημαντικές για τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή» και ότι «υπάρχει μεγάλη δυνατότητα συνεργασίας σε πολλούς τομείς, όπως η Ενέργεια, ο Τουρισμός, η Οικονομία κ.λπ.»!
Αν στην εξίσωση προστεθούν και τα πάγια αμερικανικά συμφέροντα που απαγορεύουν την απώλεια της Τουρκίας για τη Δύση, τότε εύκολα θα προκύψει η θλιβερή πραγματικότητα: Την ώρα που η Ελλάδα έχει γίνει «σκυλάκι» της Δύσης και απομακρύνεται από Ρωσία, Κίνα, Ιράν κλπ, η Τουρκία ασκεί εξωτερική πολιτική ισχυρής περιφερειακής δύναμης, έχοντας δύσκολες αλλά στενές σχέσεις με όλους τους μεγάλους παίκτες!
