Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 05/09
Η εξάπλωση της πανδημίας απέδειξε την έλλειψη συλλογικής συνείδησης του μέσου Έλληνα. Οι μαζικές συναθροίσεις σε χώρους «διασκέδασης» δείχνουν την απόλυτη περιφρόνηση του δημόσιου συμφέροντος, αλλά και του ατομικού, των παραβατών! Ο Κένεντι είχε πει: «Μη ρωτάς τι κάνει η πατρίδα σου για σένα, αλλά τι κάνεις εσύ γι’ αυτήν».
Κι ο Καζαντζάκης: «Όταν η πατρίδα σου έχει ένα πρόβλημα, να λες ότι εγώ θα το λύσω, μπορώ»! Ο μεγαλύτερος σύγχρονος συγγραφέας της Ιταλίας, ο σπουδαίος Α. Καμιλλέρι, μόνιμα λυπημένος για τα δομικά προβλήματα της χώρας του, χρησιμοποίησε έναν μύθο από τη Σενεγάλη: Στο δάσος ξεσπά μεγάλη πυρκαγιά και όλα τα ζώα σπεύδουν να φύγουν για να γλυτώσουν. Ο βασιλιάς, το λιοντάρι, φεύγει τελευταίος και βλέπει ξαφνικά ένα πουλάκι να πετά προς τη φωτιά, έχοντας στα φτερά του μια σταγονίτσα νερού. Απορημένο το λιοντάρι, ρωτάει το πουλάκι τι νομίζει ότι κάνει, για να πάρει την απάντηση: «Πηγαίνω να κάνω το καθήκον μου»!
Αυτή την αίσθηση του καθήκοντος, ελάχιστοι Έλληνες την έχουν αποκτήσει, γεγονός που εξηγεί τα αδιέξοδά μας…
