Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 10/07
Τα Ελληνοτουρκικά βρίσκονται ξανά στο επίκεντρο της ειδησεογραφίας μας, παρά την επιδημία και τις βαριές οικονομικές της επιπτώσεις. Μετά την εμπλοκή της Τουρκίας στη Συρία, ξαναζωντάνεψε για τα καλά το όνειρο της «Γαλάζιας Πατρίδας» και της μερικής έστω ανασύστασης μιας νέας τουρκικής ζώνης επιρροής σε μεγάλο τμήμα της Μεσογείου.
Διαχρονική και υπερκομματική
Η ονείρωξη δεν είναι νέα ούτε δημιούργημα του Ερντογάν. Ανδρώθηκε σταδιακά μετά τον παγκόσμιο πόλεμο, από τον οποίο η Τουρκία εξήλθε χωρίς απώλειες και ως «πολύφερνη νύφη» για το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και τη Δύση συνολικά. Όλες οι κυβερνήσεις υπηρετήσαν τον στόχο με προσήλωση, εμπλουτίζοντάς τον στην πορεία. Ο Νταβούτογλου τον αναβάθμισε θεωρητικά και ο Ερντογάν πιστεύει ότι τον υλοποιεί…
Η Τουρκία είναι πλέον ένας πολύ ισχυρός περιφερειακός παίκτης, με παγκόσμια αναγνώριση. Έχει λίγους φίλους και πολλούς εχθρούς, αλλά στηρίζεται στην πολιτική ισχύος, μιας ισχύος που διαρκώς μεγαλώνει. Πέρα από την Οικονομία και την Άμυνα, διαθέτει ένα άριστα στελεχωμένο ΥΠΕΞ, εκπαιδευμένο για αντιπαραθέσεις κάθε είδους. Τέλος, το «όνειρο» δεν υπηρετείται μόνον από τον Ερντογάν και τους «ακραίους», αλλά από το σύνολο του πολιτικού και παραπολιτικού συστήματος!
Ένα καλό δείγμα είναι ο απόστρατος ναύαρχος Τζεμ Γκιουρντενίζ, κεμαλιστής και πολιτικός αντίπαλος του Ερντογάν, αλλά πιστός στο παντουρκικό όραμα: «Η Γαλάζια Πατρίδα είναι η κοσμοθεωρία της Τουρκίας», ξεκαθάρισε πρόσφατα σε συνέντευξή του στο «Βήμα»! Δείτε πώς τα λέει, με ανατριχιαστική ειλικρίνεια.
«Τα εθνικά συμφέροντα»…
«Επινόησα τον όρο “Γαλάζια Πατρίδα” το 2006 όταν ήμουν διευθυντής Σχεδιασμού Πολιτικής στο αρχηγείο του τουρκικού Πολεμικού Ναυτικού. Συνέλαβα ουσιαστικά “το πνεύμα των καιρών” για την τουρκική θαλάσσια γεωπολιτική του 21ου αιώνα. Το δόγμα έχει ουσιαστικά δύο πυλώνες. Ο πρώτος έχει σκοπό να υποδείξει τις τουρκικές περιοχές θαλάσσιας δικαιοδοσίας υπό εθνική κυριαρχία, όπως τα χωρικά ύδατα, η υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ. Ο δεύτερος σκόπευε να δημιουργήσει μια θαλάσσια κοσμοθεωρία για την Τουρκία. Δεν νομίζω δε ότι είναι σημαντική η ταύτιση με κάποιο πολιτικό κόμμα σε ό,τι αφορά μια γεωπολιτική κατεύθυνση.
Αυτό που έχει σημασία είναι τα εθνικά συμφέροντα, τα οποία είναι αιώνια. Πρέπει επίσης να δηλώσω ότι είμαι αφοσιωμένος οπαδός των απόψεων του Κεμάλ»! Σαφής είναι και για τις καθημερινά αυξανόμενες «υπερπτήσεις» τουρκικών μαχητικών πάνω απ’ τα ελληνικά νησιά: «Οι τουρκικές υπερπτήσεις των νησιών είναι ένα άλλο ζήτημα, καθώς αφορά τη διαφορά εναερίου χώρου και αιγιαλίτιδας ζώνης της Ελλάδος. Η Τουρκία έχει επισήμως διακηρύξει ότι δεν αναγνωρίζει τον εναέριο χώρο των 10 ν.μ. και δεν θεωρεί τις πτήσεις εντός της διαφοράς των 4 ν.μ. μιλίων ως παραβιάσεις.
Οι υπερπτήσεις πάνω από τα Ίμια, νησίδες ή βράχους, συνιστούν άλλο ζήτημα, καθώς η Τουρκία θεωρεί ότι αυτοί οι σχηματισμοί βρίσκονται υπό την κυριαρχία της και δεν παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με διεθνείς συμφωνίες»! Εντυπωσιακή είναι και η γεωστρατηγική του ανάλυση: «Το ΝΑΤΟ δημιουργήθηκε για την ανάσχεση της πρώην ΕΣΣΔ. Αυτή δεν υπάρχει πια. Δεν θεωρώ το διάδοχο κράτος, τη Ρωσία, ως απειλή για την Τουρκία (…) Ο νέος γεωπολιτικός προσανατολισμός μας θα απαιτήσει στενότερη συνεργασία με τη Ρωσία και την Κίνα (…) Ο γεωπολιτικός και γεωοικονομικός ρόλος της Κίνας θα καταστεί εμφανέστερος. Είναι λογικό για την Τουρκία να είναι περισσότερο ευρασιατική παρά ατλαντική στον 21ο αιώνα»!
