Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας, 12/02/2022
Oι «ιδεολογικές» επιθέσεις κατά της Κίνας από ημεδαπούς «επαναστάτες» έχουν πλέον αποκτήσει τραγελαφικό χαρακτήρα! Στην ουσία πρόκειται για άρνηση πραγματικότητας με επιχειρήματα που παραπέμπουν στη… Δευτέρα Παρουσία! Ας δούμε, αντίθετα, πώς προσέγγιζε ένας πραγματικός επαναστάτης (από τους μετρημένους στα δάχτυλα τον εικοστό αιώνα!) το μείζον θέμα της Κίνας και του ρόλου της στον μετασοβιετικό κόσμο.
Περί «ιδιωτικής ιδιοκτησίας»
Σε μια συνέντευξή του το 1994, ο Φιντέλ δήλωσε: «Αν θέλετε να μιλάμε για τον σοσιαλισμό, ας μη λησμονούμε τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού στην Κίνα. Κάποτε ήταν η χώρα της πείνας, της φτώχειας και των καταστροφών. Σήμερα δεν υπάρχει τίποτα από αυτά. Σήμερα η Κίνα μπορεί να τροφοδοτήσει, να ντύσει, να εκπαιδεύσει και να φροντίσει για την υγεία 1,2 δισεκατομμυρίου ανθρώπων. Νομίζω ότι η Κίνα είναι μια σοσιαλιστική χώρα, όπου έχουν εισαγάγει όλες τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις προκειμένου να αυξήσουν την εθνική ανάπτυξη, ώστε να συνεχίσουν να επιδιώκουν τους σκοπούς του σοσιαλισμού. Δεν υπάρχουν πλήρως καθαρά καθεστώτα ή συστήματα. Στην Κούβα, για παράδειγμα, έχουμε πολλές μορφές ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες αγροκτημάτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις κατέχουν έως και 110 στρέμματα γης. Στην Ευρώπη θα θεωρούνταν μεγάλοι γαιοκτήμονες. Σχεδόν όλοι οι Κουβανοί έχουν το δικό τους σπίτι και, επιπλέον, καλωσορίζουμε τις ξένες επενδύσεις. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι η Κούβα έπαψε να είναι σοσιαλιστική»!
Βράβευση του ηγέτη
Το 2004 ο Φιντέλ Κάστρο απένειμε το κρατικό μετάλλιο τιμής της Κούβας -του Τάγματος του Χοσέ Μαρτί- στον Χου Τζιντάο, τότε Πρόεδρο της Λ.Δ. Κίνας και γενικό γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας. Στην τελετή, ο Κάστρο εξέφρασε τον θαυμασμό του για τα επιτεύγματα του κινεζικού σοσιαλισμού:
«Το σημαντικό πράγμα, το πιο εξαιρετικό για μένα και για τον κόσμο, είναι ότι η θρυλική Κίνα, ένας από τους πρώτους και πλουσιότερους πολιτισμούς και η πλέον πυκνοκατοικημένη χώρα στη γη, πριν από λιγότερο από έναν αιώνα, ήταν μια περιοχή που υπέστη κατοχή και στυγνή εκμετάλλευση από πολλές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εκείνης της εποχής. Εκατομμύρια άνθρωποι πέθαιναν από πείνα κάθε χρόνο. Ποτάμια κινεζικού αίματος έρρεαν στους αγρούς και τις πόλεις τους. Ο ιμπεριαλιστικός επεκτατισμός και η βαρβαρότητα μαίνονταν εναντίον αυτού του ευγενούς και γενναιόδωρου λαού. Οι ριζωμένες επί χιλιετίες αδικίες και οι ανισότητες φαίνονταν σαν να διαρκέσουν για πάντα. Ο σοσιαλισμός θα παραμείνει οριστικά η μόνη πραγματική ελπίδα για την ειρήνη και την επιβίωση του είδους μας. Αυτό ακριβώς έδειξαν αδιάσειστα το Κομμουνιστικό Κόμμα και ο λαός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Έδειξαν ταυτόχρονα, όπως έδειξε η Κούβα, ότι κάθε λαός πρέπει να προσαρμόσει τη στρατηγική και τους επαναστατικούς στόχους του στις συγκεκριμένες συνθήκες της χώρας του και ότι δεν υπάρχουν δύο απολύτως πανομοιότυπες σοσιαλιστικές επαναστατικές διαδικασίες.
Η Κίνα έχει γίνει αντικειμενικά το πλέον ελπιδοφόρο και το καλύτερο παράδειγμα για όλες τις χώρες του Τρίτου Κόσμου. Δεν διστάζω να πω ότι είναι ήδη η κύρια κινητήριος δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας. Πότε; Μόνο 83 χρόνια μετά την ίδρυση του ένδοξου Κομμουνιστικού Κόμματος και 55 χρόνια μετά την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας! Οι σχέσεις μεταξύ Κίνας και Κούβας είναι σήμερα ένα παράδειγμα διαφάνειας και ειρηνικής συνεργασίας μεταξύ δύο εθνών που εμφορούνται από τα ιδανικά του σοσιαλισμού. Ο ρόλος που διαδραματίζει η Κίνα στον ΟΗΕ είναι ένα σημαντικό στοιχείο ισορροπίας, προόδου και διασφάλισης της παγκόσμιας ειρήνης και σταθερότητας»!
