Με έντονη την ανησυχία ότι η μαθητική εξέγερση στην Ελλάδα, υπό το ασφυκτικό βάρος της ύφεσης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μπορεί να είναι μεταδοτική σε όλη την ευρωζώνη, ο πρόεδρος της Γαλλίας Σαρκοζί, ανέβαλε για έναν ολόκληρο χρόνο τη σχεδιάζομενη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Με την κοινωνική δυσαρέσκεια να εντείνεται η έγκυρη γαλλική εφημερίδα «Liberation» υπό τον εύγλωττο τίτλο «Είμαστε όλοι Έλληνες», δίνει τον παλμό των εξελίξεων, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στη Γαλλία. Αναλυτικά, στο άρθρο της έγκριτης γαλλικής εφημερίδας αναφέρονται τα εξής:
1. Ουδείς υπενθυμίζει το γεγονός ότι η ζωή στην Ελλάδα έγινε πολύ ακριβή μετά την υιοθέτηση του ευρώ. Ο μέσος μισθός είναι κάτω από 1000 ευρώ, στην πραγματικότητα 800 ευρώ, ενώ οι τιμές των ειδών διατροφής το λιγότερο διπλασιάστηκαν.
2. Ουδείς λέει ότι το Carrefour εξαγόρασε πολλά ελληνικά σούπερ-μάρκετ μετά την υιοθέτηση του ευρώ, ότι η Εμπορική Τράπεζα (2η τράπεζα στην Ελλάδα), η Αγροτική Τράπεζα, η Γενική Τράπεζα εξαγοράστηκαν από γαλλικές τράπεζες, και συγκεκριμένα από την BNP. Ότι η απορύθμιση της αγοράς μετά την υιοθέτηση του ευρώ οδήγησε στον καλπασμό των διεθνών εταιρειών.
3. Ουδείς λέει ότι η γαλλική πρεσβεία βρίσκεται εκεί μόνον ως αντιπρόσωπος αυτών των εταιρειών, οι οποίες εξαγοράζουν τις ελληνικές, τουλάχιστον σε εκείνο το μέρος της αγοράς όπου παίζουν κάποιο ρόλο.
4. Ουδείς λέει ότι το αεροδρόμιο των Αθηνών παραχωρήθηκε σε γερμανική εταιρεία, ότι το λιμάνι του Πειραιά παραχωρήθηκε σε κινέζικη εταιρεία. Σαν να λέμε ότι η Ελλάδα χάνει σιγά σιγά τον έλεγχο των μέσων μεταφοράς.
5. Ουδείς λέει ότι τα πολιτικά κόμματα, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, βρίσκονται στα χέρια των ίδιων οικογενειών εδώ και γενεές.
Τέλος, οι έλληνες ζούσαν πολύ καλύτερα πριν από την υιοθέτηση του ευρώ, το οποίο συνιστά καταστροφή. Για την ελληνική νεολαία το κόμμα της κεντροδεξιάς έγινε το σύμβολο αυτής της εκχώρησης των δικαιωμάτων τους, των προσδοκιών τους.
Οι πολιτικοί γνωρίζουν ότι το κεφαλαιοκρατικό σύστημα πνέει τα λοίσθια, αλλά φοβούνται πολύ, πάρα πολύ μη χάσουν τα προνόμιά τους. Και, αν οι πολιτικοί δεν το παραδεχτούν, τα πρόβατα θα γίνουν λύκοι.
Η αγοραστική ικανότητα είναι πολύ πιο χαμηλή σε σχέση με το παρελθόν. Κι εδώ επίσης η κυβέρνηση κάνει τον κουφό, γι’ αυτούς η κατάσταση βαίνει μια χαρά, υπάρχει μια κρίση, αλλά πέραν τούτου ουδέν. Αλλά είναι φυσιολογικό ούτε καν να βλέπεις την κρίση, όταν παίρνεις μισθό 10.000 ευρώ το μήνα. Για εκείνον όμως που κερδίζει 700 eyρώ το μήνα ο τόνος δεν είναι ο ίδιος. Και νομίζω ότι οι νέοι δεν είναι ηλίθιοι, ώστε να μην βλέπουν τι συμβαίνει… Εξ ου και όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα.
Η μοναρχία των πολιτικών: οι νέοι δεν θέλουν πια αυτό το σύστημα. Δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για τις τράπεζες, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για αυτοκίνητα, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για πολέμους, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για τη διαβίωση των πολιτικών, δισεκατομμύρια ξοδεύτηκαν για να βοηθήσουμε τις εταιρείες που ήδη διέθεταν δισεκατομμύρια, και για τους λαούς ψίχουλα.
Ωραία διανομή του πλούτου, ωραία δικαιοσύνη, οι συνταξιούχοι επιβιώνουν, οι νέοι δεν έχουν δουλειά, οι μισθωτοί παραπαίουν. Κανένα πρόβλημα αφού υπάρχουν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια. Ας ξαναγράψουμε το κείμενο βάζοντας στη θέση της Ελλάδας τη Γαλλία και έχουμε μια αρκετά ρεαλιστική απεικόνιση όσων μας περιμένουν τα επόμενα χρόνια (μήνες;)…
Βλέποντας τα ρεπορτάζ των εφημερίδων και των ειδήσεων για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να μας έρχονται αβίαστα ορισμένες αναμνήσεις και να λέμε ότι τέτοιου είδους γεγονότα θα μπορούσαν κάλλιστα να συμβούν στη Γαλλία, αν η κυβέρνηση και ο Σαρκοζί δεν έπαιρναν κάποιες προφυλάξεις. Όλα τα συστατικά στοιχεία της ελληνικής εξέγερσης έχουν συναθροιστεί και εδώ, και ο Σαρκοζί δεν πρέπει να είναι πολύ ήσυχος αυτή τη στιγμή!
Σας καλώ από την Ιταλία: χρειαζόμαστε κάποια «ελληνική» διαδήλωση, διότι η κατάσταση στη χώρα μας είναι πραγματικά σοβαρή.
Ο νεανικός πληθυσμός δεν κατανοεί την αξία της ζωής και των πραγμάτων. Ο Μπερλουσκόνι είναι κακός, όχι όμως το απόλυτο κακό. Άλλαξε τη ζωή των ιταλών (όλων των ιταλών, δεξιών, κεντρώων, αριστερών) διαμέσου της τηλεόρασης και η ιταλική κοινωνία νοιάζεται μονάχα να ερμηνεύσει την πραγματικότητα με τις κατηγορίες της τηλεόρασης: την ομορφιά, την επιτυχία. Και είναι κυρίως οι νέοι των 600 Ευρώ το μήνα (και λιγότερο!) που το κάνουν αυτό.
Είμαστε όλοι έλληνες!
