Η κατάρρευση του «υπαρκτού καπιταλισμού» θα φέρει και πάλι πόνο και απόγνωση. Μόνο που αυτή τη φορά θα πληγεί το δυτικό ημισφαίριο ή αλλιώς «οι ανεπτυγμένες χώρες». Στρατιές ανέργων, χαμένα σπίτια, διαλυμένες οικογένειες, κλεμμένες ζωές. Όσοι με περίσσια ικανοποίηση απολάμβαναν τη μετατροπή της σοβιετικής υπερδύναμης σε χώρα της απόγνωσης, τώρα θα ζήσουν στο πετσί τους τα συναισθήματα των πρώην σοβιετικών πολιτών. Αυτών που επί επτά δεκαετίες δεν γνώριζαν τη λέξη «ανεργία»…
Όπως και πριν είκοσι χρόνια, μαζί με την οικονομική δυστυχία θα έρθει και η πτώση αυτών που θεωρούνταν… λάβαρα για το καταρρέον σύστημα. Θυμάμαι ακόμα τον «επικήδειο» που έγραψε για την «Πράβντα» στα «Νέα», ένα από τα αστέρια του αντικομμουνισμού και επί μια εικοσαετία πανηγυρίζον για την τότε καταστροφή. Έναν «απολογισμό» αλητείας, συνηθισμένο για το «τάγμα πεμπτοφαλαγγιτών» του σιναφιού του. Να, όμως, που ήρθε η ίδια σκληρή τύχη να πλήξει δύο (μέχρι στιγμής…) από τις «έγκυρες» εφημερίδες του συστήματος που τότε είχε… θριαμβεύσει.
Το ότι οι «New York Times» πούλησαν ένα σημαντικό τους μετοχικό πακέτο σε Μεξικανό μεγιστάνα έχει σίγουρα και τη σημασιολογική του πλευρά. ∆εν είναι μικρό πράγμα να περνά η «σημαία της Γουόλ Στριτ» στα «βρώμικα» χέρια ενός συμπατριώτη των εκατομμυρίων εξαθλιωμένων οικονομικών μεταναστών της διπλανής πόρτας! Παρηγοριά, ίσως, ότι ο Κάρλος Σλιμ δεν έχει ακόμη αποκτήσει την πλειοψηφία και δεν συμμετέχει στο ∆.Σ., όμως αυτά μπορεί να συμβούν πολύ σύντομα…
Ακόμη πιο σημαδιακό και… ταπεινωτικό είναι το ριζικό της βρετανικής «Evening Standard», μιας εξίσου ιστορικής εφημερίδας του καταρρέοντος συστήματος. Ο νέος της ιδιοκτήτης είναι… πρώην αντισυνταγματάρχης της KGB, κατέχει πλέον το πλειοψηφικό μετοχικό πακέτο της εφημερίδας και θα ασκεί αυτοπροσώπως την προεδρία! Οι πρώην μέτοχοι (οικογένεια Ροδερμίρ) θα περιοριστούν σ’ ένα διακοσμητικό 24,9%, για να δίνουν έναν… βρετανικό τόνο στο νέο όμιλο, που καλείται Evening Standard Ltd.
Εδώ η «παρηγοριά» αφορά τις κακές σχέσεις του Αλεξάντρ Λεμπέντεφ, του νέου αφεντικού, με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και τις στενές του σχέσεις με τον παλιό μας φίλο Μιχαλάκη Γκορμπατσόφ, ηγέτη κάποτε της πολυθρύλητης περεστρόικα (παρουσιάστε, αρμ!). Ούτε κι αυτό, όμως, μπορεί να ξεπλύνει την ντροπή του ξεπουλήματος των «ιερών και οσίων» του συστήματος που είχε… τελειώσει την Ιστορία…
Χρήστος Φωτιάδης
