Ο ισχυρισμός του 44%, ότι «δεν ήξερε» τι επρόκειτο να συμβεί (ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ…) ευσταθεί, στον ίδιο ακριβώς βαθμό που αληθεύουν οι ισχυρισμοί «δεν ξέραμε το πραγματικό έλλειμμα» και «η κυβέρνηση πάλεψε με το ΔΝΤ για την διάσωση του 13ου + 14ου στον ιδιωτικό τομέα». Όλα μπαρούφες!
Και αν ακόμη δεν ήξεραν ποιός είναι αυτός που θα ήθελαν ως πρωθυπουργό, αρκούσε μια αναδρομή στους παλιούς και μια ματιά στους νέους «συμβούλους» του. Πλάι στον Ανδρουλάκη, τον Ανδριανόπουλο και τον Ρόντο, ήλθαν να προστεθούν τώρα οι νέοι αστέρες, που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν απ’ τις «παλιοσειρές» του πρώην ΥΠΕΞ.
Επιλέξαμε ένα και μόνον δείγμα, που υπεραρκεί για την εξήγηση όσων συνέβησαν μέσα σε ελάχιστους μήνες και όσων ακόμη πρόκειται να συμβούν στους επόμενους. Η κ. Έλενα Παναρίτη, εξ απορρήτων του ΓΑΠ, έχει ένα αξιοζήλευτο βιογραφικό. Σπουδές στο Harvard, πολλά χρόνια στην Παγκόσμια Τράπεζα, σύμβουλος του αρχιαπατεώνα καταδικασμένου πρώην προέδρου του Περού Φουτζιμόρι και επίτιμο μέλος του «think tank», που οδήγησε την Ελλάδα στις χειρότερες περιπέτειες από το 1949 (τουλάχιστον, και με τα σημερινά δεδομένα!).
Η κ. Παναρίτη τοποθετήθηκε σε επίλεκτη εκλόγιμη θέση της λίστας Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, ίσως λόγω και της συγγραφικής της επιτυχίας. Μιλάμε για το βιβλίο με τον εύγλωττο (και… πλούσιο) τίτλο «Ευημερία δίχως όρια. Δημιουργώντας αγορές ακινήτων με εμπιστοσύνη». Αρκεί να σας πούμε ότι τον πρόλογο φιλοπόνησε ένας ακόμη κορυφαίος και εκ των φιλτάτων της σελίδας μας: Ο πολύς Φράνσις Φουκουγιάμα!!!
Δε φαντάζομαι να τόλμησε κανείς να ξεχάσει τον απίθανο αυτόν τύπο και το… προφητικό του βιβλίο «Το τέλος της Ιστορίας»; Ε, λοιπόν, ΑΥΤΟΝ επέλεξε η κ. Παναρίτη ως προλέγοντα και ΑΥΤΗΝ επέλεξε ο κ. Παπανδρέου ως «σύμβουλο».
Κατόπιν αυτών (και αμέτρητων άλλων…), οι εν αμαρτίαις προφάσεις απορρίπτονται μετά βδελυγμίας. ΟΦΕΙΛΑΝ να γνωρίζουν τι κακό θα έκαναν στην χώρα και τους κατοίκους της, με την ψήφο τους. Με τα μυαλά, όμως, που (κι αυτοί) κουβαλάνε, είναι απίθανο να μετανοήσουν και ακόμη πιο απίθανο να μπορέσουν να βοηθήσουν στη σωτηρία του τόπου. Του οποίου η «ευημερία δίχως όρια» αποτελεί το παγκοσμίως καλύτερο σύντομο ανέκδοτο…
Χρήστος Φωτιάδης
