Είναι δυνατόν να απελευθερωθεί εντελώς η Γερμανία από τα φαντάσματα του παρελθόντος;» Το ερώτημα αυτό, κάθε άλλο παρά ρητορικό, υποβόσκει απειλητικό από το 1945, όταν η Γερμανία βρέθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε τρεις δεκαετίες στρατιωτικά και ηθικά ηττημένη, οι πόλεις της σε σωρούς από συντρίμμια και οι κάτοικοί της ισοδύναμοι με κλασικούς ζητιάνους.
Ο Αμερικανός υπουργός Γεωργίας Μοργκεντάουερ είχε εισηγηθεί μια σκληρή μοίρα για την ηττημένη Γερμανία. Την ήθελε χωρίς κρατική υπόσταση -ένα κλασικό προτεκτοράτο- και χωρίς την παραμικρή βιομηχανική υποδομή. Μια οντότητα εξαρτώμενη από τις νικήτριες δυνάμεις, που θα ζούσε απ’ την γεωργία και την κτηνοτροφία!
Ο Στάλιν, αν και διέθετε εκπληκτικό ένστικτο και ρεαλισμό, έπεσε θύμα του «σοσιαλιστικού ανθρωπισμού και διεθνισμού», απορρίπτοντας μετά βδελυγμίας την πρόταση: «Οι Χίτλερ έρχονται και παρέρχονται, ο γερμανικός λαός παραμένει» ήταν η δική του θέση, που τελικά επικράτησε. Το πρώτο «ευχαριστώ» ήρθε από τον Αντενάουερ, ο οποίος ανέλαβε ουσιαστικά την ευθύνη της διαίρεσης της Γερμανίας: «Καλύτερα μισή Γερμανία και στο ΝΑΤΟ, παρά ολόκληρη και ουδέτερη» ήταν το δικό του όραμα!
Σε τροχιά υπερδύναμης
Η επανένωση του 1990 είχε μεν τεράστιο κόστος για το γερμανικό κράτος και τους πολίτες εκατέρωθεν των παλιών συνόρων (με μεγάλα θύματα τους Ανατολικογερμανούς), κατέγραψε όμως και κάποιους κερδισμένους. Οι μεγάλες, μεσαίες και μικρές επιχειρήσεις «κατέλαβαν» πρώτα την ανατολική αδελφή και κατόπιν, μια-μια, τις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Πολωνία και Ουγγαρία γέμισαν από γερμανικά προϊόντα, ενώ όσες επιχειρήσεις τους διασώθηκαν, πέρασαν σε γερμανικά χέρια.
Σε πολιτικό επίπεδο, η Γερμανία βιάστηκε να δείξει τις προθέσεις της. Το σχέδιο διάλυσης της πρώην Γιουγκοσλαβίας υπήρχε στα συρτάρια του Γκένσερ και του Κίνκελ ήδη από την δεκαετία του ’70. Η υλοποίησή του υπήρξε μαεστρική, με τη συνδρομή ολόκληρης της Ευρώπης και των Η.Π.Α. Γερμανικά αεροπλάνα βομβάρδισαν και πάλι το έδαφος της Γιουγκοσλαβίας, χωρίς να εξεγερθούν συνειδήσεις!
Η πρόσφατη δήλωση του πρώην προέδρου, ότι «τα επιχειρηματικά συμφέροντα της Γερμανίας πρέπει να υποστηρίζονται και στρατιωτικά», μπορεί να έφερε σε αμηχανία το πολιτικό κατεστημένο και να οδήγησε τον ίδιο σε παραίτηση, όμως υπήρξε απολύτως συμβατή με την πραγματικότητα: η Γερμανία χρησιμοποιεί τις επιχειρήσεις της και -όποτε απαιτηθεί- το στρατό της!
Χρειάστηκε η εκλογή νέου πρωθυπουργού στην Ελλάδα, ώστε να προκληθεί η αυτονόητη κρίση της Ε.Ε. και του ευρώ. Η στάση της Γερμανίας ήταν αποκαλυπτική των προθέσεών της: Θεωρεί τα πιο αδύνατα κράτη του νότου ως… παρίες και είναι πανέτοιμη να τα… τιμωρήσει!
Η… ανιδιοτελής δράση κορυφαίων γερμανικών ομίλων, όπως η Siemens, η Mercedes και η ΜΑΝ, με δωροδοκίες πολιτικών και εξαγορά ολόκληρων κομμάτων, αποδεικνύει τον αμοραλισμό και την επιθετικότητα του γερμανικού κεφαλαίου. Χαρακτηριστικό παρά-
δειγμα είναι η… σταδιοδρομία του πρώην καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ, ως επικεφαλής του ρωσικού αγωγού Nord Stream και του… υπουργού του των Εξωτερικών Γιόσκα Φίσερ, ως επικεφαλής του… ανταγωνιστικού αμερικανικού Nabucco!!!
Αυτή, φίλοι και φίλες, είναι η σημερινή Ευρώπη των μονοπωλίων, όπως ορθώς την αποκαλούσαν όσοι είχαν στοιχειώδεις πολιτικές γνώσεις. Οι υπόλοιποι, η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, είχαν πιστέψει στην «Ευρώπη των λαών» και καλούνται τώρα να πληρώσουν την αφέλειά τους.
Μόνο που η Ελλάδα δεν μπορεί να εξακολουθήσει αυτή την καταστροφική πορεία, εγκλωβισμένη σε μια «γερμανική Ευρώπη». Είναι ώρα να εξεγερθούμε!
Χρήστος Φωτιάδης
Αυτοί που ελπίζουν
Τι περιμένετε;
Ότι οι κουφοί παραχωρήσεις θα σας κάνουν
κι ότι οι αχόρταγοι κάτι θε να σας δώσουν!
Οι λύκοι θα σας ταΐσουν αντί να σας καταβροχθίσουν!
Από φιλία, θα σας προσκαλέσει η τίγρη
να της βγάλετε τα δόντια!
Τέτοια περιμένετε;
Μπέρτολ Μπρεχτ
