Η αγαπημένη καραμέλα των «ανανεωτικών», περί «Ευρώπης των λαών» εξελίχθηκε σε εφιάλτη, σε μια Ευρώπη των μονοπωλίων και των κερδοσκόπων. Το ρόδινο μέλλον που ζωγράφιζαν με κάθε ευκαιρία, κατέρρευσε με την πρώτη σοβαρή κρίση και η περίφημη «αλληλεγγύη» μετατράπηκε σε «Ευρώπη δύο ταχυτήτων».
Όμως, το χειρότερο και πιο επικίνδυνο ευρωπαϊκό πρόσωπο είναι αυτό της νεοφασιστικής ιδεολογίας, που εμμένει στις υψηλές φιλοδοξίες της, να εξισώσει τον φασισμό με τον κομμουνισμό. Εδώ και πολλά χρόνια είχαμε διακρίνει αυτή την τάση και οι αναγνώστες μας θα θυμούνται την «παγίδα» που είχαμε στήσει στον φασίστα βουλευτή Λίντμπλαντ, ο οποίος είχε χαρακτηρίσει «λάθος της Ιστορίας» τη Γαλλική Επανάσταση!
Οι ακροδεξιοί, ανοιχτοί φασίστες, που ζούσαν σε καθεστώς πλήρους απαγόρευσης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, θεωρούν ότι έφτασε η ώρα για την ιστορική τους ρεβάνς. Οι ομοϊδεάτες τους της δυτικής Ευρώπης, κυρίως στη Γερμανία, κάνουν «διακριτικά» ό,τι μπορούν για να τους στηρίξουν. Το Ευρωκοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρώπης έχουν γίνει αντικομμουνιστικά φόρα! Μια σειρά νέοι φορείς ιδρύονται και χρηματοδοτούνται, με αποκλειστικό «καθήκον» το ξαναγράψιμο της Ιστορίας. Η Ευρώπη σύρεται σε μια ατμόσφαιρα νέου Μεσοπολέμου, με τον λαϊκισμό, τον ιστορικό αναθεωρητισμό σε συντηρητική κατεύθυνση και τον ανοιχτό φασισμό να θρέφουν νέες καταστάσεις ανωμαλίας, νέο 1933, με φόντο μια ανάλογη οικονομική κρίση!
