«Διάλυση» της Γερμανίας!
Αμέσως μετά την ενοποίηση των δύο μεταπολεμικών γερμανικών κρατών το 1990, ο Φρανσουά Μιτεράν είπε το αλησμόνητο: «Αγαπώ τόσο πολύ τους Γερμανούς, που θα προτιμούσα να έχουν δύο κράτη»! Ήταν μια πολύ διπλωματική έκφραση του φόβου που του προκαλούσε το ενδεχόμενο ισχυροποίησης της Γερμανίας, για τρίτη φορά σε διάστημα επτά δεκαετιών…
Ο Στάλιν δεν είχε κανένα λόγο να χρησιμοποιήσει διπλωματική γλώσσα. Λίγο μετά από την αναγκαστική αποχώρηση των Γερμανών απ’ τα Βαλκάνια (άνοιξη 1944), σε συνάντηση με αντιπροσωπείες από την Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία, είπε:
«Ακόμα και μετά την ήττα της Γερμανίας, ο κίνδυνος πολέμου και εισβολής θα συνεχίσει να υπάρχει. Η Γερμανία είναι μια μεγάλη χώρα, με ισχυρή βιομηχανία, οργάνωση, εκπαιδευμένα στελέχη και παραδόσεις. Θα ισχυροποιηθούν και πάλι. Οι σλαβικοί λαοί δεν πρέπει να πιαστούν και πάλι στον ύπνο την επόμενη φορά που θα δεχτούν επίθεση. Αυτό θα συμβεί πιθανότατα, μάλλον σίγουρα, στο μέλλον»!
Στις 5 Φεβρουαρίου 1945 στη διάσκεψη της Τεχεράνης, ο Στάλιν πίεσε ασφυκτικά τους συμμάχους του για να δεχτούν τη διάλυση της Γερμανίας σε κρατίδια! Όμως ένα μήνα αργότερα, δεν είχε την παραμικρή ψευδαίσθηση για την μεταπολεμική στάση των Αγγλοαμερικανών. Μιλώντας σε τσεχοσλοβακική αντιπροσωπεία, είπε:
«Στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά και σε αυτόν που τελειώνει, οι σλαβόφωνοι λαοί πλήρωσαν το μεγαλύτερο τίμημα. Οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί, οι Σέρβοι, οι Τσέχοι, οι Σλοβάκοι, οι Πολωνοί. Τώρα νικούμε τους Γερμανούς και πολλοί νομίζουν ότι δεν θα μας απειλήσουν ξανά. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Μισώ τους Γερμανούς! Όμως αυτό δεν επηρεάζει την κρίση μου γι’ αυτούς. Είναι σπουδαίος λαός! Πολύ καλοί τεχνικοί, οργανωτές, γενναίοι στρατιώτες! Δεν μπορούμε να ξεφορτωθούμε τους Γερμανούς, αν και θα τους πολεμήσουμε μέχρι τέλους. Αλλά, πρέπει να θεωρήσουμε βέβαιο ότι οι σύμμαχοί μας θα προσπαθήσουν να τους σώσουν και να έρθουν σε συνεννόηση μαζί τους! Θα είμαστε ανελέητοι απέναντί τους, αλλά οι σύμμαχοί μας θα τους φερθούν με μεγάλη κατανόηση»!!!
Ένας Βρετανός ιστορικός περιέγραψε γλαφυρά τους φόβους του Στάλιν:
«Η οπτική του για τον μεταπολεμικό κόσμο στηριζόταν στην εμπειρία της ανασύνταξης της Γερμανίας μετά τον πρώτο πόλεμο και τη διπλή απειλή για την ΕΣΣΔ, από τη Γερμανία και την Ιαπωνία. Προέβλεπε την άνοδο των δύο ηττημένων μετά τον πόλεμο, αλλά επιθυμούσε να την καθυστερήσει όσο μπορούσε. Φοβόταν ότι Βρετανία και ΗΠΑ θα βοηθούσαν τους πρώην αντιπάλους τους, ώστε να εξισορροπήσουν την ισχύ της ΕΣΣΔ. Γι’ αυτό και επιδίωξε να εξασφαλίσει εγκαίρως την κυρίαρχη θέση της χώρας του σε Ευρώπη και Ασία»!
Η Ιστορία ως φάρσα…
Ανεξάρτητα από τους δικαιολογημένους φόβους του σοβιετικού ηγέτη, οι εξελίξεις στην κατεχόμενη Γερμανία επιβεβαίωσαν άλλον ένα ιστορικό κανόνα: Οι «μεγάλες ιδέες», τα εθνικά οράματα, ζουν και βασιλεύουν, αν και μπορεί να παραμείνουν επί δεκαετίες σε… αναγκαστική ύπνωση, λόγω αντικειμενικών συνθηκών. Η… «Ελλάδα των 5 θαλασσών» ζει πάντα στα μυαλά αρκετών θερμοκέφαλων εθνικιστών, ενώ ανάλογες φαντασιώσεις στοιχειώνουν τις περισσότερες χώρες του κόσμου. Ακόμα και η πρώην «μικρή και ουδέτερη» Αυστρία, είχε ενεργό ρόλο στα εγκλήματα κατά της Γιουγκοσλαβίας, σε μια ονείρωξη της… επανασύστασης της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας!
Ο γνωστός καθηγητής Ούλριχ Μπεκ, «γκουρού» της γερμανικής κοινωνιολογίας, χαρακτήρισε πρόσφατα «πολιτικό τέρας» τη Γερμανία! Σε συνέντευξή του στον «Γκάρντιαν», είπε ότι «η Γερμανία δεν χρειάζεται πια να εισβάλει πουθενά, αφού βρίσκεται ήδη παντού!. «Η ανάγκη της Γερμανίας να καλύψει τις πρώτες ύλες, την ενέργεια και τις αγορές που χρειάζεται για το υψηλό αναπτυξιακό και βιοτικό της επίπεδο», γράφει ένα… σχολικό βιβλίο Ιστορίας του γυμνασίου, «μπορεί να καλυφθεί μέσω άμεσης εδαφικής κατάκτησης ή εποικισμού, είτε με έμμεσες μεθόδους άσκησης ελέγχου στα πολιτικά και οικονομικά δρώμενα άλλων χωρών»! Μπορεί αυτή η παράγραφος να αναφερόταν στην Γερμανία τις παραμονές των δύο παγκόσμιων πολέμων, όμως η ομοιότητα με το Σήμερα είναι εξόφθαλμη!
Υπάρχει, όμως, μια μικρή διαφορά. Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης δεν χωρά «εδαφική κατάκτηση ή εποικισμός», αφού οι πόλεμοι διεξάγονται όλο και περισσότερο με οικονομικά μέσα. Τα λάθη δεν συγχωρούνται και στοιχίζουν ακριβά. Η Γερμανία, μια χώρα 80 μόλις εκατομμυρίων «γηρασμένων» ανθρώπων (μόλις 3 εργαζόμενοι ανά συνταξιούχο!), διαχειρίστηκε ολέθρια την κρίση στην Ελλάδα και τις υπόλοιπες χρεωμένες χώρες. Η ώρα της πληρωμής έχει ήδη έρθει: ολόκληρη η Ευρωζώνη βρίσκεται σε ύφεση, ενώ παραδοσιακοί κλάδοι της οικονομίας (π.χ. αυτοκίνητο) καταγράφουν διψήφια ποσοστά πτώσης!
Το «εθνικό όραμα» της Γερμανίας τείνει να γίνει εφιάλτης. Η «ευρωπαϊκή ατμομηχανή» οδηγεί ολόκληρη την Ευρώπη στον εκτροχιασμό, ενώ Κίνα, ΗΠΑ και… Ιαπωνία καραδοκούν για να εισπράξουν τα κέρδη…
Χρήστος Φωτιάδης
