Το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών ήταν σε γενικές γραμμές αναμενόμενο. Οι Γερμανοί ψήφισαν κυρίως με κριτήριο την… τσέπη τους, μακριά από μελλοντικούς σχεδιασμούς, πόσω μάλλον οραματισμούς. Μπορεί να υπάρχουν κάπου 10 εκατομμύρια ανάμεσά τους, με «δουλειές του ποδαριού», όμως σε γενικές γραμμές περνούν ακόμη καλά. Αν, μάλιστα, συγκριθούν με τα δεινά των Νοτίων, τότε αισθάνονται… αριστοκράτες!
Γι’ αυτούς η Μέρκελ ξυπνά το… μητρικό ένστικτο: “Mutti” είναι το χαϊδευτικό της, κάτι σαν «μανούλα» δηλαδή! Έτσι, της χάρισαν υψηλά ποσοστά και πολυάριθμη κοινοβουλευτική ομάδα, με την ελπίδα να μην αλλάξει τίποτε απ’ αυτά που οι ίδιοι χαρακτηρίζουν «σιγουριά».
Άλλωστε, δεν υπήρχε κανείς απολύτως κίνδυνος απ’ τη μεριά των Σοσιαλδημοκρατών, που έκαναν μια προεκλογική… αγγαρεία, γνωρίζοντας εκ των προτέρων το αποτέλεσμα. Τα μόνα «στοιχήματα» αφορούσαν την είσοδο στη Βουλή του νέου «ευρωφοβικού» κόμματος και την… έξοδο των παραδοσιακών συμμάχων της Μέρκελ, των Φιλελευθέρων. Αυτός είναι και ο μόνος εμφανής λόγος ικανοποίησης του περί δικαίου αισθήματος των Ελλήνων…
Η «Αριστερά» και οι «Πράσινοι» συμπλήρωσαν την τετρακομματική Βουλή, με μειωμένα ποσοστά, αλλά με αμείωτη επιρροή στην κοινωνία. Κανείς δεν ξέρει πότε μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στις κοινωνικές ισορροπίες, αν τα πράγματα δυσκολέψουν…
Διόλου εύκολη η επόμενη μέρα
Η νίκη της Μέρκελ χαρακτηρίστηκε αμέσως «θρίαμβος». Το κατά πόσον ισχύει αυτή η εξίσωση, θα φανεί στην πορεία. Ας μην ξεχνάμε ότι η πανωλεθρία των Φιλελευθέρων του «αντικαγκελαρίου» Ρέσλερ προκλήθηκε μεν από την ακραία πολιτική τους κατά του Νότου, αλλά «επικυρώθηκε» από την ίδια τη Μέρκελ, που απέσυρε κάθε εκλογική βοήθεια (στο μέτρο του απολύτως εφικτού…), οδηγώντας τους στη μεγαλύτερη ήττα από την εποχή της δημιουργίας του ομοσπονδιακού κράτους! Οι περίπου δέκα ποσοστιαίες μονάδες που έχασε ο Ρέσλερ, πήγαν κατά κύριο λόγο στους Χριστιανοδημοκράτες, που έφτασαν έτσι στον υποτιθέμενο «θρίαμβο».
Οι δυσκολίες προέκυψαν από την επομένη των εκλογών, όταν διαφάνηκε καθαρά ότι το SPD ήταν αποφασισμένο να παίξει το… βαρύ πεπόνι! Οι δηλώσεις της ηγεσίας του ότι «η συγκυβέρνηση δεν αποτελεί αυτοσκοπό», η χαρακτηριστική δίωρη (!) αναμονή της Μέρκελ, προτού συνδεθεί τηλεφωνικά με τον Στάινμπρουκ και η παραπομπή της απόφασης… «στα όργανα του κόμματος», δείχνουν ότι οι αντίπαλοί της είναι διατεθειμένοι να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους…
Άλλωστε, ούτε και γι’ αυτούς είναι στρωμένος με ρόδα ο δρόμος μιας τέτοιας συνύπαρξης στις δύσκολες μέρες που έπονται. Το παραμύθι της «αναίμακτης» ανάκαμψης της Γερμανίας, της Ευρωζώνης και της ακόμη πιο φτωχής περιφέρειας έχει και τέλος! Η Γερμανία θα πρέπει να αποφασίσει επιτέλους αν θα κινήσει τους μοχλούς κάποιου είδους πραγματικής ανάπτυξης ή αν θα συνεχίσει το μοναχικό δρόμο της υπονόμευσης των «εταίρων» της, με όσα μπορεί να φέρει μια τέτοια επιλογή.
Η πρωτοφανής ύφεση στην Ευρώπη δημιουργεί σοβαρούς τριγμούς και στο διεθνές οικονομικό οικοδόμημα, που εξελίσσεται σε πολύ εύθραυστο. Εκτός από τις ΗΠΑ, που ξεγελούν εαυτούς και αλλήλους με μια «πέτσινη ανάπτυξη», υποχωρούν όλοι ανεξαιρέτως οι ρυθμοί ανάπτυξης των έως πρότινος ισχυρών χωρών του G20, την ώρα που η κινεζική οικονομία ξεκινά τον μεγαλειώδη (αλλά διόλου εύκολο…) μετασχηματισμό της!
«Μηδένα προ του τέλους μακάριζε»…
Η τρίτη θητεία της Μέρκελ μπορεί να αποδειχτεί και η δυσκολότερη. Κανένας απολύτως δεν μπορεί να προεξοφλήσει τι θα συμβεί στη διάρκειά της. Τα ευρωπαϊκά προβλήματα δεν έχουν σταματήσει τις παγκόσμιες αλλαγές, αντίθετα τις έχουν επιταχύνει! Στο «πλασάρισμα» που επιδιώκει η κάθε χώρα, υπάρχει πολύ… σπρώξιμο για τις πρώτες θέσεις, με αποτέλεσμα να την πληρώνουν οι πιο αδύναμοι. Μόνο που τα αποτελέσματα αυτού του άνισου αγώνα μπορεί να αποδειχτούν πολύ βλαπτικά και για ορισμένους υπερφίαλους ισχυρούς…
Για παράδειγμα, η Γερμανία έχει εξελιχθεί σε αναμφισβήτητο πρωταγωνιστή στην Ευρώπη πέραν των συνόρων της πρώην ΕΣΣΔ, αλλά είναι απολύτως απούσα στις λοιπές διεθνείς εξελίξεις! Έτσι, το ουσιαστικό ερώτημα παραμένει: θα καταφέρει η Γερμανίδα «μανούλα» να μετατρέψει την Ευρώπη σε μεγάλο ενιαίο διεθνή παίκτη ή θα παραμείνει η Γερμανία… «κόκορας, σε κοτέτσι με ασήμαντες κότες»;
Χρήστος Φωτιάδης
