Ασπρόμαυρη ψυχογραφία ενός ανέμελου κοριτσιού 27 ετών στην απρόσωπη Νέα Υόρκη.
Η Γκρέτα Γκέργουικ που την υποδύεται, είναι αρκετά καλή και πείθει πως έχουμε να κάνουμε με μια ανώριμη μεγαλοκοπέλα, η οποία προσπαθώντας να έχει περισσότερα από αυτά που θέλει, τελικά το μόνο που πετυχαίνει είναι να την «ακυρώνουν» όλοι και να νιώθει απέραντη μοναξιά. Αισθάνεται όμως ευτυχισμένη στη μοναξιά της. Χοροπηδάει εδώ κι εκεί και ταξιδεύει όποτε μπορεί, λεφτά υπάρχουν και οι περιστασιακές επιταγές του μπαμπά συμβάλλουν σ’ αυτό, όπως και η… επιστροφή φόρου από την Εφορία (απίστευτο για μας εδώ!).
Η πλήξη της είναι απερίγραπτη και η μοναδική της διέξοδος είναι η υπερβολική αγάπη για τη φίλη της Σόφι, που δεν μπορεί όμως να την έχει αποκλειστικά δική της. Είναι λεσβιακή; Η ταινία δεν δείχνει κάτι τέτοιο, παρόλα τα «μ’ αγαπάς, σ’ αγαπώ». Είναι αγαθή. Χρησιμοποιεί τα κατά συνθήκη ψεύδη, που δεν βλάπτουν κανένα, παρά μόνο τον εαυτό της, για να δείξει ότι περνά καλά.
Η δική μας πλήξη αρχίζει να γίνεται έντονη, μετά το πρώτο μισάωρο της ταινίας, οπότε η εξέλιξη δεν προσφέρει τίποτα παραπάνω.
Έτσι παραμένει η καλή ερμηνεία της Γκρέτα Γκέργουικ.
Είδος: Κοινωνική
Σκηνοθεσία: Νόα Μπάουμπαχ
Με τους: Γκρέτα Γκέργουικ, Μίκι Σάμνερ, Άνταμ Ντράιβερ
