Μετά από μια ολόκληρη δεκαετία, η εφημερίδα μας αποκτά και πάλι επαφή με την πρεσβεία του Ιράκ. Μιας χώρας που θα μείνει στην Ιστορία ως σύμβολο μιας από τις πιο σκληρές και πολυαίμακτες επεμβάσεις του δυτικού ιμπεριαλισμού, στην ύστατη μεταβατική περίοδο που σηματοδοτεί το τέλος της παγκόσμιας δυτικής κυριαρχίας. Η αντίσταση στην αμερικανική κατοχή, απέτρεψε ανάλογες επεμβάσεις σε άλλες χώρες, εξασθένησε σημαντικά την οικονομική ισχύ των ΗΠΑ και γελοιοποίησε την αλαζονεία τους, βάζοντας περιοριστικά όρια στη στρατιωτική τους ισχύ!
Σήμερα, το Ιράκ πλήττεται άγρια από την τρομοκρατία, ενώ παράλληλα αγωνίζεται για την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας, κάτω από αφάνταστες δυσκολίες. Η «επανέναρξη» των καλών μας σχέσεων με την ιρακινή πρεσβεία ξεκίνησε με τη συνάντησή μας με τον πρεσβευτή της χώρας, κ. Μπουρχάν Τζαφ, ο οποίος θα μας παραχωρήσει σύντομα συνέντευξη. Συνεχίζεται με την παρούσα συνέντευξη του κ. Diab Al Kubaisi, Ακόλουθου Εθιμοτυπίας και Πολιτισμού της ιρακινής πρεσβείας, που συνδυάστηκε με μια ενδιαφέρουσα συνάντηση στα γραφεία της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ, όπου βρέθηκε και ο Μανώλης Μητσιάς! Στόχος είναι το «πάντρεμα» της ελληνικής και ιρακινής μουσικής, με αφορμή τη συναυλία του γνωστού Ιρακινού καλλιτέχνη Ομάρ Μπασίρ στην Αθήνα.
Όπως είναι φυσικό, η κουβέντα μας με τον κ. Diab Al Kubaisi περιστράφηκε κυρίως στο θέμα της ομαλοποίησης της μετακατοχικής κατάστασης στο Ιράκ και την αντιμετώπιση της μάστιγας της τρομοκρατίας. Όμως, αναφερθήκαμε και στις δυνατότητες πολιτιστικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών.
Ποιοι είναι οι βασικοί πολιτιστικοί τομείς που λειτουργούν φυσιολογικά στο Ιράκ, σε αυτή τη δύσκολη περίοδο;
Μετά τον πόλεμο στο Ιράκ, όπως όλα, έτσι και η πολιτιστική ζωή έχει αλλάξει και μπαίνει σε μία μεταβατική φάση, καθώς όλα περνούν από μία διαδικασία πολιτικής και κοινωνικής μεταμόρφωσης. Η διαδικασία αυτή μας φέρνει αντιμέτωπους με διάφορες προκλήσεις, όπως η ασφάλεια, που είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα για το σημερινό Ιράκ, η πιο δύσκολη μάχη την οποία πρέπει να δώσουμε. Πολιτικά μιλώντας, δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε τα πολιτιστικά από τα πολιτικά, δυστυχώς.
Παρά ταύτα, στη Βαγδάτη λειτουργούν πολλά θέατρα και γενικά σε πολλές πόλεις του Ιράκ. Υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον για το θέατρο και έχουν αναπτυχθεί ποικίλα είδη, όπως: η κωμωδία, το δράμα, αλλά και πιο κλασικά, όπως Σαίξπηρ κ.α. Έχουμε, επίσης, ενεργό κινηματογράφο, λαμβάνουν χώρα, πολιτιστικά συνέδρια διαφόρων ειδών, υπάρχουν αρχαιολογικά εκθέματα, αλλά και άλλου είδους εκθέσεις.
Αυτό μου δίνει μία ιδέα, η οποία δεν έχει υψηλό κόστος: να οργανωθεί μία έκθεση ζωγραφικής παιδιών, αλλά και γνωστών Ιρακινών ζωγράφων, με θέμα τα βιώματα του πολέμου και ο πόθος για την ειρήνη.
Πολύ καλή ιδέα!
