Παρακολούθησα «ζωντανά» απ’ το CNN την κεντρική εκδήλωση για τα 70 χρόνια απ’ την πολυδιαφημισμένη D-Day, την απόβαση αγγλοσαξωνικών δυνάμεων στις ακτές της Νορμανδίας. Άξιζε πραγματικά τον κόπο!
Το «γενικό πρόσταγμα» είχε ο πρόεδρος Ολάντ, ο οποίος αντιμετωπίζεται στη χώρα του ως φαιδρό πρόσωπο, ενώ στον υπόλοιπο κόσμο δεν αντιμετωπίζεται καν… Πέρα από τα (αμφιβόλου ποιότητας…) καλλιτεχνικά δρώμενα, το μεγαλύτερο ενδιαφέρον συγκέντρωσαν ορισμένοι ηγέτες, με φόντο το ουκρανικό δράμα. Ο πρόεδρος Πούτιν άντεξε τη γιορτούλα με ψυχραιμία, συνομίλησε αρκετά με τη Μέρκελ, λιγότερο με τον Κάμερον και ελάχιστα με τον Ομπάμα.
Ο τελευταίος μασούσε… τσίχλα στη διάρκεια της εκδήλωσης, θυμίζοντας περισσότερο πρωταγωνιστή του Ραίημοντ Τσάντλερ, παρά ηγέτη σοβαρής χώρας! Η… λαχανί εμφάνιση της Ελισάβετ υπογράμμισε την εγγλέζικη κακογουστιά και ο συνδυασμός τους παρέπεμπε σε εικόνα των αρχών του περασμένου αιώνα και της χαμένης τους δόξας…
Σε ό,τι αφορά το τιμώμενο γεγονός, η απόβαση είχε γίνει με καθυστέρηση… δυο ολόκληρων χρόνων! Από το 1942 είχαν υποσχεθεί Τσόρτσιλ και Ρούσβελτ το άνοιγμα δεύτερου μετώπου στον Στάλιν, αλλά μόλις στα μέσα του 1944 τα κατάφεραν! Όχι βέβαια για να δώσουν ανάσες στον Κόκκινο Στρατό, που σήκωνε από το 1941 το κύριο βάρος του πολέμου, αλλά για να εξασφαλίσουν την απελευθέρωση τουλάχιστον της δυτικής Ευρώπης, πριν το κάνουν οι Σοβιετικοί!
Πράγματι, οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Στην πρώτη κρίσιμη μέρα της απόβασης χρησιμοποιήθηκαν περίπου 150.000 στρατιώτες, από τους οποίους σκοτώθηκαν οι 9.000. Παρόμοιες απώλειες είχαν συνήθως οι Σοβιετικοί όταν απελευθέρωναν κάποια… κωμόπολη, και μάλιστα ελαφρά οχυρωμένη για τα δεδομένα του Ανατολικού Μετώπου! Το σύνολο των απωλειών για τους Αγγλοσάξωνες δεν ξεπέρασε τις 200.000, μέχρι τα τέλη Αυγούστου, αριθμός που συγκρίνεται με τις απώλειες των Σοβιετικών για την απελευθέρωση ενός τμήματος του Μινσκ!
Ένα χρόνο πριν, στο Ανατολικό Μέτωπο πολεμούσαν 2.650.000 άνδρες του Κόκκινου Στρατού, που υποστηρίζονταν από 51.000 κανόνια, 2.400 τεθωρακισμένα και 2.850 αεροπλάνα, σε ένα τεράστιο μέτωπο μήκους 1.400 χιλιομέτρων! Αυτές οι νικηφόρες στρατιές είχαν ήδη από τότε ξεκινήσει τη μεγαλειώδη τους επέλαση, που τους έφερε στην καρδιά του Βερολίνου, αλλά και πολύ δυτικότερα!
Αν και το 75% των ναζιστικών ορδών πολεμούσαν στην Ανατολή, η Βέρμαχτ κατάφερε να πραγματοποιήσει την αντεπίθεση των Αρδενών, που εξευτέλισε το συμμαχικό στρατό, όπως ακριβώς λίγους μήνες νωρίτερα, στο Μόντε Κασίνο. Θυμίζουμε ότι από τις 17 Ιανουαρίου μέχρι τις 18 Μαΐου 1944, μετά από 4 προσπάθειες των συμμαχικών στρατευμάτων και ολική καταστροφή του ιστορικού μνημείου από τους βομβαρδισμούς (1400 τόνοι βόμβες!), «κατάφεραν» να καταλάβουν το ύψωμα! Αρκεί να ειπωθεί ότι στην τελευταία επίθεση, χρησιμοποιήθηκαν συνολικά 20 μεραρχίες, σ’ ένα μέτωπο 32 περίπου χιλιομέτρων!
Βλέποντας στην τηλεόραση την εκδήλωση και ακούγοντας τις ομιλίες, θα μπορούσε κανείς να αντιληφθεί το μέγεθος της απάτης που συνιστά η δυτική ιστοριογραφία του Β’ΠΠ! Το μέτρο σύγκρισης χάθηκε εντελώς, σε μια επιχείρηση γραψίματος μιας άλλης, πλαστής ιστορίας. Με όλο το σεβασμό για κάθε ανθρώπινη ζωή που χάθηκε για να ηττηθεί ο φασισμός, οι επιχειρήσεις στη Βόρεια Αφρική και τη Νορμανδία ήσαν… απλοί περίπατοι σε σχέση με τις τιτανομαχίες του Στάλινγκραντ, του Λένινγκραντ, του Κουρσκ και του Βερολίνου. Ευτυχώς που, σε πείσμα των πλαστογράφων, ο ρωσικός λαός αποδεικνύει και σήμερα ότι δεν έχει ξεχάσει τις θυσίες των υπερασπιστών της ΕΣΣΔ, ανεξάρτητα από το χώρο που βρίσκεται. Το παράδειγμα της Ουκρανίας είναι ολοζώντανο!
Χρήστος Φωτιάδης
