«Μεγάλη αναστάτωση, θαυμάσια κατάσταση»; Ισχύει η περίφημη ρήση του προέδρου Μάο; Οπωσδήποτε, αλλά για πολύ λίγους. Μεταξύ αυτών βρίσκεται σίγουρα η «τρομοκρατική διεθνής», για να χρησιμοποιήσουμε άλλον ένα «δικό μας» όρο, που αποδεικνύεται εξαιρετικά χρηστικός!
Η θεωρία μας είναι πια γνωστή στους αναγνώστες μας, αλλά δεν βλάπτει καθόλου να την επαναλάβουμε, αφού πάντα υπάρχουν και… «κακοί μαθητές»:
Το φλερτ του αμερικανικού καθεστώτος με την τρομοκρατία ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1980, κυρίως στο Αφγανιστάν. Εκεί συνέβη και η… ολοκλήρωση της σχέσης, μεταξύ Αμερικανών και μουτζαχεντίν. Ήταν η αρχή του τρομοκρατικού άξονα, στον οποίο μετείχαν από τότε τα καθεστώτα των ΗΠΑ, της Βρετανίας, των «προθύμων» συμμάχων τους (Γαλλία, Αυστραλία, ανατολικοευρωπαϊκά προτεκτοράτα κλπ) και την πιο αναχρονιστικών καθεστώτων της Μέσης Ανατολής (Σαουδάραβες, Καταριανοί, Ιορδανοί και εσχάτως Τούρκοι).
Το Αφγανιστάν υπήρξε το πιο μεγάλο και σημαντικό «κέντρο εκπαίδευσης» τρομοκρατών, πάντα με βασικό χορηγό το αμερικανικό καθεστώς. Οι τρομοκράτες εκπαιδεύτηκαν στα πιο σύγχρονα ατομικά όπλα (στίγκερ, αντιαεροπορικά και αντιαρματικοί εκτοξευτές, εκρηκτικά μεγάλης ισχύος κλπ), οργανώθηκαν σε τακτικές ανταρτοπόλεμου, οδομαχιών και ατομικών τρομοκρατικών χτυπημάτων αυτοκτονίας, απέκτησαν «πολύτιμη» εμπειρία και –το κυριότερο- έγιναν αναπόσπαστο τμήμα των αποσταθεροποιητικών προγραμμάτων του αμερικανικού καθεστώτος, εναντίον των χωρών που δεν προσαρμόζονταν στις εντολές τους!
«Πλανητική δύναμη»
Ας μην ξεχνάμε ότι μετά το 1990 το αμερικανικό πολιτικό και στρατιωτικό κατεστημένο είχε χάψει για τα καλά το παραμύθι περί «μοναδικής υπερδύναμης», ηγέτιδας της «νέας τάξης», που είχε δήθεν την απόλυτη «πλανητική ισχύ», με «δυνατότητα διεξαγωγής ακόμα και τρίτων παράλληλων πολέμων»! Ο τελευταίος ισχυρισμός προέρχεται από τον αγαπημένο μας Ντόναλντ Ράμσφελντ, καθώς είχε στα σχέδιά του το 2003 να επιτεθεί στη Συρία και τη Β. Κορέα, μετά το «σίγουρο» θρίαμβό του στο Ιράκ!!!
Λίγο αργότερα, ο σύγχρονος Ηρώδης Τζορτζ «W» Μπους έκανε την περίφημη φιέστα στο αεροπλανοφόρο του, με φόντο το περίφημο «νικητήριο» σλόγκαν: «Αποστολή εξετελέσθη»!
Η Ιστορία καγχάζει!
Ακόμα και σ’ εκείνες τις πολύ δύσκολες ώρες, όταν όλοι είχαν σκύψει τη μέση στη δήθεν παγκόσμια επικυριαρχία του αμερικανικού καθεστώτος, απ’ αυτή την… αιρετική μικρή γωνίτσα διαβεβαιώναμε φίλους και εχθρούς ότι τα… παλάτια στην άμμο δεν θα έμεναν για πολύ όρθια. Ελάχιστοι μας πίστεψαν, οι πιο πολλοί μας χλεύασαν…
Με αφορμή το έγκλημα κατά της Γιουγκοσλαβίας, προβλέψαμε την είσοδο της Κίνας στο γεωστρατηγικό παιχνίδι. Κι όταν οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές ξεκίνησαν το φιλόδοξο σχέδιό τους για πλήρη αναδιάταξη και απόλυτο έλεγχο της Μέσης Ανατολής, διαβλέψαμε την αρχή του τέλους τους! Ένα κράτος που έγινε υπερδύναμη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, χωρίς να είναι σε θέση καν να μελετήσει τα ιστορικά διδάγματα (και παθήματα!) τόσων χιλιετιών, πώς θα μπορούσε να εδραιώσει την απόλυτη κυριαρχία του;
Το Ιράκ ήταν σίγουρα η αρχή του τέλους για τα αμερικανικά πλανητικά σχέδια. Η Λιβύη υπήρξε το επόμενο έγκλημα και σφάλμα ταυτόχρονα. Η Συρία ήταν το πιστοποιητικό θανάτου τους!
