Το δράμα των μεταναστών από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική έχει πλέον γίνει κομμάτι της «καθημερινότητας» στην «πολιτισμένη» Ευρώπη. Αφού κατέστρεψαν τις χώρες αυτών των ανθρώπων (με στρατιωτικά ή οικονομικά μέσα), παριστάνουν τώρα τους… φιλάνθρωπους! Έκαναν μάλιστα και «συνάντηση κορυφής», δήθεν για να αντιμετωπίσουν «το πρόβλημα», που οι ίδιοι δημιούργησαν…
Επιμελεια: Χρήστος Φωτιάδης
Σήμερα η ΑΜΑΡΥΣΙΑ αποκαλύπτει μια άλλη δραματική πτυχή ενός μεταναστευτικού προβλήματος, που όμως αναφέρεται στη μεγαλύτερη εθνική καταστροφή του προηγούμενου αιώνα. Χάρη σε έναν ακόμη από τους τακτικούς μας αναγνώστες, που γνωρίζουμε ότι παρακολουθεί πάντα τις σελίδες μας, μπορούμε να παρουσιάσουμε αυτό το αποκαλυπτικό επίσημο έγγραφο. Θερμές ευχαριστίες, λοιπόν στον κ. Νίκο Κασνακίδη, τον αξιόλογο αυτόν φίλο αναγνώστη μας, που είχε την καλοσύνη να μας το εμπιστευτεί!
Ο Κωνσταντίνος και οι «έξι»
Στο πλαίσιο της πλήρους αναθεώρησης της παγκόσμιας, ευρωπαϊκής και ελληνικής Ιστορίας, ο εξασθενημένος αλλά πάντα επικίνδυνος Δυτικός ιμπεριαλισμός και τα απανταχού ενεργούμενά του δεν άφησαν –κυριολεκτικά!- πέτρα στην πέτρα!
Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ελλάδα οργανώθηκε η γνωστή ομάδα αναθεώρησης της περιόδου 1940 – 1990 ( Καλύβας, Μαραντζίδης, Μανδραβέλης και αρκετοί ακόμη…), η οποία ανέλαβε την εργολαβία της «απομυθοποίησης» της Αντίστασης και της… απενοχοποίησης των συνεργατών του Μεταξά, των Ναζί και κατόπιν των Άγγλων και των Αμερικανών!
Όμως τα ξεφτέρια της «Ιστορίας» δεν αρκέστηκαν σ΄αυτήν την περίοδο. Άνοιξαν και πάλι το πιο μαύρο κεφάλαιο του Παλατιού και των συνεργατών του, την εθνική προδοσία και καταστροφή του 1922!!!
Ξαφνικά, η «Δίκη των έξι» υπέστη μια αυθαίρετη και ιδιότυπη «αναθεώρηση»! Η εκτέλεσή τους βαφτίστηκε «άδικη και απάνθρωπη»! Οι «κακοί βενιζελικοί» κατηγορήθηκαν για… ρεβανσισμό! Και οι έξι ανώτατοι πολιτικοί και στρατιωτικοί παράγοντες, που αναμφισβήτητα «διαχειρίστηκαν» την εθνική τραγωδία, αναβαπτίστηκαν στην κολυμπήθρα των… νεωτεριστών και αποδόθηκαν αγνοί και αμόλυντοι στην ελληνική ιστοριογραφία, μαζί με το βασιλιά τους!!!
Διπλό έγκλημα!
Οι εκτελεσθέντες συνειδητοί προδότες βρήκαν στο πρόσωπο των νεοφιλελεύθερων «καθηγητών», αλλά και εξ αίματος συγγενών των «έξι» (!) πρόθυμους «ιστορικούς συνηγόρους». Μάλιστα, η επιχείρηση «αποκατάστασης» επικυρώθηκε και με… δικαστική απόφαση, την εποχή που η Ελλάδα έμπαινε σε μιαν άλλη προδοσία, αυτή των μνημονίων! Το 2008 ο Μιχαήλ Πρωτοπαπαδάκης, εγγονός του Πέτρου Πρωτοπαπαδάκη προσέφυγε στον Άρειο Πάγο ζητώντας την ακύρωση της απόφασης του στρατοδικείου με το αιτιολογικό της ύπαρξης νέων στοιχείων. Το ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου (3 προς 2) δέχθηκε τους ισχυρισμούς του και παρέπεμψε το θέμα στην Ολομέλεια για την οριστική απόφαση. Το Δεκέμβριο του 2009 η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου τάχθηκε υπέρ της επανάληψης της «δίκης των έξι», σε διάσκεψη κεκλεισμένων των θυρών, κάνοντας δεκτή εισήγηση του αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Αθανασίου Κονταξή. Τον Οκτώβριο του 2010 το ανώτατο δικαστήριο έκρινε αθώους τους καταδικασθέντες, κάνοντας δεκτή την αίτηση του Μιχάλη Πρωτοπαπαδάκη!!! Όμως, όπως καλά γνωρίζουν οι αναγνώστες μας, η Ιστορία δεν μασάει!
Οι «έξι» εκτελέστηκαν με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, με την οποία όλως δικαίως θα βαρύνονται εσαεί. Πιο συγκεκριμένα, «μεθυσμένοι» από την προέλαση του ελληνικού στρατού και διαποτισμοί από τα μεγαλεπήβολα σχέδια του απερίγραπτου βασιλιά και των επίορκων στρατηγών του, διέταξαν τη συνέχιση της προέλασης προς το βάθος της Ανατολίας, αντί να κατοχυρώσουν και να περιφρουρήσουν το κατόρθωμα των Ελλήνων φαντάρων και των αληθινά μάχιμων αξιωματικών τους. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό…
Αυτό, όμως, που δεν έχει ακόμη επεξεργαστεί η Ιστορία είναι ένα άλλο μεγάλο έγκλημα του βασιλιά και των παλατιανών «προσωπικοτήτων». Πρόκειται για την αχαρακτήριστη συμπεριφορά τους (με σειρά επίσημων αποφάσεων και «διαταγών») απέναντι στους δυστυχείς Έλληνες πρόσφυγες που κατάφεραν να γλυτώσουν από το τούρκικο μαχαίρι και να φτάσουν σε κάποιο ελληνικό λιμάνι! Οι δε «ποινές» για τους ναυτικούς που τολμούσαν να τους μεταφέρουν σε ελληνικά λιμάνια… «εξ αλλοδαπής» (δηλαδή τις πατροπαράδοτες ελληνικές εστίες τους!), ήσαν εξοντωτικές!!!
Αποκαλύπτουμε σήμερα αυτό το έγγραφο, που αποδεικνύει την προδοτική και εγκληματική αντιμετώπιση εκείνων των δυστυχισμένων, από το επίσημο ελληνικό κράτος και τον επίορκο βασιλιά! Υποθέτουμε ότι κανένας αναγνώστης δεν είχε την ευκαιρία να διαβάσει αυτό το κείμενο, που κρύφτηκε καλά από τους συνεχιστές των συγκεκριμένων εθνικών προδοτών. Πρόκειται, όμως, για επίσημο νόμο του κράτους, που ψηφίστηκε από την πλειοψηφία των (επίσης επίορκων!) βουλευτών και δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα της Κυβερνήσεως» της 18 Ιουλίου 1922! Τα ονόματα των εθνικών προδοτών τη συνοδεύουν.
Ευχόμαστε καλή ανάγνωση και φροντίστε να διαδώσετε αυτό το κείμενο με όποιο μέσο διαθέτετε! Οι υπογραμμίσεις είναι δικές μας.
Περί της παρανόμου μεταφοράς προσώπων ομαδόν ερχομένων εις Ελληνικούς λιμένας εκ της αλλοδαπής.
Νόμος 2870
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ
Ψηφισάμενοι ομοφώνως μετά της Γ΄ έν Αθήναις Εθνικής Συνελεύσεως, απεφασίσαμεν και διατάσσομεν
Άρθρον 1.
Απαγορεύεται η εν Ελλάδι αποβίβασις προσώπων ομαδόν αφικνουμένων έξ αλλοδαπής εφ΄όσον ούτοι δεν είναι εφωδιασμένοι διά τακτικών διαβατηρίων, νομίμως τεθεωρημένων ή διά των εγγραφών των εκάστοτε οριζομένων δια Β. διαταγμάτων, εκδιδομένων προτάσει των επί των Εσωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Περιθάλψεως Υπουργών.
Άρθρον 2.
Πας πλοιοκτήτης, πράκτωρ, πλοίαρχος ή άλλο οιονδήποτε μέλος του πληρώματος πλοίου τινός, όστις ήθελεν αναλάβει, διευκολύνει ή δεχθή την εις Ελλάδα μεταφοράν των περί ων ή εν άρθρω 1 απαγόρευσις προσώπων τιμωρείται δια φυλακίσεως εξ τουλάχιστον μηνών και διά χρηματικής ποινής από τρισχιλίων μέχρι δεκακισχιλίων δραχμών δι έκαστον κατά παράβασιν του παρόντος νόμου μεταφερόμενον προσώπον.
Προκειμένου περί πλοιάρχου ή άλλου μέλους του πληρώματος, η καταδικαστική απόφασις δύναται ν΄απαγγείλη είς βάρος του ενόχου και την οριστικήν ή προσωρινήν στέρησιν του δικαιώματος της παρ΄αυτού ασκήσεως του ναυτικού επαγγέλματος.
Αι κατά το παρόν άρθρον υποθέσεις εισάγονται δια απ΄ ευθείας κλήσεως ενώπιον του αρμοδίου Πλημμελειοδικείου.
Άρθρον 3.
Το ενεργήσαν παράνομον μεταφοράν πλοίον θεωρείται υπέγγυαν δια την πληρωμήν της κατά το προηγούμενον άρθρον ποινής υποχρεουμένης της λιμενικής αρχής να μη επιτρέπη τον απόπλουν αυτού μέχρι της οριστικής και τελεσιδίκου εκδικάσεως της υποθέσεως, κατά των συμφώνως προς το άρθρον 3 υπαιτίων παρανόμου μεταφοράς και της καταβολής των χρηματικών ποινών,
Άρθρον 4.
Η ισχύς του παρόντος νόμου ούτινος αί λεπτομέρεια δύνανται να ορίζωνται δια Β. διαταγμάτων, άρχεται από της καταχωρίσεως αυτού είς την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως.
Ο παρών νόμος ψηφισθείς υπό της Γ΄ έν Αθήναις Εθνικής Συνελεύσεως και παρ, Ημών σήμερον κυρωθείς, δημοσιευθήτω διά της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως και εκτελεσθήτω ως νόμος του Κράτους.
Έν Αθήναις τη 16 Ιουλίου 1922
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Β’
Ο επί της Εθνικής Οικονομίας Υπουργός
Λ. Κ. Ρούφος
Εθεωρήθη και ετέθη η μεγάλη του Κράτους σφραγίς.
Έν Αθήναις τη 18 Ιουλίου 1922.
Ο επί της Δικαιοσύνης Υπουργός
Δ. Γούναρης
