Η κατάσταση των εργαζομένων στη Γερμανία συνεχώς επιδεινώνεται, καθώς στην «ατμομηχανή» της Ευρώπης αντεργατικά μέτρα, περικοπές στις κοινωνικές δαπάνες και άλλες «μεταρρυθμίσεις» για την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλιακών ομίλων εφαρμόζονται εδώ και δεκαετίες. Μπροστά στις γερμανικές βουλευτικές εκλογές στις 24 Σεπτέμβρη, η προσπάθεια πόλωσης εντείνεται, ώστε οι ψηφοφόροι να εγκλωβιστούν ανάμεσα στους δύο βασικούς εκπροσώπους του γερμανικού κεφαλαίου (που σήμερα συγκυβερνούν!), άσχετα ποιος θα ηγηθεί ενός κυβερνητικού συνασπισμού, και σε άλλες ανώδυνες «εναλλακτικές», την ώρα που αυξάνεται η δυσαρέσκεια για τις κοινωνικές ανισότητες και τη φτώχεια που μαστίζει πολλούς εργαζόμενους στη Γερμανία.
Τα στοιχεία που δημοσιεύονται είναι χαρακτηριστικά για τον ιδιότυπο χαρακτήρα των εργασιακών σχέσεων στη θεωρούμενη «πλούσια» χώρα. Πλούσια σίγουρα, αλλά όχι για το πιο φτωχό τμήμα του πληθυσμού:
Το 9,7% των Γερμανών εργαζομένων απειλούνται από τη φτώχεια (το εισόδημά τους είναι κάτω από το 60% του μέσου εθνικού μισθού). Μπορεί ο αριθμός των απασχολουμένων στη Γερμανία να αυξάνεται (η ανεργία δεν ξεπερνά το 6%), όμως έχουν μειωθεί ραγδαία οι θέσεις εργασίας πλήρους απασχόλησης. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των εργαζομένων με μερική απασχόληση έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 20 χρόνια και 4 στους 10 είναι ημιαπασχολούμενοι. Πέρυσι απασχολούνταν μερικώς 15,3 εκατομμύρια, ενώ πριν από 20 χρόνια 8,3 εκατ. (στοιχεία Ινστιτούτου Αγοράς Εργασίας και Ερευνών Απασχόλησης της Νυρεμβέργης – ΙΑΒ).
Εκλογές αδιαφορίας
Στο πεδίο των εκλογών του Σεπτέμβρη, παραμένει το δημοσκοπικό προβάδισμα των Χριστιανοδημοκρατών (CDU/CSU) υπό την Άγκελα Μέρκελ, με 36%, έναντι των Σοσιαλδημοκρατών (SPD) του Μάρτιν Σουλτς με 29%, όπως δείχνει έρευνα του ινστιτούτου «Emnid» για την κυριακάτικη «Βild».
Παράλληλα, βρίσκονται σε εξέλιξη οι διεργασίες αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού στη χώρα, όπου για πρώτη φορά σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση «μπαίνει στο παιχνίδι» το ευρωσκεπτικιστικό ρεύμα, με βασικό του εκφραστή το ακροδεξιό κόμμα «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD), εκμεταλλευόμενο και τη λαϊκή δυσαρέσκεια. Μετά και το πρόσφατο συνέδριό του εμφανίζεται με πιο έντονη ρατσιστική, αντιμεταναστευτική φρασεολογία, αλλά και θέσεις όπως έξοδο από το ευρώ, «επανεθνικοποίηση» της πολιτικής, μετατροπή της ΕΕ σε μια ένωση κυρίαρχων κρατών, ακόμη και αποχώρηση της Γερμανίας. Η «Εναλλακτική» και η «Αριστερά» είναι στην τρίτη θέση με 9%, οι «Πράσινοι» στο 7% και το φιλελεύθερο Ελεύθερο Δημοκρατικό Κόμμα (FDP) στο 6%.
Όποια και αν είναι η έκβαση των εκλογών, η βασική πολιτική της Γερμανίας δεν θα αλλάξει. Το όνειρο την «ηγέτιδας δύναμης» στην Ευρώπη θα παραμείνει ζωντανό, όπως και οι αντιδράσεις των υπόλοιπων μελών της ΕΕ. Μετά το Brexit, βέβαια, η εικόνα της ένωσης έχει θαμπώσει πολύ, ενώ η Γαλλία και οι δυο μεγάλες οικονομίες του Νότου (Ιταλία & Ισπανία) δεν είναι διόλου ενθουσιασμένες από τον ηγετικό ρόλο της Γερμανίας και την πολιτική λιτότητας που αυτή εφαρμόζει σε ολόκληρη την Ευρώπη…
