Η δημιουργία των κρατιδίων στην Ευρώπη άρχισε πάνω στο πτώμα της ΕΣΣΔ. Τώρα όμως συνεχίζεται και στο «ευρωπαϊκό οικοδόμημα»!
Hισπανική κρίση δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Μετά την κορυφαία για την ευρωπαϊκή ήπειρο Συμφωνία του Ελσίνκι, που υπέγραψαν όλες οι χώρες το 1975, ακολούθησαν 24 χρόνια ειρήνης και σταθερότητας. Ήταν τότε η θεμελιώδης αρχή του «απαραβίαστου των συνόρων», που αναδείχθηκε σε κορυφαίο δόγμα για την επίτευξη αυτής της σταθερότητας.
Όμως μετά την καταστροφή της ΕΣΣΔ και του αντίπαλου δέους που αντιπροσώπευε το σοσιαλιστικό στρατόπεδο, ένα άλλο -ευθέως αντίθετο- δόγμα πήρε το πάνω χέρι: το περίφημο «δικαίωμα των λαών στην αυτοδιάθεση». Ένα δόγμα – λάστιχο, που ο καθένας το χρησιμοποιεί κατά βούληση! Στην αρχή βόλευε αφάνταστα τους «νικητές του ψυχρού πολέμου», επειδή με την εφαρμογή του διέλυσαν την Σοβιετική Ένωση και τη Γιουγκοσλαβία. Όμως χωρίς να το συνειδητοποιούν άνοιξαν τον ασκό του Αιόλου για όλα τα μεγάλα κυρίως πολυεθνικά κράτη, μεταξύ των οποίων κυρίαρχη θέση έχουν οι… ΗΠΑ!
Το πρώτο μείζον πρόβλημα
Μπορεί το δημοψήφισμα της Σκωτίας να ξεπεράστηκε με την άσκηση τεράστιας ψυχολογικής πίεσης, όμως το πρόβλημα παραμένει και… περιμένει στη γωνία! Τα θεμέλια της κάποτε μεγάλης Βρετανίας τρίζουν συνθέμελα! Η βρετανική ταυτότητα επανεξετάζεται ευρύτατα και αμφισβητείται από εκατομμύρια Βρετανούς πολίτες! Το Brexit, κάθε άλλο παρά βελτίωσε την εικόνα και την ψυχολογία των Βρετανών…
Μέχρι που ήρθε το πρόβλημα της Καταλονίας, για να αναστατώσει ολόκληρη την «ενωμένη» Ευρώπη. Σε αχαρτογράφητα νερά «πλέει» πλέον η Ισπανία, καθώς η καταλανική βουλή ανακήρυξε την ανεξαρτησία της χώρας ενώ η ισπανική γερουσία «απάντησε» άμεσα υπερψηφίζοντας το άρθρο που επιτρέπει στη Μαδρίτη να αναστείλει την αυτονομία της περιοχής. Το κοινοβούλιο της Καταλονίας ενέκρινε ψήφισμα που ανακηρύσσει την περιφέρεια «ανεξάρτητο Κράτος με τη μορφή Δημοκρατίας» και επιτρέπει στην τοπική κυβέρνηση να διαπραγματευτεί την αναγνώρισή της στο εξωτερικό. Η πρόταση πέρασε με 70 ψήφους υπέρ, 10 κατά, ενώ υπήρχαν και 2 λευκά.
Σύσσωμη η αντιπολίτευση απείχε από την ψηφοφορία, καθώς βουλευτές του Σοσιαλιστικού, του Λαϊκού Κόμματος και του κόμματος των Πολιτών (Ciudadanos) αποχώρησαν από την αίθουσα προτού ξεκινήσει η ψηφοφορία, σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Στην αίθουσα είχαν μείνει μόνο βουλευτές των κομμάτων Junts pel Si, CUP και Catalunya Si Que Es Pot που συνδέεται με το κόμμα Podemos. Η ψηφοφορία ήταν μυστική, για να αποφευχθεί η πιθανότητα βουλευτές να κατηγορηθούν για αποστασία.
Με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων στην αίθουσα ακούστηκαν χειροκροτήματα, ενώ οι βουλευτές αγκαλιάζονταν μεταξύ τους. Την ίδια ώρα, μια «λαοθάλασσα» διαδηλωτών ξεχύθηκαν στους δρόμους της Βαρκελώνης χορεύοντας, τραγουδώντας και ανοίγοντας σαμπάνιες. Μόλις σαράντα λεπτά αργότερα, η ισπανική Γερουσία ψήφισε να περιοριστεί η αυτονομία της Καταλονίας, ενεργοποιώντας το άρθρο 155 του Συντάγματος.
Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι φέρει καθοριστική ευθύνη για τις εξελίξεις, αφού ήταν εκείνος που το 2010 ακύρωσε ουσιώδη στοιχεία της αυτονομίας που είχε παραχωρηθεί τέσσερα χρόνια πριν στην Καταλονία. Ακόμα και την περίπτωση εξεύρεσης κάποιου συμβιβασμού, η ενότητα της Ισπανίας τίθεται πλέον σε αμφισβήτηση και η Ιστορία εκδικείται όσους εμμένουν στα δυο μέτρα και δύο σταθμά…
