Η Δεξιά στροφή στις λατινοαμερικανικές εκλογές δεν θα έχει διάρκεια ούτε θα μηδενίσει τους αγώνες για απεξάρτηση απ’ τις ΗΠΑ
Το κύμα ανατροπών σε αριστερή κατεύθυνση, που άλλαξε εντελώς την εικόνα της Λατινικής Αμερικής μέσα σε μια δεκαετία, πληρώνει τώρα τη φθορά της εξουσίας. Η μια μετά την άλλη, οι κυβερνήσεις που διέλυσαν τον μαύρο μύθο της «μπανανίας», την κατάρα των αμέτρητων δικτατοριών και την τεράστια κοινωνική ανισότητα, παραχωρούν τη θέση τους σε κεντροδεξιές κυβερνήσεις. Ο νεοφιλελευθερισμός αντεπιτίθεται, αλλά υπό εξαιρετικά δυσμενείς πια συνθήκες…
«Γαϊτανάκι» πισωγυρίσματος…
Εκτός από τις δύο μεγαλύτερες χώρες της περιοχής, την Βραζιλία και την Αργεντινή, συντηρητικές κυβερνήσεις έχουν πλέον το Περού, η Χιλή (από την προηγούμενη Κυριακή) και οι δύο ημιδικτατορικές επιμένουσες μπανανίες της Κολομβίας και της Ονδούρας. Αντιστέκονται ακόμη μετά πολλών βασάνων η Βενεζουέλα, η Βολιβία, το Εκουαντόρ, η Νικαράγουα (ίσως το πιο επιτυχημένο κράμα αριστερής πολιτικής και επιτυχημένης οικονομίας…) και η Παραγουάη, ενώ η Κούβα ζει την πρώτη περίοδο της «κινεζοποίησης» της οικονομίας της και παραμένει βράχος αντιιμπεριαλιστικής αντίστασης.
Τελευταίο χτύπημα για τις σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις ήταν την προηγούμενη Κυριακή στη Χιλή, όπου ο κεντροαριστερός υποψήφιος για την προεδρία Αλεχάντρο Γκιγιέ αναγνώρισε την «οδυνηρή ήττα» του. Ο πρώην πρόεδρος Σεμπαστιάν Πινιέρα, τη νίκη του οποίου προτιμούσαν σαφώς οι επενδυτές και οι χρηματαγορές, πήρε τη ρεβάνς συγκεντρώνοντας το 54,7% των ψήφων, ενώ ο Γκιγιέ έμεινε στο 45,43%. Ο πρώην δημοσιογράφος, γερουσιαστής και συγκριτικά νέος στην πολιτική, προέτρεψε τον Πινιέρα να μην ανατρέψει, αλλά αντιθέτως να συνεχίσει τις μεταρρυθμίσεις που προώθησε η απερχόμενη κεντροαριστερή πρόεδρος Μισέλ Μπατσελέτ, αλλά ο Πινιέρα έχει δεσμευτεί να τερματίσει τις προοδευτικές και σε ορισμένες περιπτώσεις τολμηρές μεταρρυθμίσεις της προκατόχου του -αποποινικοποίηση της άμβλωσης, νομιμοποίηση των γάμων ομοφυλοφίλων, σταδιακή πορεία προς τη δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση- και να δώσει βάρος στην επιχειρηματική δραστηριότητα.
Γυρίζει το ποτάμι πίσω;
Η Πυθία θα έλεγε: «και ναι και όχι»! Η σοβιετική καταστροφή μάς δίδαξε ότι τίποτε δεν είναι εγγυημένο και εξευτέλισε τον αγαπητό σε πολλούς όρο «νομοτέλεια». Όμως η συνέχεια δεν ήταν ακριβώς αυτή που θα περίμεναν οι θριαμβολογούντες έξαλλα λάτρεις του καπιταλισμού και οι ανάλογοι «Αριστεροί» θιασώτες του αντισοβιετισμού! Κάθε άλλο παρά σταθεροποιήθηκε η Δυτική μονοκρατορία, γνωστή και με τον πιο γελοίο όρο του αιώνα που πέρασε: «το τέλος της Ιστορίας»! Αντίθετα, μια μακρά σειρά από «χοντρά στραπάτσα», για να μιλήσουμε με τη γλώσσα της πιάτσας, ξεγύμνωσαν τις ΗΠΑ και την ΕΕ, φέρνοντας στο προσκήνιο το μεγαθήριο πια της εποχής μας -τη Λαϊκή Κίνα- και τους αυξανόμενους και διαρκώς ισχυροποιούμενους συμμάχους της. Μια πρόβλεψη που μόνον η ταπεινή ΑΜΑΡΥΣΙΑ τόλμησε να κάνει πριν είκοσι (20) ολόκληρα χρόνια!
Κάτι ανάλογο θα συμβεί και στη Λατινική Αμερική. Οι εκλογικές νίκες των συντηρητικών δεν σημαίνουν αναγνώριση της υπεροχής του νεοφιλελευθερισμού, αλλά αποτυχία των προοδευτικών κυβερνήσεων στον τομέα της οικονομίας, με βάση το περίφημο: «είναι η οικονομία, ηλίθιε»!!! Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω ούτε θα ξεχαστούν τα εγκλήματα σε βάρος των λαών…
