«Εσείς θα μένατε σε αυτό το σπίτι;» είναι η απορία του κ. Τζίτζιρα, κατοίκου του Ηλιακού Χωριού στην Πεύκη, ο οποίος αποτελεί μόνο έναν από τους δεκάδες που αντιμετωπίζουν εδώ και χρόνια σοβαρά προβλήματα υγρασίας, τα οποία μοιάζουν, πλέον, άλυτα.
Ρεπορτάζ: Αμάλθεια Καραλή
Ίσως το μέγεθος του προβλήματος να γίνεται αντιληπτό από το γεγονός ότι κανένας κάτοικος δεν είχε πρόβλημα να «εκθέσει» το σπίτι του στον φακό της «Α» και να περιγράψει τις πρωτόγονες συνθήκες διαβίωσης, με την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει.
Μέχρι τότε, όμως, δεκάδες κάτοικοι αναγκάζονται να ζουν σε σπίτια με μουχλιασμένους τοίχους, με ντουλάπια που μυρίζουν υγρασία και φέρνουν μύγες, με λεκάνες που συλλέγουν το νερό που στάζει από το ταβάνι.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Συλλόγου Κατοίκων Ηλιακού Χωριού Γιάννη Σταυρόπουλο, τα προβλήματα υγρασίας οφείλονται αφενός σε κατασκευαστικά λάθη, αφετέρου στην ελλιπή συντήρηση. «Κατασκευαστικό λάθος είναι το ότι οι υδρορροές βρίσκονται μέσα στα κτίσματα και όχι απέξω, ενώ ένα δεύτερο είναι ότι δεν υπάρχουν σωστά μονωτικά υλικά στις ταράτσες», υποστηρίζει.
Όποια και αν είναι τα αίτια, τα αποτελέσματα της τραγικής κατάστασης γίνονται εύκολα ορατά στο σπίτι της κ. Άζαμ επί της οδού Πτολεμαίου. Η εξαμελής οικογένειά της, αναγκάζεται να ζει σε ένα σπίτι στο οποίο σχεδόν οι μισοί τοίχοι έχουν υγρασία.
«Ζούμε σε ένα ανθυγιεινό περιβάλλον με υγρασία, η οποία φέρνει μαζί της όχι μόνο δυσοσμία, αλλά και μικρές μύγες. Φανταστείτε ότι σε αυτό το σπίτι ζει και ένα παιδί 12 χρονών», σημειώνει η κ. Άζαμ, η οποία έχει κρύψει τον πιο «προβληματικό» τοίχο με έναν καναπέ, στην προσπάθειά της να ξεχάσει το πρόβλημα. Ένα ακόμη λειτουργικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η νοικοκυρά του σπιτιού είναι ότι δεν μπορεί να βάλει τα ρούχα της οικογένειας στην ντουλάπα του σπιτιού τους, καθώς η υγρασία είναι τόσο έντονη που θα γίνουν μούσκεμα. Η χρήση της, επομένως, έχει περιοριστεί στην αποθήκευση κουβερτών μέσα σε σακούλες και μόνο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, με την ελπίδα ότι δεν θα βρέξει.
Προσωρινές επισκευές
Λίγα τετράγωνα παρακάτω, ο κ. Αλέξης Τσιντουράκης περιμένει εδώ κι ένα χρόνο να στεγνώσει ο τοίχος του σπιτιού του πάνω από τη σκάλα, ώστε να τον βάψει, αλλά η υγρασία είναι τόσο έντονη που έχει μείνει με σταυρωμένα χέρια.
«Μέσα στους τοίχους έχουν φουσκώσει οι σωλήνες και τα νερά σκάνε έξω. Με τη γειτόνισσα έχουμε πει πολλές φορές να το επισκευάσουμε, αλλά ποτέ δεν έχουμε αρκετά χρήματα κι έτσι η κατάσταση έχει μείνει ίδια εδώ και χρόνια», αναφέρει.
Το υψηλό κόστος έρχεται να επιβεβαιώσει ο κ. Μιχάλης, κάτοικος της οδού Θαλή, ο οποίος «μην βγάζοντας άκρη» με τον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, αποφάσισε, σε συνεννόηση με τους γείτονες του ίδιου συγκροτήματος, να μονώσουν την ταράτσα, επισκευή, η οποία κόστισε στον καθένα περίπου 1.200 ευρώ. «Τι να κάνουμε; Να περιμένουμε από τον ΟΕΚ; Αφού δεν μπορούσαμε να ζούμε άλλο έτσι», δηλώνει σε έντονο ύφος.
Τον φόβο του, ωστόσο, ότι και αυτή η επισκευή ενδέχεται να καταλήξει σε αποτυχία, εκφράζει από την πλευρά του ο πρόεδρος του συλλόγου. Ο λόγος είναι ότι μία γειτόνισσα, λόγω οικονομικής δυσπραγίας, δεν κατάφερε να συμμετάσχει στην επισκευή κι έτσι έγινε μερική μόνωση της ταράτσας, αφήνοντας πιθανές διεξόδους για να εισέλθει το νερό ξανά μέσα στα σπίτια.
Η προσπάθεια των κατοίκων να επισκευάσουν μόνοι τους ή με ιδιώτες τις κακοτεχνίες στα σπίτια τους φαντάζει ως μόνη λύση, καθώς ο ΟΕΚ, στην περίπτωση τουλάχιστον του κ. Τζίτζιρα, ουδέποτε κατάφερε να δώσει οριστικό τέλος στην επί χρόνια ταλαιπωρία τους.
Πριν από περίπου 7 χρόνια, το σπίτι του κ. Τζίτζιρα, το οποίο σύμφωνα με τον πρόεδρο αποτελεί μία από τις πιο «σοβαρές περιπτώσεις», είχε τόσο έντονα προβλήματα υγρασίας που οι τοίχοι είχαν χρώμα καφέ και όχι άσπρο. Μάλιστα η γυναίκα του έφτασε στο σημείο να αρρωστήσει. Τα αλλεπάλληλα γράμματα και οι κλήσεις του ιδιοκτήτη δεν βρήκαν ανταπόκριση στον Οργανισμό, μέχρι που αναγκάστηκε να τον επισκεφτεί ο ίδιος, μαζί με μερικές φωτογραφίες – ντοκουμέντα του σπιτιού του. «Μόλις τις είδαν, έτρεχαν να τις καταχωνιάσουν, καθώς το σπίτι μας δεν είχε απλώς υγρασία, αλλά πράσινα νερά και μούχλα», αναφέρει εξοργισμένος ο κάτοικος.
Τελικά, ο ΟΕΚ επισκέφτηκε το σπίτι, το οποίο έκρινε ακατάλληλο προς κατοίκηση, μετέφερε την οικογένεια σε άλλο διαμέρισμα, ενώ χρειάστηκε 18 μήνες αντί για 3 που είχε δηλώσει αρχικά για να το επισκευάσει. «Άνοιξαν τρύπες στο σπίτι μου για να πεταχτούν τα νερά έξω, μας άφησαν τα πατώματα χάλια, ξοδευτήκαμε για τη μετακόμιση και τελικά ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Να εμφανίζονται ξανά υγρασίες στο σπίτι μου!» αναφέρει.