Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι ο πλησιέστερος προς τον πολίτη θεσμός. Σε αυτό το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα οφείλονται τα όσα θετικά εισπράττει ο πολίτης, αλλά και πολλές από τις πληγές που δημιουργήθηκαν από κάποιους δημάρχους στη διαδρομή της διοίκησης που άσκησαν.
Ο τρόπος που οι αιρετοί υπηρετούν το θεσμό αυτό, σίγουρα έχει άμεση σχέση με τις αρχές, το ήθος, τη κοσμοθεωρία τους, αλλά πάνω απ’ όλα αν στο μυαλό τους έχουν πρώτα τον άνθρωπο.
Σήμερα, που μέρα με τη μέρα η ζωή των ανθρώπων δυσκολεύει, τώρα που η κρίση συνεχώς χτυπάει όλο και περισσότερες οικογένειες, η Τοπική Αυτοδιοίκηση βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να βλέπει, να διαπιστώνει την τραγική θέση των κάποιων συμπολιτών και να μη μπορεί να κάνει όσα πρέπει, όσα θα ήθελε, για να μετριάσει κάπως τα προβλήματα.
Από την Ευανθία Βατσακλή – Παπαδημούλη αντιδήμαρχο Παιδείας και Πρασίνου
Υποχρηματοδότηση για τα σχολεία
«Γάλα για τα παιδιά του σχολείου μου θα μπορούσαμε ναπροσφέρουμε καθημερινά;» ρώτησε μια διευθύντρια σχολείου της πόλης μας.
Πώς; Από ποια λεφτά; Ακόμη κι αν υπήρχαν χρήματα, είναι το μόνο σχολείο που πεινούν τα παιδιά; Θα εγκριθεί η δαπάνη; Είναι πολλά τα ερωτήματα που προκύπτουν και αισθάνεσαι πισθάγκωνα δεμένος γιατί θέλεις και δεν μπορείς να βοηθήσεις.
Η κρατική επιχορήγηση για τα λειτουργικά και τα επισκευαστικά έξοδα των σχολείων έπεσε στο ένα τρίτο σχεδόν της επιχορήγησης του 2010 και τα προβλήματα των σχολείων σε άλλες περιπτώσεις λόγω παλαιότητας των κτιρίων και άλλοτε λόγω του θυμού των παιδιών που εκφράζεται με λάθος τρόπο, είναι μεγάλα. Και ενώ έχεις να αντιμετωπίσεις τη συνεχιζόμενη αύξηση των μαθητών που μεταγράφονται από την ιδιωτική στη δημόσια εκπαίδευση, λόγω της κρίσης με την ταυτόχρονη, χωρίς προηγούμενο, μείωση των χρημάτων για τη λειτουργικότητα των σχολείων έρχονται έγγραφα του Υπουργείου Παιδείας και της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Αττικής που ζητούν γνωμοδοτήσεις των Δημοτικών Συμβουλίων για ενδεχόμενη ίδρυση νέων σχολείων με ταυτόχρονη βεβαίωση των Δ.Σ. για ανάληψη δαπάνης για τις λειτουργικές ανάγκες των προτεινόμενων προς ίδρυση σχολείων, από τις οικονομικές υπηρεσίες των αρμόδιων Δήμων. Επιπλέον ζητούνται και βεβαιώσεις ανάληψης δαπάνης για την μεταφορά μαθητών για τα προτεινόμενα προς συγχώνευση και κατάργηση σχολεία.
Πώς ερμηνεύεται αυτή η εγκύκλιος; Πώς; Ποιοι Δήμοι θα μπορούν να συντηρήσουν τα σχολεία τους; Με τι χρήματα; Έπεσε μια ιδέα από στελέχη της Κυβέρνησης, συζητώντας για το χαράτσι και για τους ΦΑΠ να εισπράττονται από τους Δήμους. Δε θα σταθώ στο γεγονός ότι το ίδιο το κράτος επειδή δεν είχε τους μηχανισμούς για να εισπράξει το χαράτσι το ανέθεσε στη ΔΕΗ. Δεν θα αναφερθώ ούτε στο γεγονός ότι συνεχώς μειώνεται το προσωπικό των Δήμων από απολύσεις κατ’ εντολή της Κεντρικής Διοίκησης (σχολικοί φύλακες), υποχρεωτικές μετατάξεις (δημοτικοί αστυνόμοι), συνταξιοδοτήσεις (με το φόβο των αλλαγών στο συνταξιοδοτικό νόμο). Πρέπει όμως να προβληματιστούμε πώς μπορεί ο αιρετός δήμαρχος να επιβάλει και να εισπράξει νέους φόρους, όταν έχει την εικόνα της καθημερινότητας των κατοίκων της πόλης του, όταν ξέρει ότι υπάρχουν παιδιά που χρειάζονται ένα ποτήρι γάλα και οι γονείς αδυνατούν να τους το δώσουν;
Αν, λοιπόν, δεν είσαι ανάλγητος δήμαρχος, αν σκέφτεσαι την οικονομική δυσχέρεια ή την παντελή αδυναμία των κατοίκων της πόλης σου να πληρώσουν τις ήδη θεσμοθετημένες υποχρεώσεις του προς το Δήμο, αν γι’ αυτό το λόγο δεν αυξάνεις τα δημοτικά τέλη και ταυτόχρονα διαβάζεις πίσω από τις γραμμές του Υφυπουργού Παιδείας στα παραπάνω έγγραφα την πρόθεση για κατάργηση της χρηματοδότησης των σχολείων, εύκολα καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι αν δεν έχεις λεφτά, δεν μπορείς να λειτουργήσεις τα σχολεία.
Και τότε τι γίνεται; Σχολεία πολλών ταχυτήτων, διαφορετικές συνθήκες στα σχολεία μεταξύ των Δήμων, ανισότητα, παιδιά αδικημένα….
Είναι πολλά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο Δήμος μας σήμερα. Ήταν μια δύσκολη τριετία που έπρεπε να γίνουν οι αλλαγές και η ενοποίηση των δύο Δήμων Λυκόβρυσης και Πεύκης σε ένα Καλλικρατικό. Να οργανωθούν τα νομικά πρόσωπα και οι υπηρεσίες σύμφωνα με τα νέα δεδομένα. Να διαχειριστούμε τα οικονομικά προβλήματα που προκύπτουν από τα μεγάλα χρέη που κληρονομήσαμε από προηγούμενες διοικήσεις, αλλά και από τη μειωμένη κατά 50% και πλέον κρατική επιχορήγηση. Να προσπαθήσουμε να μειώσουμε δαπάνες, από κατάργηση ενοικιαζόμενων χώρων π.χ. ώστε να μην αυξηθούν καθόλου τα δημοτικά τέλη.
