Το πράσινο και η προστασία του
Εξίσου μεγάλο πρόβλημα που με απασχολεί είναι το εξής:
Η πόλη μας ήταν μια πράσινη πόλη. Με την ανοικοδόμησή της άλλαξαν χρώμα πολλές γειτονιές κι έγιναν περισσότερο γκρίζες, όμως εξακολουθεί να διατηρεί ένα φυσικό περιβάλλον αξιοζήλευτο για πολλούς. Τα δένδρα στα πεζοδρόμια είναι ψηλά, μεγάλα και δυστυχώς ο κορμός τους βγαίνει από ένα άνοιγμα στο πλακόστρωτο. Με την τελευταία θεομηνία του Δεκέμβρη έπεσαν και στο δικό μας Δήμο αρκετά δένδρα. Εκτός από το πρόβλημα που δημιουργήθηκε από ζημιές, το οποίο, αξίζει να σημειωθεί, ότι ήταν μικρές σε σχέση με προβλήματα που δημιουργήθηκαν αλλού, στερηθήκανε και τα δένδρα. Για να συντηρηθεί το πράσινο στο Δήμο μας, γίνεται πρόληψη. Εντοπίζονται τα δένδρα που κινδυνεύουν, ακολουθούμε την προβλεπόμενη διαδικασία και στη συνέχεια τα κλαδεύουμε, ώστε να ελαφρώσει το βάρος τους και να μη πέσουν. Ταυτόχρονα έχουμε να συντηρήσουμε το γκαζόν στις πλατείες, τα ετήσια κλαδέματα, τα ποτιστικά συστήματα.
Όλο αυτό το έργο γίνεται από τέσσερα άτομα, κηποτεχνικούς, που πραγματικά, με αυτοθυσία, πολλές φορές, προσπαθούν να διατηρήσουν την πράσινη εικόνα της πόλης μας υποστηριζόμενοι, όταν χρειάζεται, από την υπηρεσία καθαριότητας και τους χειριστές μηχανημάτων (γερανό κ.λπ.). Είναι λοιπόν θλιβερό να βλέπεις ότι η οικονομική κρίση επηρεάζει, δυστυχώς, και το πράσινο της πόλης. Παρατηρήθηκε, τον περσινό χειμώνα κάποιοι να μπαίνουν στο δάσος και να κόβουν δένδρα, για να ζεσταθούν. Τραγικό γι’ αυτούς που το έκαναν, τραγικό και για τις συνέπειες που θα υπάρξουν στο μέλλον.
Κάναμε δενδροφύτευση στο δάσος Κάσδαγλη. Για να γίνει, προηγήθηκαν άδειες από το δασαρχείο τη διεύθυνση αναδασώσεως Αττικής, ακολουθήσαμε το νόμο και φροντίσαμε, για ευαισθητοποίηση, να συμμετέχουν στη δράση αυτή οι μαθητές των όμορων σχολείων και εθελοντές. Υπήρξε δυστυχώς αντίδραση εκ μέρους κάποιων που διεκδικούν κομμάτια του δάσους ως οικόπεδα και βρέθηκα στο αυτόφωρο. Το δικαστήριο που έγινε για τα ασφαλιστικά μέτρα μας δικαίωσε ότι πράγματι είναι δάσος και καλώς ο Δήμος προέβη σε δενδροφύτευση, όμως με τη φασαρία κάποια σημεία δεν φυτεύτηκαν.
Στο δάσος Μορέλα υπάρχουν διεκδικητές και ο Δήμος είναι πολλά χρόνια στα δικαστήρια για τη διατήρηση του δάσους.
Πιστεύω ότι αν η οικονομική κρίση έχει σαν επακόλουθο και την καταστροφή του περιβάλλοντος, λόγω της στιγμιαίας ικανοποίησης μιας άμεσης ανάγκης, δεν έχουμε μέλλον.
Πολλά και ποικίλα είναι τα θέματα που οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε ως Δήμος. Ο χώρος που μου προσέφερε η φιλόξενη εφημερίδα σας δεν επαρκεί για να τα αναφέρω, πολύ περισσότερο για να αναπτυχθούν. Περιορίστηκα σε κάποια που αφορούν το αντικείμενο της δικής μου αρμοδιότητας.
Θεωρώ όμως ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αλλού. Οι αιρετοί ζουν και κινούνται ανάμεσα στον κόσμο. Αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες και τα προβλήματά του. Ξέρουν ότι το κοινωνικό παντοπωλείο, οι εκδηλώσεις για τη συγκέντρωση σχολικών ειδών και τροφίμων, η έκτακτη οικονομική ενίσχυση κάποιων συμπολιτών μας με εντονότερες ανάγκες, οι πεντάμηνες προσλήψεις μέσω ΕΣΠΑ, η φροντίδα για τη διατήρηση του πράσινου χαρακτήρα της πόλης, δεν επαρκούν.
Και το ερώτημα καίει…
Αν θέλω να βοηθήσω πραγματικά, τι μπορώ να κάνω;
