Γράφει ο Παναγιώτης Σέρβος: Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος με το #Ενωμένο Μαρούσι
Το 2004 η ΑΜΑΡΥΣΙΑ έβγαλε ένα τόμο μεγάλου σχήματος 155 σελίδων που έπρεπε να υπάρχει σε κάθε μαρουσιώτικο σπίτι. Από αυτόν τον τόμο παίρνω στοιχεία για να επισημάνω κάποια πράγματα. Επειδή «ουκ επ’ άρτον μόνο ζήσεται ο άνθρωπος» θέλω να αναφερθώ σε θέματα ιστορίας και πολιτισμού, τα οποία αφθονούν στο αρχαίο Άθμονον, σημερινό Μαρούσι. Ερείπια αρχαίων ιερών, όπως της Αμαρυσίας Αρτέμιδος, πάνω στα οποία χτίστηκε ο Αη Γιάννης ο Πέλικας, ερείπια αρχαίου ιερού κάτω από τα θεμέλια του ναού της Παναγίας της Νεραντζιώτισσας, δύο ναοί που χτίζονται τον 5ο αιώνα μ.Χ. για να ακολουθήσουν, ιδίως επί Τουρκοκρατίας, πάνω από 15 περίτεχνα και κομψά βυζαντινά εκκλησάκια, στολίδια και σήμερα του Μαρουσιού.
Το Μαρούσι συμμετέχει στην επανάσταση του 1821 με αγωνιστές των οποίων απόγονοι ζούνε και σήμερα στο Μαρούσι, ενώ η μάχη στο Παλιογέφυρο, στο γεφυράκι που βρίσκεται σήμερα στη δυτική είσοδο του ΟΤΕ, στην οδό Διονύσου, φαίνεται ότι υπήρξε αποφασιστική. Το Μαρούσι έχει υπόλοιπα παλαιού υδραγωγείου, έχει Μουσεία. Το Λαογραφικό, το Μουσείο Τσαρούχη, το Μουσείο Σπαθάρη. Οι καραγκιοζοπαίχτες Σωτήρης Σπαθάρης και Ευγένιος Σπαθάρης, παίζοντας επί 90 χρόνια άφησαν ιστορία σ’ αυτό το λαϊκό θέατρο που διασκεδάζει και διδάσκει φτωχούς και πλούσιους, μικρούς και μεγάλους. Μια άξια και δημιουργική, δημοτική Αρχή πρέπει να παροτρύνει και να ενισχύει παιδαγωγούς, οι οποίοι θα διδάσκουν και θα οδηγούν τους Μαρουσιώτες μαθητές στα ιστορικά αυτά μνημεία, φροντίζοντας να εξοικειώσει τους νέους της πόλης μας, οι οποίοι αύριο θα τη διοικήσουν με τον πολιτισμό, τα πολιτιστικά και πνευματικά στοιχεία της κοινωνίας μας.
Και το τελευταίο. Τόσο σημαντικό και ασυγχώρητα ανύπαρκτο είναι ένα Μουσείο Κεραμικής. Τα κεραμικά του Μανταμάδου στη Μυτιλήνη και κεραμικά της Κορώνης στη Μεσσηνία. Πάρες και κιούπια για την αποθήκευση λαδιού, παστού κ.λπ. είχαν μόνο χρηστική αξία. Τα κεραμικά του Μαρουσιού, τεράστια σε έκταση, παραγωγή χρηστικών αντικειμένων, εξελίχτηκε από ένα πλήθος ταλαντούχων τεχνητών σε κατασκευή καλλιτεχνικών αντικειμένων, τα οποία διακοσμούν τα σπίτια φτωχών και πλουσίων, όχι μόνο του Μαρουσιού της Αττικής, αλλά και αλλοδαπών, που επισκέπτονται την ανθούσα Τέχνη της Κεραμικής, ιδίως τον 20ο αιώνα. Η δημοτική Αρχή θα πρέπει να ιδρύσει Μουσείο Κεραμικής, με τη βοήθεια και συμπαράσταση μελών των δημοτών μας, το οποίο θα αποτελεί εστία προσέλκυσης επισκεπτών από όλο τον κόσμο.
