Ποια θα είναι η επόμενη κίνηση των «Γιατρών της Ειρήνης» σε ό,τι αφορά την περιοχή;
∆υστυχώς, η άρνηση των αιγυπτιακών αρχών μάς ανάγκασε να επιστρέψουμε. Αυτό, ιδιαίτερα για μένα, που ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα σε ανθρωπιστική αποστολή που δεν κατάφερε να επιτελέσει το καθήκον της, ήταν πολύ απογοητευτικό. Συγχρόνως, όμως, με πείσμωσε.
Σε κάθε περίπτωση, θα μείνουμε πιστοί στον όρκο μας, να μην σταματήσουμε τις ανθρωπιστικές αποστολές σε αυτούς που έχουν την ανάγκη μας. Σκοπεύουμε να επιστρέψουμε άμεσα στα σύνορα με τη Γάζα και να μείνουμε εκεί έως ότου ανοίξει ένας ανθρωπιστικός διάδρομος. Θα απαιτήσουμε από τις αιγυπτιακές αρχές το αναφαίρετο δικαίωμα της ελεύθερης πρόσβασης του γιατρού στον άρρωστο και το αντίστροφο. Εξάλλου γι’ αυτό φροντίσαμε να ασφαλίσουμε την ανθρωπιστική βοήθεια που είχαμε μαζί μας (φάρμακα, νοσοκομειακά αναλώσιμα και χειρουργικά εργαλεία), την οποία και είμαστε αποφασισμένοι να παραδώσουμε οι ίδιοι σε αυτούς που την έχουν ανάγκη.
Αν, τελικώς, δεν ανοίξει ο ανθρωπιστικός διάδρομος που αναμένετε, πώς πιστεύετε ότι θα εξελιχθεί η κατάσταση στη Γάζα;
Οι άνθρωποι εκεί δεν προλαβαίνουν να θάψουν τους νεκρούς τους. Πολύ σύντομα ο κίνδυνος της χολέρας και άλλων επιδημιών δεν θα αποτελούν απλώς απειλή, αλλά πραγματικότητα. Θα πρέπει άμεσα ν’ ανοίξει ένας ανθρωπιστικός διάδρομος προς τη Γάζα, διαφορετικά κανείς δεν θέλει να φαντασθεί τι θα ζήσουμε εκεί.
Το Ισραήλ επιχείρησε να πείσει τους κατοίκους της Γάζας να την εγκαταλείψουν. Πώς ανταποκρίθηκαν αυτοί;
Η προπαγανδιστική κίνηση του Ισραήλ, να πείσει τους Παλαιστινίους να αφήσουν τη Γάζα -χωρίς, βέβαια, να τους προτείνει πού να πάνε- δεν έπιασε τόπο. Αντιθέτως, αυτό που είδαμε ήταν πολλούς οικονομικούς μετανάστες στην Αίγυπτο να προσπαθούν να επιστρέψουν κοντά στις οικογένειές τους αυτές τις τραγικές ώρες.
Η πιο συγκινητική εικόνα ήταν ενός Παλαιστίνιου άνδρα, ο οποίος, εκτός από τα λιγοστά υπάρχοντα που κουβαλούσε στην εξαθλιωμένη βαλίτσα του, κρατούσε στα χέρια του και δυο τενεκέδες λάδι. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε και την ασύλληπτη πείνα στη Γάζα, η οποία μπορεί να συγκριθεί μόνο με την ανάλογη εικόνα που επικρατούσε στην Αθήνα τον χειμώνα του 1941-1942. Η κατάσταση στη Γάζα σε λίγες ημέρες θα είναι αντίστοιχη μ’ εκείνη του γκέτο της Βαρσοβίας και του Άουσβιτς. Έχουν μετατρέψει τη Γάζα σε στρατόπεδο συγκέντρωσης κι αυτό είναι το τελευταίο πράγμα που θα περίμενε κανείς από το κράτος του Ισραήλ.
Μία τελευταία ερώτηση κ. ∆ούση. ∆εν σας φοβίζει η παραμονή τόσο κοντά στη γραμμή του πυρός;
Είναι αλήθεια ότι η Γάζα είναι σήμερα ίσως το πιο επικίνδυνο μέρος στον πλανήτη. Και βέβαια φοβόμαστε και πολύ μάλιστα, ιδιαίτερα όσοι από εμάς έχουμε μικρά παιδιά να μεγαλώσουμε. Ούτε, φυσικά, θέλουμε να παραστήσουμε τους ήρωες, τους μάγκες ή τους παλικαράδες. Είμαστε απλοί άνθρωποι, αλλά διαθέτουμε μπόλικη ανθρωπιά, η οποία αποτελεί και το μοναδικό όπλο που διαθέτουμε για να ανταπεξέλθουμε στις τεράστιες δυσκολίες που θα συναντήσουμε.
Από την άλλη, υπάρχουν και οι άνθρωποι που μας πιστεύουν και μας βοηθούν. Κι ανάμεσά τους θέλω να ξεχωρίσω τους ανθρώπους του ∆ήμου Αμαρουσίου και ιδιαίτερα τον φίλο και συνάδελφο, δήμαρχο Γιώργο Πατούλη, για την στήριξη που μας έχει παράσχει μέχρι σήμερα.
Θάνος Σταθόπουλος
