Στη Ράφα, το μοναδικό πέρασμα στην αποκλεισμένη Γάζα, βρέθηκαν από τα ξημερώματα του Σαββάτου 3 Ιανουαρίου, πέντε μέλη της οργάνωσης «Γιατροί της Ειρήνης», μεταξύ των οποίων και ο πρόεδρός της, δημοτικός σύμβουλος, Ν. ∆ούσης-Ρασσιάς.
Τα υπόλοιπα μέλη της αποστολής ήταν οι υπόλοιποι ήταν οι γιατροί ∆ημήτρης Μογνιέ, Κώστας Κωνσταντινίδης, Γιάννης Μουζάλας και Πέτρος ∆ρέττας. Επί τρία μερόνυχτα, οι άνθρωποι αυτοί «τσακώνονταν» με τις αιγυπτιακές αρχές, προκειμένου να τους επιτραπεί η είσοδος στη δοκιμαζόμενη περιοχή. Κάτι που ωστόσο στάθηκε ανέφικτο τόσο για τους ίδιους, όσο και για όλες τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, τους δημοσιογράφους, ακόμη και για τον αιγυπτιακό ερυθρό σταυρό!
Επί του… πιεστηρίου, ο γιατρός Νίκος Δούσης μας ενημέρωσε ότι μαζί με τον Δημήτρη Μογνιέ έφυγαν για τη Ράφα την Πέμπτη 8 Ιανουαρίου και « θα μείνουμε εκεί μέχρι ν’ ανοίξει ανθρωπιστικός διάδρομος, γίνει ανακωχή ή οτιδήποτε άλλο», όπως ανάφερε χαρακτηριστικά.
Η ΑΜΑΡΥΣΙΑ συνομίλησε με τον κ. Νίκο ∆ούση σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στη Γάζα, αλλά και το μέλλον της ανθρωπιστικής παρέμβασης στην περιοχή.
Κύριε ∆ούση, τελικώς με ποια δικαιολογία σάς απαγορεύθηκε η είσοδος στη Γάζα;
Τα επιχειρήματα που προέβαλαν οι αιγυπτιακές αρχές ήταν ανυπόστατα, αλληλοαναιρούμενα και γελοία. Μας είπαν ότι αυτό επιβάλλουν λόγοι εθνικής ασφάλειας, μετά μίλησαν για την προσωπική μας ασφάλεια, και ύστερα μας εξήγησαν ότι, ακόμη κι αν αυτοί μας άφηναν, θα μας σταματούσε παρακάτω το μπλόκο της Χαμάς. Βέβαια, εμείς τους προτείναμε να μας αφήσουν να φθάσουμε σε αυτό το μπλόκο, κι αν πράγματι μας εμπόδιζαν οι Παλαιστίνιοι, να βγούμε και να το καταγγείλουμε, αλλά δεν λάβαμε απάντηση. Βέβαια, σε κάποιο σημείο παραδέχθηκαν ότι «αυτές τις εντολές είχαν», που ήταν και το πλέον ειλικρινές επιχείρημά τους.
Εμείς, από την πλευρά μας, διαμαρτυρηθήκαμε έντονα, εντονότερα από κάθε άλλη οργάνωση και, μάλιστα, με δηλώσεις σε διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία καταγγείλαμε τη στάση αυτή των αιγυπτιακών αρχών, η οποία είναι εγκληματική για τους «ελεύθερους πολιορκημένους» της Γάζας.
Πιστεύετε ότι ο αποκλεισμός της Γάζας έχει συγκεκριμένο στόχο;
∆υστυχώς, ο αποκλεισμός είναι πλήρης και αποτελεσματικός. Επιβεβαιώνονται πλήρως τα δημοσιεύματα της εφημερίδας σας, τους τελευταίους μήνες, ότι επιδίωξη είναι ο πλήρης «στραγγαλισμός» των κατοίκων στη Λωρίδα της Γάζας. Καμία βοήθεια δεν περνά στην περιοχή και είναι σαφές ότι το σχέδιο αποσκοπεί στο να γονατίσει τον παλαιστινιακό λαό, με τις εκατόμβες των αμάχων, αλλά και με την πείνα, τη δίψα, το κρύο και την έλλειψη κάθε ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Έχω ακόμη στο μυαλό μου την εικόνα του βρετανικού ασθενοφόρου που έγραφε πάνω του: «Άρετε τον αποκλεισμό της Γάζας. Αφήστε τα φάρμακα να περάσουν». Το ασθενοφόρο βρίσκεται εκεί από τις 17 ∆εκεμβρίου, δέκα μέρες, δηλαδή, πριν την έναρξη των επιχειρήσεων…
Πώς κρίνετε τη στάση της Ελλάδος, να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια στο Τελ Αβίβ;
Η επιλογή του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών μάς βρίσκει πλήρως αντίθετους. Σιγά μην το Ισραήλ παραδώσει τη βοήθεια στους κατοίκους της Γάζας. Αν ενδιαφερόταν πραγματικά να βοηθήσει, θα το έκανε από μόνο του, εξάλλου έχει τα μέσα. ∆εν θα περίμενε τη βοήθεια της χώρας μας. ∆υστυχώς, όμως, η Ελλάδα έπρεπε να συμμορφωθεί με τη γενική στάση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία με τη σειρά της πρέπει να συμμορφωθεί -μέχρι τουλάχιστον να ενηλικιωθεί και ν’ αποκτήσει δική της άποψη- με αυτήν των ΗΠΑ, την οποία χαρακτηρίζω υποκριτικά αφελή.
Τι επιδιώκει το Ισραήλ;
Το Ισραήλ έχει επιβάλλει έναν σκληρότατο αποκλεισμό στη Λωρίδα της Γάζας, εμποδίζοντας ακόμη και την διακομιδή των αρρώστων και τραυματιών, ενώ πρόσφατα βομβάρδισε και τις δεξαμενές νερού. Πιστεύει -και δεν έχει άδικο- ότι με αυτόν τον τρόπο θα γονατίσει τους κατοίκους της Γάζας, χωρίς να καταβάλει το επικοινωνιακό κόστος που θα της στοίχιζε μία ισοπέδωση της περιοχής, με χιλιάδες νεκρούς. Η διεθνής κατακραυγή θα είναι σαφώς μικρότερη εάν αφήσει τους κατοίκους να λιμοκτονήσουν, παρά εάν βομβαρδίσει τρία ασθενοφόρα ή ένα σχολείο με 40 παιδιά, για να θυμηθούμε και το έγκλημα της Κανά, το 2006, στον Ν. Λίβανο.
Αν και πολύ φοβάμαι, ότι όταν εθιστείς τόσο πολύ στις γενοκτονίες και στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, λίγο σ’ ενδιαφέρει η διεθνής κατακραυγή. Πολύ περισσότερο όταν ξέρεις ότι δεν θα διωχθείς γι’ αυτά, αφού το ∆ιεθνές ∆ικαστήριο της Χάγης έχει αποδείξει ότι διακρίνεται από επιλεκτική συμπεριφορά.
