Εντάσεις, αλληλοκατηγορίες, αλαζονεία & βαθύ έλλειμμα πολιτικής επιχειρηματολογίας τα κύρια στοιχεία στις θερινές συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου. Η κάθετη αντιπαράθεση πλειοψηφίας-μειοψηφίας έχει έναν σίγουρο χαμένο: το Μαρούσι.
Νομίζαμε ότι τα είχαμε αφήσει πίσω, στις ανεκδιήγητες εκείνες συνεδριάσεις των τελευταίων μηνών της διοίκησης του πρώην δημάρχου Παναγιώτη Τζανίκου. Πιστέψαμε, ότι η πόλη του Αμαρουσίου δεν θα ξαναβίωνε συνεδριάσεις όπου θα πλειοψηφούσαν οι εκτός ελέγχου αντιπαραθέσεις, οι επιδείξεις αλαζονείας, οι απαξιωτικές εκφράσεις και θα μειοψηφούσαν ο ψύχραιμος πολιτικός λόγος και οι τεκμηριωμένες προτάσεις. Δυστυχώς, διαψευσθήκαμε.
Οι τρεις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου, που έλαβαν χώρα την περασμένη εβδομάδα στη Βασ. Σοφίας (αναλυτικό ρεπορτάζ γι’ αυτές θα διαβάσετε στο επόμενο φύλλο της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ), απέδειξαν ότι έχουμε ακόμη πολύ δρόμο μπροστά μας για να ξεπεράσουμε ό,τι μας χωρίζει και να δουλέψουμε από κοινού πάνω σε ό,τι θα έπρεπε να μας ενώνει.
Τόσο η συζήτηση για τις ενστάσεις σχετικά με την ένταξη του Σωρού στο Σχέδιο, την Τρίτη 21 Ιουλίου, όσο και η διπλή συνεδρίαση της Τετάρτης 22 Ιουλίου για τον διαχειριστικό έλεγχο της Δημοτικής Επιχείρησης Αθλητισμού και τον απολογισμό της χρηματικής διαχείρισης του 2008, έπεισαν και τον πλέον καλόπιστο παρατηρητή ότι το Μαρούσι βρίσκεται εγκλωβισμένο σ’ έναν «καβγά» που ενδιαφέρει τόσους λίγους, αλλά επηρεάζει τόσους πολλούς…
Την ίδια στιγμή εκφράσεις του τύπου «να δούμε τις φορολογικές μας δηλώσεις για να διαπιστώσουμε ποιος δουλεύει και τι παίρνει», «πού πάνε τα χρήματα του Μαρουσιώτικου λαού;», «θα σας εξαφανίσουν πολιτικά οι Μαρουσιώτες» κ.λπ., επιβεβαιώνουν δυστυχώς όσους από εμάς κάνουν λόγο για πλήρη απαξίωση του Δημοτικού Συμβουλίου. Με τίνος ευθύνη, είναι κάτι που μένει ν’ αποδειχθεί. Εκείνο που, μάλλον, δεν χρήζει απόδειξης είναι ότι, εάν δεν βγούμε σύντομα από αυτήν την άγονη αντιπαράθεση, η οποία -συνεδρίαση τη συνεδρίαση- λαμβάνει όλο και πιο επικίνδυνες διαστάσεις, θα έχει χαθεί άλλη μια μεγάλη ευκαιρία για το Μαρούσι να κλείσει τις «πληγές» του χθες και να χαράξει έναν σταθερό αναπτυξιακό δρόμο για το αύριο.
Ταυτόχρονα, φαντάζει πολύ πιθανό οι πολιτικοί παράγοντες της πόλης να εξαντλήσουν τις δυνάμεις τους σ’ έναν μακροχρόνιο αγώνα δικαστικής αλληλοεξόντωσης και ποινικοποίησης της πολιτικής ζωής, που θα δημιουργήσει πολύ περισσότερα προβλήματα απ’ όσα πιθανόν πιστεύουν ότι θα λύσει όσοι εμπλέκονται ή θα εμπλακούν σε αυτόν.
Το δυστύχημα είναι ότι ενώ πολλές από τις παραπάνω σκέψεις τις συμμερίζονται και τις συζητούν στους διαδρόμους αρκετοί δημοτικοί σύμβουλοι, τόσο της πλειοψηφίας όσο και της μειοψηφίας, τελικώς μέσα στην αίθουσα συνεδριάσεων της Βασ. Σοφίας επικρατούν άλλες… προτεραιότητες, που στερούν το Σώμα από το να υπηρετήσει τη βασική αποστολή του, δηλαδή την προάσπιση των συμφερόντων των Μαρουσιωτών.
Παράλληλα, κάποιοι δημοτικοί σύμβουλοι δεν διστάζουν να «παίζουν με τη φωτιά», καθιστώντας αρκετούς πολίτες μέρος του προβλήματος κι επιχειρώντας -εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες και τα προβλήματά τους- να τους κατευθύνουν ενάντια στους στόχους που «βολεύουν» σε κάθε περίσταση. Σα να μη διαισθάνονται τον κίνδυνο που αιωρείται στην ιδιαίτερα ηλεκτρισμένη, κάποιες φορές, ατμόσφαιρα του Δημοτικού Συμβουλίου. Σα να μην φοβούνται ότι, εάν «σπάσει ο διάολος το ποδάρι του» κι η κατάσταση ξεφύγει από οποιονδήποτε έλεγχο, τότε οι ευθύνες που θα προκύψουν για τους ίδιους θα είναι βαρύτατες.
Είναι άγνωστο αν και πώς μπορεί ν’ αναστραφεί αυτό το νοσηρό κλίμα που επικρατεί στις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου. Το σίγουρο είναι ότι όσο θα συνεχίζονται οι ανταλλαγές βαριών εκφράσεων μεταξύ των δημοτικών συμβούλων, τόσο θα βαθαίνει το χάσμα που θα τους χωρίζει και τόσο θ’ απομακρύνεται η πιθανότητα για την πόλη να βγει από το τέλμα της.
Γιατί, κατά τα ψέμματα. Ούτε η μειοψηφία προσφέρει καλές υπηρεσίες στην πόλη, μένοντας μόνο στον καταγγελτικό λόγο και μη προτείνοντας συγκεκριμένες εναλλακτικές λύσεις, ούτε η διοίκηση μπορεί να κερδίσει ουσιαστικές μάχες για λογαριασμό των Μαρουσιωτών, αναμασώντας διαρκώς τις ευθύνες των πρώην και βάζοντας απέναντί της όσους -κατά την άποψή της- δεν έχουν αρεστές σ’ εκείνην απόψεις.
Αν πιστεύουμε ότι η σύνθεση αποτελεί γόνιμο έδαφος για τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις, αν όντως οραματιζόμαστε μια πόλη στην οποία θα έχουμε όλοι μας θέση και λόγο, τότε είναι απαραίτητο ν΄ αλλάξουμε ρότα και να δούμε επιτέλους μπροστά. Δηλαδή, να μη μείνουν στα λόγια οι παραινέσεις του δημάρχου, για «υπέρβαση των μικροπαραταξιακών σκοπιμοτήτων» και «αυτοκριτική», αλλά να εφαρμοσθούν στην πράξη. Τόσο από τους δημοτικούς συμβούλους, όσο και από τον ίδιο.
Το διχαστικό κλίμα που επικρατεί σήμερα στο Δημοτικό Συμβούλιο δεν θα προσδώσει εκλογικά οφέλη σε κανέναν απ’ όσους το συντηρούν. Απεναντίας, ίσως αποδειχθεί «μπούμερανγκ», που συνήθως έχει οδυνηρά αποτελέσματα για τον άπειρο χειριστή του…
Πιστεύουμε ότι υπάρχει ακόμη χρόνος για να «γυρίσουμε το παιχνίδι» και στο τέλος να βγάλουμε νικητή το Μαρούσι. Αν το επιχειρήσουμε και δεν τα καταφέρουμε, τουλάχιστον θα ξέρουμε ό,τι κάναμε αυτό που μπορούσαμε. Στην αντίθετη περίπτωση, δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία ν’ αντιτάξουμε στις γενιές των Μαρουσιωτών που θα έχουμε καταδικάσει για το άμεσο και ίσως και για το μακρινό μέλλον.
