Το Πολύδροσο, ένα από τα ωραιότερα διαμερίσματα του Δήμου Αμαρουσίου, έχει την ατυχία να βρίσκεται μακριά από το κέντρο του Δήμου. Τούτο επιδεινώνεται και από την ύπαρξη της Αττικής Οδού. Ως περιοχή στερείται ενός κέντρου ως χώρου αναφοράς των κατοίκων. Τέτοιο κέντρο σε κάθε περιοχή είναι η πλατεία. Οι πλατείες στις πόλεις αποτελούν συνέχεια της αρχαίας ελληνικής αγοράς, αλλά και συνέχεια των πλατειών των χιλιάδων ελληνικών χωριών.
Το Πολύδροσο διαθέτει κάποιες παιδικές χαρές και παρκάκια. Η πλατεία όμως δεν είναι πάρκο. Η πλατεία δεν είναι εμπορικό κέντρο. Η πλατεία δεν είναι παιδική χαρά. Η πλατεία δεν είναι χώρος με καφέ και ταβέρνες. Η πλατεία είναι όλα αυτά και κάτι παραπάνω. Είναι χώρος όπου εξυφαίνεται και χτίζεται ο κοινωνικός ιστός μιας περιοχής. Είναι χώρος όπου γνωρίζονται οι κάτοικοι μεταξύ τους και όπου αναπτύσσονται οι κάθε είδους διαπροσωπικές σχέσεις. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τις περιοχές της Αθήνας που κατοικούνται από ανθρώπους που έχουν έρθει από άλλα μέρη της Αττικής ή της επαρχίας. Ο κοινωνικός ιστός δεν χτίζεται μέσα στα διαμερίσματα, αλλά σε χώρους ανοιχτούς όπου συνυπάρχουν και συναντιούνται τα παιδιά με τους γονείς τους, οι παρέες των εφήβων, όπου υπάρχει το στέκι των ηλικιωμένων, όπου υπάρχει χώρος για παιχνίδι, όπου μπορεί κάποιος να πιει έναν καφέ ή ένα ούζο.
Ως τέτοιος χώρος θα μπορούσε στο Πολύδροσο να γίνει ο χώρος στην οδό Ροδοδάφνης, στο τέρμα των λεωφορείων. Με ελάχιστα χρήματα θα μπορούσε να ενοποιηθεί η παιδική χαρά με την απέναντι αγορά με την πεζοδρόμηση του χώρου μεταξύ των οδών Ψαρρού και Στρατηγού Ρογκάκου. Το τέρμα των λεωφορείων θα μπορούσε να παραμείνει στο κάτω μέρος της πλατείας ή να μεταφερθεί στην οδό Φραγκοκκλησιάς ή στην οδό Ακακιών. Έτσι θα δινόταν η δυνατότητα, οι γονείς να πηγαίνουν τα παιδιά τους στην παιδική χαρά ή να παίζουν στην πλατεία και οι ίδιοι με φίλους ή με τα παιδιά τους να κάθονται να πιουν έναν καφέ σε ένα καφέ ή ουζερί που θα υπάρχει. Ταυτόχρονα θα μπορούσε να γίνει στέκι των εφήβων της περιοχής που τώρα τρέχουν στα κάθε είδους Mall, μακριά από την επίβλεψη των γονιών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Έτσι η γειτονιά μας θα πάψει να είναι απρόσωπη, θα γίνει πιο ζεστή και ο κοινωνικός ιστός θα αποκτήσει μια συνεκτικότητα απαραίτητο στοιχείο τόσο στις απρόσωπες και ανθρωποφάγες συνοικίες της Αθήνας.
Απόστολος Αντωνόπουλος
