Τη μελέτη και την έρευνα ενός σημαντικού ιστορικού γεγονότος της Πατρίδας και του Γένους μας, γι’ αυτούς που δεν το έζησαν.
Οι εκδηλώσεις μνήμης και τιμής σημαντικών εθνικών ιστορικών στιγμών όπως η επανάσταση του ‘21 είναι συνυφασμένες με στιγμές εξυψώσεως του έθνους μας,
με στιγμές ορόσημα στην ιστορική συνέχιση του λαού μας.
Η ανάγκη της συνέχισης καθιστά σημαντικό, να μην αρκούμαστε σε μια θεώρηση της συγκεκριμένης επετείου μόνον μέσα από το πρίσμα του παρελθόντος, αλλά κυρίως, μέσα από το πρίσμα του μέλλοντος.
Ασφαλώς κι αποτελεί εθνική υποχρέωση να θυμόμαστε πάντα τι οφείλουμε σε όλους όσους έχυσαν το αίμα τους
και προσέφεραν και την ζωή τους για την επανάκτηση η την διατήρηση της ελευθερίας των Ελλήνων.
Είναι έντονη και αναπόφευκτη η σύνδεση με το ιστορικό παρελθόν.
Αλλά αν μείνουμε όμως σε αυτή την μνημειακή διάσταση,
φτωχαίνουμε το νόημα της επετείου , την περιορίζουμε, με συνέπεια να μένουν αδιάφοροι εκείνοι οι οποίοι δεν είναι εξοικειωμένοι με το ιστορικό παρελθόν, που δεν έχουν ούτε βιωματική, αλλά δυστυχώς ούτε και επαρκή εγκυκλοπαιδική γνώση.
Για εκείνους μια επέτειος είναι δικαιολογημένα ίσως,
μια επέτειος χωρίς νόημα και ουσία, αφού δεν μπορούν να αντιληφθούν σε όλη τη διάσταση πως το παρόν τους, συνδέεται με το ιστορικό παρελθόν.
Πάνω σε αυτή τη θεώρηση στηρίζονται όσοι υποστηρίζουν ,
ή υποστήριζαν μέχρι πρότινος, ότι ήρθε ο καιρός να καταργηθούν οι παρελάσεις και ο εορτασμός των εθνικών μας επετείων.
Αν όμως συνδέσουμε τον εορτασμό τους με το μέλλον ,
θα αποδομήσουμε κάθε τους επιχείρημα
και θα αποδώσουμε την πραγματική διάσταση της επετείου.
Κι αυτή είναι η ουσιαστική διάσταση. Η διάσταση υπό το πρίσμα του μέλλοντος, η οποία δεν γίνεται πάντα αντιληπτή, γιατί είναι συμβολική.
Σε αντίθεση με το ιστορικό γεγονός, που είναι ένα πραγματικό γεγονός που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, η επέτειος αυτού του γεγονότος μπορεί να είναι μόνον συμβολική. Και ως συμβολική, δεν μπορεί παρά να αφορά το μέλλον.
Η επανάσταση του 1821 υπό το πρίσμα του μέλλοντος κι όχι του ένδοξου παρελθόντος, αποτελεί ένα ισχυρό εθνικό σύμβολο. Αντιπροσωπεύει ιδέες, άυλες αξίες. Τις άυλες αυτές αξίες που ρίζωσαν για πρώτη φορά στην ελληνική γη και για τις οποίες έχουν θυσιαστεί στο διάβα των αιώνων χιλιάδες έλληνες.
Αντιπροσωπεύει τις αξίες της ελευθερίας. Της εθνικής ανεξαρτησίας. Της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Της πίστης στο Θεό και της αγάπης προς την πατρίδα. Της αξιοπρέπειας και της τιμής.
Αυτές οι αξίες προσδίδουν στον εορτασμό της εθνικής μας επετείου το δυναμικό της χαρακτήρα. Αποτελούν ισχυρό σύμβολο. Και το σύμβολο είναι δύναμη, δύναμη που ωθεί προς τα εμπρός, δύναμη για συνέχιση, για αγώνες, για διατήρηση των αξιών η την επανάκτησή τους.
Και αυτή η δύναμη αναζωογονείται κάθε φορά, με τον εορτασμό της εθνικής επετείου του 1821.
Ο εορτασμός συντηρεί την ιστορική μνήμη και κουβαλά μηνύματα,
που παραδίδονται χρόνο με το χρόνο από γενιά σε γενιά. Και η παράδοση αποτελεί μια σημαντική διάσταση. Μας στρέφει στο μέλλον. Αφορά τις επερχόμενες γενιές.
Δεν παραδίδουμε αξίες σε όσους πέρασαν, αλλά σε όσους έρχονται.
Η Επέτειος του 1821 είναι φορέας εθνικής παράδοσης και αφύπνισης.
Αυτή την παράδοση χτυπούμε, όταν κωφεύουμε στο πνεύμα της εθνικής επετείου, όταν ορισμένοι είτε επιπόλαια και αβίαστα, είτε εσκεμμένα και υπονομευτικά για την ιστορική συνέχιση του έθνους και την εθνική αυτογνωσία, ζητούν την κατάργησή της, την νέκρωση δηλαδή της ιστορικής συνειδήσεως.
Ο εορτασμός της επετείου της 25ης Μαρτίου αποτελεί πολύτιμο κομμάτι της αυτογνωσίας των Ελλήνων. Αντιλαμβανόμαστε τον ισχυρό συμβολισμό της.
Στο στίχο του Πινδάρου, «Θνάσκει καλόν έργον, σιγαθέν», δηλαδή τα καλά έργα πεθαίνουν σαν τα σκεπάσει η σιωπή, κρύβεται η ουσία του εορτασμού των εθνικών επετείων.
Όταν σιγούν όλα. Όταν το καλό έργο λησμονείται. Όταν οι νεκροί και οι θυσίες ξεχνιούνται, Τι μέλλον μπορεί να υπάρξει για ένα Έθνος;
